บทเรียนที่ได้จากการปฐมนิเทศ คศน.รุ่นที่ 3
บทเรียนที่ได้จากการปฐมนิเทศ คศน.รุ่นที่ 3
เมื่อตัดสินต้องเรียนแล้วก็ต้องบอกกับตัวเองว่า ตั้งใจเรียนกันหน่อย เพราะโอกาสเหล่านี้ไม่ได้มากันง่ายๆทั้งจากผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงาน ลูกน้องขอเราเอง ตลอดจนการเรียนที่มีการวางแผนพัฒนาผู้นำเป็นอย่างดี เริ่มต้นปฐมนิเทศ ตั้งวันที่ 27-29 มกราคม 2556 ที่โรงแรงบัดดี้ ปากเกร็ด ซึ่งได้พบทั้งรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่น พร้อมกัลยาณมิตร ที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ..
กิจกรรมแรกที่เริ่มให้เราแนะนำตัวบอกงาน ชื่อและชื่อเล่น และบอกชื่อดอกไม้ที่เราชอบ สำหรับตัวเองชอบดอกเข็มค่ะ เหตุผลที่ชอบ เจ้านายชอบบอกว่าปากขอเธอเหมือนดอกเข็ม ทิ่มแทงใครแต่ละคนบาดเจ็บไปตามๆๆกัน แต่เหตุผลที่ชอบคือ เป็นดอกไม้ที่เวลาบานแล้วอยู่เป็นเดือนกันต้น สีแดง สีเหลือง แบบสดๆๆ สดใสตลอดเวลา ไม่ว่าใครจะลดน้ำหรือไม่ก็ตาม เป็นต้นไม้ที่คงทน ทนแดด ทนฝน ทนแรงลมด้วยค่ะ..นี้คือเหตุผลลึกๆๆที่ชอบค่ะ
การเรียนรู้ที่ได้ใน 3 วัน และประทับใจเป็นอย่างมาก
(1) 3 คุณหมอที่มาพูดและแลกเปลี่ยนเป็นผู้มีประสบการณ์ในการต่อสู้กับทั้งระบบ ความคิด และโครงสร้าง แต่สิ่งที่สำคัญ ท่านคุณหมอบอกว่าทุกคนมีจุดพลิกผันทั้งนั้น จะใช้เพื่อการเรียนรู้แล้วสร้างงานขึ้นมาใหม่เป็นประติมากรรมในการทำงาน หรือจะนั่งท้อแท้อยู่อย่างนั้น แต่คุณหมอทั้งสามท่านบอกว่าจะใช้แรงกาย แรงใจ และสมองทำประโยชน์เพื่อสังคม
(2) สิ่งที่คุณหมอ ย้ำเตือนเราอีกคือโอกาสการเข้ามาเรียน คศน.รุ่นที่ 3 ไม่ได้มีมาง่ายๆๆ ขอให้ใช้โอกาสเหล่านี้ในการเรียนรู้ หยุดงานประจำชั่วคราวแล้วมาเรียนรู้ร่วมกัน
(3) สิ่งที่คุณหมอวิชัย โชควิวัฒน์ มาย้ำเตือนอีกครั้ง คือการอ่าน ซึ่งทำให้ตัวเองกับมานั่งคิดที่ตัวเองเคยอ่านหนังสือไม่จบค้างเล่มไว้มาก และต้องอ่านอีกมาก ทุกท่านบอกว่านั้นคือทางลัดในการเรียนค่ะ...
และสิ่งที่ครูใหญ่ได้ย้ำเตือนเราอีกครั้ง คือ พร 4 ประการ
(1) ในขณะนี้เราจะทุ่มเทการทำงานไปเพื่อใคร (ให้ตอบตัวเอง)
(2) โอกาสที่จะทำงานเหล่านี้ไม่ได้มีโอกาสเหมือนกัน บางคนอยากทำแต่ไม่มีโอกาสได้ทำ ข้อนี้ทำให้ตัวเองมานั่งคิดถึงงานที่ตัวเองทำ เคยตั้งคำถามเหล่านี้แต่ไม่เคยตอบเลยค่ะ..แต่วันนี้กลับได้มีโอกาสมานั่งทบทวนตัวเองว่างานที่ทำ เหมือนได้ทำบุญทุกวัน ซึ่งเหมือนกับว่า "ทำงานไปด้วยได้บุญไปด้วย"ค่ะ
(3)ความสำเร็จของงานที่เราทุ่มเท งานบางอย่างได้ทิ้งร่องรอยความสำเร็จไว้/ตลอดจนงานที่เราทำเป็นประโยชน์กับส่วนร่วม หรืออาจจะไม่ประสบความสำเร็จเลยก็ได้ แต่เราได้ทำและเกิดความภาคภูมิใจที่ได้ทำ เคยมีเพื่อนถามว่าว่าเองจะทำอย่างนี้ไปตลอดชีวิตใช่ไหม...คำตอบตอนนั้นตอบไปว่าใช่ และฉันก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงเด็กแต่ละชีวิตที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของตนเอง สร้างรอยยิ้มให้ทุกครั้งค่ะ...การทำงานคือการปฏิบัติธรรม
(4)สังคมยกย่องหรือเขิดชู สิ่งเหล่านี้จะได้มาก็คือมาเอง แต่ไม่ได้มาเราก็มีโอกาสได้เรียนรู้ ได้เพื่อนร่วมทางในการทำงาน ได้ประสบการณ์ที่หาซื้อไม่ได้ เป็นของจริงที่เราได้ทำค่ะ..แต่สิ่งที่สำคัญเราต้องหัดมาดูแลกาย ดูใจ ตนเองด้วยค่ะ....
สิ่งที่ได้เห็นได้เรียนรู้ ต้องบอกได้เลยว่ากลับมานั่งคิดถึงการพัฒนาเพื่อร่วมทางในการพัฒนาเด็กและเยาวชนแต่ก่อนเราเคยมีสายสัมพันธ์ถ่ายทอดการทำงานจากรุ้นพี่สู่รุ่นน้อง แต่ตอนไม่มีแล้วทำให้ต้องกลับไปคิดว่าเราต้องมีการพัฒนาเหมือนกัน.....
ความเห็น (2)
กลับมาค้นใน gotoknow ว่า คศน เจอบันทึกพี่เลย
ขอบคุณครับ