ห่วงโซ่ของชุมชน.... ต่อกันไปไม่สิ้นสุด
เขาว่าถ้าเรานำห่วงสองอันมาคล้องต่อกันได้ เราจะเปลื่ยนคำเรียกสิ่งนั้นว่าโซ่ ยิ่งต่อกันได้หลายข้อ โซ่นั้นก็จะมีประโยชน์มากขึ้น ถึงกับนำมาผูกมัด ลากจูงสิ่งของต่างๆ ไม่ว่าหนักเบา ให้เคลื่อนที่โยกย้ายไปได้ เราอาจกำลังนึกถึงห่วงที่ทำจากวัสดุ เช่นเหล็กเป็นต้น แต่ที่จริงวันนี้ผู้เขียนกำลังจะพูดถึงห่วงที่ประดิษฐ์มาจากสายใจของคน ที่เขานำห่วงใจเขามาต่อๆกัน และจะนำโซ่ใจนี้มาช่วยเหลือคนบางคนที่เขากำลังโอบอุ้มให้พ้นทุกข์ได้
ผู้เขียนไปเยี่ยมคุณมยุรา หญิงวัยห้าสิบปีเศษ ณ มุมหนึ่งที่ห่างไกลชุมชนพอประมาณ คุณมยุรา เป็นอัมพาตซีกซ้าย เนื่องจากหลอดเลือดตีบเมื่อ สามปีที่แล้ว ชีวิตที่เคยเป็นกุ๊กทำอาหารในร้านอาหารก็เป็นอันต้องเลิกไปตามสภาพที่ไม่เอื้ออำนวย สรุปคือเธอพึ่งญาติไม่ได้ ต้องเร่ร่อน ตลอดสามปี ได้อาศัยคนรู้จักบ้าง แต่ไม่นานพอเป็นภาระนานวัน ก็ต้องออกไปอยู่ที่อื่นต่อไป จนสุดท้ายเขาให้มาเฝ้าสถานที่แห่งหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าจะใช่หรือไม่ เพราะทุกวันคุณมยุราก็ช่วยเหลือตัวเองแทบไม่รอดอยู่แล้ว ไม่รู้จะเฝ้าของให้ใครได้หรือเปล่า
คุณแต๋ว คนใส่แว่น เป็นคนที่ติดตามคุณช่วยเหลือคุณมยุราอยู่เรื่อยๆ ตั้งแต่อยู่ใกล้ๆกัน จนบัดนี้ห่างกันเป็นสิบกิโลเมตร เธอก็ยังนำอาหารจากวัด ที่พระลูกชายบิณฑบาตรมาได้ นำไปให้คุณมยุรา แม้บางครั้งต้องแอบเอามาให้ เพราะคนในครอบครัวไม่สนับสนุน คนเราก็แปลกดีนะ ไม่ใช่ญาติ แต่ดูแลกันดียิ่งกว่าญาติแท้ๆเสียอีก คุณแต๋วบอกว่าไม่รู้เป็นไร รู้สึกเป็นห่วงคุณมยุราเสมอ
วันหนึ่งคุณแต๋ว ทราบมาว่าผู้เขียนและคุณอัญชลี อสม.ในชุมชนที่ผู้เขียนดูแลอยู่นั้น ได้เคยช่วยคุณเพ็ญ ผู้มีความพิการทางสมองให้ได้บัตรประชาชนครั้งแรกในชีวิตไปแล้ว และอยู่ระหว่างทำบัตรคนพิการ คุณแต๋วจึงไปปรึกษาคุณอัญชลีฟัง คุณอัญชลีก็นำเรื่อมาปรึกษาผู้เขียนแล้วก็ชวนกันไปเยี่ยมคุณ มยุราพร้อมๆกัน
ปัญหาก็คือ คุณแต๋วอยากให้พวกเราช่วยกันคิดเอาคุณมยุรากลับเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านใกล้ๆเธอ จะได้ดูแลกันใกล้ชิดกว่านี้ คุณอัญชลี คนใส่เสื้อสีชมพู ก็ลองไปปรึกษา สท.ในพื้นที่ เขาก็แนะนำให้ย้ายทะเบียนบ้านคุณมยุราเข้ามาอยู่ในพื้นที่ และจะไปขอที่วัดวังหิน ซึ่งท่านเจ้าอาวาส แบ่งพื้นที่ให้คนยากไร้ ปลูกบ้านเล็กๆอาศัยอยู่กันให้ต่อไป เรื่องจบลงแค่นี้ก่อน วันที่ผู้เขียนไปเยี่ยมคุณมยุรานั้น เธอมีกำลังใจดีมาก เธอเล่าถึงการสร้างพลังใจอันเข้มแข็ง การใช้ชีวิตที่โดดเดี่ยวในพื้นที่ชายป่า ซึ่งมีผู้ให้พักอยู่นี้อย่างไร และเธอบอกว่าอยู่ด้วยคำอธิษฐาน และเธอเชื่อมั่นว่าวันหนึ่งจะมีคนมาช่วยเธอ ขอแนะนำให้รู้จักผู้หญิงแกร่งคนนี้ ผู้มีวิถีชีวิตน่าศึกษา และผู้เขียนพร้อมด้วยคุณแต๋ว คุณอัญชลี มีแผนการจะช่วยเธออย่างไร ติดตามบันทึกต่อไปนะคะ
ความเห็น (1)
ยอดเยี่ยมมากค่ะพี่รุ่ง ทั้งทีมพี่รุ่ง และคุณแต๋ว