บทเพลง "นางกากี" แต่งสัมผัสสระอี
เฮๆ ฮาๆ มาฟังผมว่าเบื้องหลังยังมี
เคยมีผู้ท้าทายให้ลิขิต เป็นภาษิตกลอนนิทานเขียน สารศรี
แต่งอย่างไรก็ได้ให้ประดิฐ ต้องลิขิตให้ลงท้ายสระอี
จึงจับความตามโบราณนิทานกล่าว ถึงท่านท้าวพรหมทัตกษัตริย์ศรี
ได้เมียสาวคราวหลานบริสุทธิ์ งามผ่องผุดชื่อว่านางกากี
สวยโสภากว่าหญิงใดในพิภพ แม่งามครบผ่องผุดพรรณฉวี
พรหมทัตหลงไหลในนงนุช สังขารทรุดโทรมชรากว่าก่อนนี้
กากีสาว สามีแก่แย่จริงๆ จริตหญิงคิดค้นหนทางหนี
พรหมทัตนัดมาณพทรงสกา ให้ชุ่มชื่นอุราตรัสพาที
อีกเจ็ดวันท่านจงมาสัญญานัด พรหมทัตไม่รู้ว่าหนุ่ม เป็นปักษี
มาณพหนุ่มสัญญาแล้วลาพลัน เกิดจิตใจงงงัน เมื่อสบตา นางกากี
เกิดตัญหาราคะรักจักครอบครอง สุบรรณต้องคิดหนักหวังลักหนี
ฝ่ายกากีมีใจปฏิพัท เสน่ห์รัดแรงรึงถึงปักษี
ครบเจ็ดวันมาณพมาหาพรหมทัต ท่านทรงจัด การต้อนรับเป็นอย่างดี
มาณพหนุ่มจิตวุ่นวายเล่นพ่ายแพ้ ไม่คิดแก้จำทูลลา จรลี
ออกมานอกเคหาสราชฐาน จิตพลุ่งพล่านร่ายมนต์บังแสงสีย์
เกิดมืดมิดทิศทั่วพายุพัด กระจายจัดพลัดพลายหลายนาที
จังหวะดีมีนกยักษ์ลักพานาง อุ้มเอาร่างยอดยุพินพาบินหนี
ขึ้นเหนือเขาไกรลาศนิวาสครุฑ วางนงนุชในสถาน วิมาณฉิมพลี
ได้สมสู่อยู่ด้วยมาณพหนุ่ม จิตชื่นชุ่มสมหวัง นางกากี
ทั้งชายหนุ่มหญิงสาวคราวกำดัด นางลืมพรหมทัต ผู้สามี
สังคมกล่าวหาพิพากษานาง ว่าหนึ่งร่างมีหลายใจ คนไม่ดี
จึงขอแก้กลับคำพิพากษา ให้กากีโสภา พ้นคดี
ตกอยู่ในภาระจำต้องยอม พรหมทัตอ่อนซ้อม หย่อนดีกรี
เรื่องยังไม่จบขอหยุดก่อน ค่อยต่ออีกตอนยังมี
เฮ เฮ ฮา ฮา มาฟังผมว่า ขอลา ส วัส ดี
ความเห็น (11)
เมื่อ6ปีที่แล้ว คุณเมธีเข้ามาอ่านบทกลอนของผม แสดงความเห็นมาว่า ผมจะแต่งสัมผัสบังคับสระอีได้ไหม เวลาก็ผ่านมา ผมเข้าไปดูบทความเก่าๆ ก็เจอเข้า จึงแตางบทเพลงนี้มาครับ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจครับ
ขอขอบคุณ คุรบินหลาดง
คุณครูดาหลา
คุณตุ๊กน่ารัก
ขอบคุณครับ
ขอขอบคุณ คุณเอื้องแสงฝางที่ให้กำลังใจ ขอบคุณครับ
กลอน รี....เก่งมาก ๆ จ้าาา
ขอบคุณ คุณมะเดื่อที่ให้กำลังใจและภาพสวยงาม
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ คุณยุวนุช
ครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงตัวน้อยอ้วนปี๋
เป็นเด็กที่เกือบจะไม่ได้เรียนต่อ ม.4
อยู่หมู่บ้านสวนส้ม ชายแดนกัมพูชา ตรงด่านสังกะสี
อำเภอสอยดาว จังหวัดจันทบุรี
ชอบอ่านบทกลอนบทกวี ชอบเล่นพิณอีสานการดนตรี
เป็นเด็กที่ชอบฟัง ชอบดู แต่กลัวเรื่องผี
ชอบมาก ถ้ามีใครมาเลี้ยงข้าวกินฟรี
ไม่ชอบเสวนาพาที กับคนแปลกหน้า แปลกที่
อาศัยอยู่กับพ่อแม่ มาตลอดชีวี
ช่วยปลูก ดูแล เก็บเกี่ยว รับจ้างแรงงานเท่าที่แรงมี
ชีวิตไม่ค่อยสุขเกษมเปรมปรี แม่เลยจะไม่ได้เรียนต่อ จึงต้องคิดหาวิธี
ถ้าช่วยหาเงินเข้าบ้านให้เต็มที่ จึงจะให้เรียนต่อ ม.4
เลยต้องหาความรู้การเกษตรมาพลิกฟื้นธรณี
จากข่า กระวาน จนมาเลือกปลูกลำไยซะให้เต็มพื้นที่
ค่อยๆ ลดปริมาณข้าวโพด เลือกมะละกอน่าจะเป็นประโยชน์ แซมลงอีกที
มะละกอบังเงาให้ลำไยตอนเล็ก แล้วค่อยรอเก็บผลผลิตไปขายอีกที
มองเห็นรายได้จากมะละกอมากมี
เหนื่อยกาย ตอนไปเก็บละที่นี้
ต้องขนแบกออกมาเป็นหน้าที่
ขายได้เงินมากมาย แต่พอได้มา แม่เก็บไปหมดทุกที
เรานะทั้งช่วยคิด หาพันธุ์ เพาะกล้า ลงแรงช่วยปลูกรึก็ฟรี
แต่ไม่เคยได้เงินส่วนแบ่งบ้าง สักจี๊
สุดเซ็งเต็มที่ แต่ว่าโชคดี แม่ให้เรียนต่อ ม.4
ก็ยังยินดี เป็นสุขเกษมเปรมปรี
เรียนมาจนจบ ม.6 ไปต่อมหาลัยที่จันทบุรี เรียนด้านเกษตรเทคโนโลยี
กะจะเรียนให้จบ 4 ปีกะจะเป็นข้าราชการเต็มที่
เกษตรตำบล หรือ อบต. ตรงไหนก็ได้ที่ตำแหน่งมี
เพื่อว่าอนาคตจะดี มีงาน มีหน้าที่
แล้วคงจะมีครอบครัว หาผัว หาลูกกวนตัวซักที
มันคงจะเปลี่ยนชีวี จะทุกข์ หรือสุข ก็ลุยกันไปนะพี่
ถ้าทำวันนี้ให้ดี อนาคตคงจะสุขี
กะว่าจะตั้งใจเรียนให้เต็มที่ ให้เบิกบานชีวี
หันกลับมาเรื่องปลูกลำไย นี่ก็เข้ามาเป็นปีที่ 4
ปลูกลำไย มาแล้ว 4 ปี ขายครั้งแรกก็หวังจะปลดหนี้
เพราะประสบการณ์ขายไม่มี เลยโดนคนรับซื้อโกงไปเต็มที่
โกงไปแสนกว่าๆ ราวๆ นี้ เหลือกำไรสามหมื่น เลยยกให้แม่ฟรีๆ
ที่เหลือยังต้องแบ่งเงินทุนไปใช้ ธกส.ที่แม่เป็นหนี้
ใช้เงินคืนกองทุนหมู่บ้านของพ่อ แปดพันกว่าบาทอีกที
พี่ชายมาอ้อนแม่ ขอห้าพัน ไปเริ่มหางานต่อชีวี
ส่วนฉันก็รับไปเต็มที่ ยอมใช้หนี้ให้กับทุกคนที่มี
ราดสารฯ ลำไยรอบสองปีนี้ ขายใบล่วงหน้า เอาเงินมัดจำมาต่อชีวี
ขอเถ้าแก่หนึ่งแสน ได้แปดหมื่น "อ๊วะ..ห่ายลื้อ..เต็มที่"
ลุ้นแทบตาย ภาวนะให้ลำไยจะออกดอกต่อชีวี
ถ้าไม่ออกดอก ก็คงจะเสียดอกกันล่ะคราวนี้
แต่ว่าดวงฉันยังพอมี ลำไยแทงช่อเต็มที่
แต่้มันดันออกไม่พร้อมกันละซี่
ปัญหาละที่นี้ ดูแลกันลำบากกว่าทุกปี
แต่ก็ยังดี ที่่ดอกลำไยยังมี
กลอนจบลงตรงนี้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะต่อยังไงดี
ก็คงต้องรอดูท่าที ดูว่าฟ้าฝนจะปราณี ตกมาลงบ่อจนเต็มปรี่
ถ้ามีแหล่งน้ำ หรือทุนทรัพยที่ยังคงพอมี
แล้วค่อยเอามาเล่าต่อ...นะคะ คุณลุง คุณป้า คุณอา คุณพี่
เอาเลยดนตรี บรรเลงส่งท้ายเต็มที่
สาวน้อยใจดี "ยาชมภู ยุวดี" หนูจะร่ายรำเต็มที่
เ้ข้าโรงสักที จบกลอนสระอี
ลาที บ๊าย...บาย... อ๊าย.....ยะ ...ดนตรี
อ่านเพลินดีมีสาระโอกาสหน้าช่วยเล่าต่ออีกที
ขอขอบคุณมากๆนะ๊สาวน้อยใจดี
ขอให้รำ่รอยด้วยขายลำไยได้ให้มั่งมี
ขอบคุณอีกครั้งที่ให้กำลังใจด้วยกลอนสระอี
ต่อไปมันจะเป็นอย่างไร ขอให้เล่าใหม่่ เขียนไวๆหน่อยก็ดี
กากีคงจะมีสีดำ สีแสดสีคล้ำ ย้ำหมดราศรี
หรือพรหมทัต เรี่ยวแรงลดถอย ควรปล่อยควรปลง อย่าไปหลงนารี
ขอถามคุณเครื่องหมายคำเดียว ขอให้กระผมได้เอี่่ยว ตอนท้ายบ้างซักที่.
ขอบคุณ คุณณัฐนพ มนู อินทาภิรัต ติดตามอ่านตอนสองนะครับ
ขอบคุณมากครับ