<p>เรื่องเล่าเกี่ยวกับการจัดการความรู้กับการศึกษาพิเศษ</p><p> </p><h4>การพัฒนาเด็กบกพร่องทางสติปัญญา</h4><h6>จากการที่ได้มีญาติผู้พี่ซึ่งเป็นบุคคลปัญญาอ่อนที่ยังคงใส่เสื้อกลับด้านนอก ด้านในหรือใส่กลับหน้ากลับหลังกลัดกระดุมไม่ถูกใส่รองเท้ากลับข้างไม่กล้าเดินบนสะพานแคบ ๆ หรือเดินตามคันนาได้ ทำให้เป็นภาระแก่ญาติพี่น้องคนอื่น ๆและจากการที่ข้าพเจ้าเป็นญาติอีกคนหนึ่งที่ต้องคอยให้ความช่วยเหลือในการสวมใส่เสื้อผ้าการปฏิบัติภารกิจส่วนตัวของผู้หญิงมาโดยตลอด จนกระทั่งทางโรงเรียนได้รับเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาเข้ามาเรียนร่วมโดยไม่รู้ว่าเด็กเป็นอะไรทำไมถึงมีพัฒนาการล่าช้ากว่าเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกันมากโดยเด็กที่รับมาแทบจะช่วยเหลือตนเองไม่ได้เลยต้องอาศัยน้องชายซึ่งเรียนอยู่ในชั้นอนุบาล ทำให้ข้าพเจ้าซึ่งเป็นครูประจำชั้นและยังไม่มีความรู้และไม่รู้จักคำว่าการศึกษาพิเศษแต่อย่างใดต้องหาทางช่วยเหลือเท่าที่จะสามารถกระทำได้ตามสภาพและเวลาที่มีอยู่ให้กับเด็กคนนั้นและได้ให้เด็กเรียนซ้ำชั้นเดิมอยู่หลายปี จนกระทั่งในปีการศึกษา 2542 โรงเรียนได้รับคัดเลือกให้เป็นโรงเรียนแกนนำด้านการจัดการศึกษาพิเศษขึ้นข้าพเจ้าจึงได้มีโอกาสเข้ารับการอบรมและนำความรู้มาช่วยในการพัฒนาเด็กโดยเริ่มตั้งแต่นำวิธีการต่าง ๆที่เคยใช้ในการช่วยเหลือญาติผู้พี่มาเรียบเรียงเขียนเป็นแผนการสอนรายบุคคลเพื่อฝึกทักษะด้านการแต่งกาย การช่วยเหลือตนเองในชีวิตประจำวันให้สามารถช่วยเหลือตนเองได้ไม่เป็นภาระแก่ผู้อื่นซึ่งการกระทำในครั้งนั้นได้ส่งผลให้เด็กเกิดการพัฒนาตนเองจนสามารถช่วยเหลือตนเองได้และเรียนร่วมกับเพื่อน ๆในโรงเรียนอย่างมีความสุข และตัวข้าพเจ้าเองได้นำแผนการสอนที่ใช้ฝึกเด็กบกพร่องทางสติปัญญานี้ส่งเป็นผลงานทางวิชาการจนได้รับการแต่งตั้งเป็นอาจารย์ 3 ระดับ 8 ด้านการศึกษาพิเศษในปีการศึกษา 2545 </h6><h3>สรุปสาระสำคัญของเรื่องเล่า </h3><p> คนทุกคนสามารถเรียนรู้และพัฒนาได้</p><ol>
</ol><p align="justify"> </p>
ไม่มีความเห็น