nobita
นาย ชัยพร รัตนดิลก ณ ภูเก็ต

ทบทวนตัวเอง


          มีโอกาสนั่งทบทวนความรู้สึก และความคิดของตัวเองบ้างถือว่าเป็นเรื่องที่ดี หลังจากเกิดอาการเสียความรู้สึกไปตอนรับโทรศัทพ์จากเพื่อน (พี่) ร่วมงานเช้าวันนี้...

          เหตุเกิดจากการปฏิเสธการเปลี่ยนรุ่นการเข้ารับการอบรมของข้าราชการประเภทหนึ่ง เพราะเขาไม่ดำเนินการตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กำหนด นอกจากนั้นยังให้เหตุผลความจำเป็นในการเปลี่ยนรุ่นอบรมว่า "ต้องไปทำภารกิจส่วนตัว ต้องไปโน่น นี่ นั่น...." ซึ่งเห็นได้ว่าไม่ได้เห็นความสำคัญของเรื่องตัวเองมากกว่าการปฏิบัติตามระเบียบ หลักเกณฑ์ที่รัฐวางไว้ (อย่างนี้บ้านผมเรียกว่า เห็นแก่ตัว)  ดังนั้น ถ้า นักทรัพยากรบุคคลอย่างผม จะปฏิเสธการเปลี่ยนรุ่นของ เขา ก็คงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เพราะ เขาไม่ได้ปฏิบัติตามข้อตกลงที่กำหนดไว้ และเหตุผลการเปลี่ยนรุ่นก็เป็นเหตุผลส่วนตัวของเขาเองที่จะต้องบริหารจัดการตัวเองให้ได้...

          แต่เรื่องมิได้เป็นอย่างที่ควรจะเป็น... เขา คนนั้น สามารถติดต่ออ้อนวอน ผู้เป็นใหญ่ ให้ช่วยเหลือได้ แล้วสุดท้ายก็มีการสั่งการ (อย่างไม่เป็นทางการ แต่ต้องปฏิบัติ) ว่าให้ติดต่อ เขา กลับไปเพื่อเปลี่ยนรุ่นการอบรมได้...

          นี่ไม่ได้เป็นกรณีแรก และกรณีเดียวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตการทำงานเพียงแค่ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา... ทำให้หลาย ๆ ครั้งมีเรื่องหรือมุมมองที่ต้องถามตัวเองในหลาย ๆ ประเด็น เช่น

  • นี่เราเป็นนักทรัพยากรบุคคลที่ต้องดูแลทรัพยากรบุคคลทั้งหมด ให้ความยุติธรรม เท่าเทียมกัน หรือเราจะดูแลแค่คนบางกลุ่ม บางพวก หรือบางคนเท่านั้น
  • เราต้องปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย ระเบียบ หลักเกณฑ์ วิธีการ หรือแนวทางที่กำหนด หรือต้องปฏิบัติตามคำสั่งใคร เขา  หัวหน้า  ผอ.  หรือ ผู้เป็นใหญ่
  • แล้วกฎหมาย ระเบียบ หลักเกณฑ์ วิธีการ หรือแนวทางที่กำหนดไว้ ทำขึ้นมาทำไม เสียเวลาทำไปทำไม โดนด่าโดนว่า เพื่อให้ได้ ระเบียบ หลักเกณฑ์ วิธีการ หรือแนวทาง ออกมาทำไม ออกมาแล้วไม่ได้ดำเนินการตามนั้น แต่ดำเนินการตามการสั่งการแทน
  • ที่เคยได้รับการสั่งสอนมาว่า การบริหารทรัพยากรบุคคล ต้องใช้ทั้งศาสตร์ และศิลป์ ต้องใช้ทั้งนิติศาสตร์ และรัฐศาสตร์ร่วมกัน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้เกี่ยวกับการบริหารงานทรัพยากรมนุษย์  แล้วที่เจอมา สรุปว่า เรากำลังละเมิดหลักนิติศาสตร์ แล้วใช้รัฐศาสตร์ตอบโจทย์ว่า ทุกอย่างต้องทำให้ได้โดยไม่ต้องอิงนิติศาสตร์ใช่ไหม... แต่ที่เห็น การตอบโจทย์แบบนี้ ทำเพียงคนบางกลุ่มที่สามารถเข้าถึงใครบางคนเท่านั้น จริง ๆ 
          วันนี้ ... การเจอ หรือการมีความรู้สึกแบบนี้ในการทำงาน ผมถือว่าเป็นการบั่นทอนความสามารถในการทำงานลงทีละน้อย ๆ ลดความน่าเชื่อถือในการตอบคำถามผู้มาติดต่อราชการ เพราะเมื่อตอบคำถามแล้วไม่เป็นไปตามแนวทาง แต่กลับเป็นไปตามแนวทางของผู้เป็นใหญ่แทน
          หรือว่าการทำงานในกาลต่อไป ใครอยากทำอะไรก็ต้องใช้กระบวนการวิ่งเพื่อให้ได้ ผมจะได้นั่งนิ่ง ๆ แล้วมองดูสิ่งที่ดำเนินไป แทนการทำงานตามหลักเกณฑ์และหลักการที่กำหนด...
คำสำคัญ (Tags): #ทบทวน
หมายเลขบันทึก: 532373เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2013 10:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน 2013 10:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

หลักการ ๆ  อย่าท้อถอยนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ผู้ทรงอิทธิพลที่มีอภิสิทธิ์ มีทุกที่ค่ะ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงและไม่ได้มีผลเสียกับใคร หรือผลเสียต่อราชการงานสำคัญ ก็คงต้องยอมบ้างนะคะ เพราะ"ตรง"แต่ไม่ใหญ่ อาจจะลำบากในภายหน้า เอาไว้เรื่องสำคัญจริงๆค่อย"ชน"ค่ะ จะได้ไม่"เจ็บตัว"มาก (ตอนนี้ยอม"เจ็บใจ"ไปก่อน)

มาให้กำลังใจข้าราชการ คนดี ที่ทำเพื่อความถูกต้องค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เมื่อพบเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน อยุติธรรม ไม่ตรงไปตรงมา

จะนำมาเป็นตัวช่วยให้เรา.. ไม่คิด-ไม่ทำแบบนั้นค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท