แล้วก้อมาเริ่มต้น รุ้จักกันมากขึ้น

เมื่อประมาณเกือบสิบปีที่แล้ว สมัยที่ยังมีระบบเอ็นทราน แบบเก่า ที่สอบแล้วได้เลย ผมก็ได้เลือกที่จะเรียนที่มอชอ และคณะที่ผมเลือกก็คือ คณะเทคนิคการแพทย์ สาขากายภาพบำบัด หลังจากที่บุรุษไปรษณีย์มาส่งจดหมาย ผมก็ตื่นเต้นมากเลยนะครับ ว่าจะสอบได้ไหม เพื่อนๆ ที่เขาได้แล้วเขาพากันโทรมาหาผมแล้วบอกว่าเขาติดคณะนั้นคณะนี้กันใหญ่แล้วผมล่ะได้หรืยัง มันบอกกันว่าถ้าเห็นเป็นตัวหนังสือเยอะๆ แบว่าติดนะ ถ้ามีแค่บรรทัดเดียวไม่ติดนะ เราก็ลุ้นดิครับ ว่ามันเป็นแบบไหนกันพอเปิดออกมาเท่านั้นแหละครับ ดีใจสุดๆ เพราะนั่นแสดงว่าผมสอบติดกายภาพบำบัด มอชอ และแล้วก็ถึงวันสอบสัมภาษณ์ วันนั้นเกือบไปสอบไม่ทันอ่ะ เขานัดเก้าโมงเช้าใช่ไหมล่ะ เราก็ไปแต่เช้าขี่มอเตอรืไซด์ไปเอง เป็นไงล่ะคัรบ รถเกิดยางแบน เข็นไปเกือบตายอ่ะครับ กว่าจะหาที่ปะยางได้ ต้องโทรตามพ่อมาช่วยอ่ะ นึกว่าวันนี้จะพลาดไปเสียแล้วนะ เกือบไม่ได้เป็นนักกายภาพซะแล้ว พอถึงตอนสัมภาษณ์ยังจำได้ดีครับว่าอาจารย์ท่านไหนสัมภาษณ์ผม ยังจะได้ดีครับ ว่าอาจารย์เคโระ เป็นคนสัมภาษณ์ คำถามที่ยังจำได้ดี คือ ทำไมถึงเลือกมาเรียนสาขานี้ล่ะ ไอ้ผมหรือก็ตอบไปว่าพอดูละครเรื่องดวงใจกระซิบรักแล้วชอบ จึงเลือกเรียนที่นี้ และอีกอย่างพอดีย่าที่บ้านไม่สบายเดินไม่ได้ อยากไปช่วยอ่ะ ดูดิตอบซะเป็นคนดีจริงๆ แต่ความจริงก็เป็นแบบนี้นี่นา แล้วคุณล่ะเลือกที่จะเรียนอะไร เพราะอะไรครับ ปล. แล้วจะมาเล่าว่าทำไมถึงชื่ออาจารย์เคโระนะครับ