พลัง


มนุษย์สิ่งมีชีวิตตัวนิดนิด

ขุนเขาเมฆหมอกบอกฉัน 
โลกภายนอกนั้นกว้างใหญ่ไพศาล
ทะเลเห่กล่อมสายลมสำราญ 
พลังจักรวาลเผื่อแผ่ปกป้องผองชน


มนุษย์..สิ่งมีชีวิตตัวนิดนิด 
จิตวิญญาณผสานแรงเสริมทุกแห่งหน
น้อมรับสิ่งดีดีสู่ดวงกมล
ยินยลเสียงของธรรมชาติด้วยใจเบิกบาน

ภูสุภา
เจ็ด เมษายน พุทธศักราช สองห้าห้าหก
หมายเลขบันทึก: 532375เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2013 11:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม 2014 11:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

บทกวีนี้ ซึ้งมากค่ะ อ่านแล้วหายร้อนตรงคำว่า 

"น้อมรับสิ่งดีดีสู่ดวงกมล

ยินยลเสียงของธรรมชาติด้วยใจเบิกบาน"
แวะมาฝากข่าวค่ะ ตอนนี้ ระลึกถึงพี่ ก็ต้องรีบมาบอกข่าวทันทีค่ะ หายไปนาน ต้องรีบทำงานด่วนค่ะ อือิ  

http://www.gotoknow.org/posts/532394

 ขอบคุณค่ะ น้องศิลา

บทกวีนี้เกิดมาจากโจทย์ที่อาจารย์คนสอนเรื่อง Authentic Leadership ให้มา

เขียนสดและอ่านประกอบการปิดท้ายการฝึกอบรมค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท