จดหมายถึงครู l เรียนรู้สิ่งดีงาม

จดหมายถึงครู l เรียนรู้สิ่งดีงาม

วันพฤหัสบดี  ที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

  วันนี้เป็นวันทำงานที่รู้สึกดีกับตนเองมากขึ้น ที่ตั้งใจและพยายาม มีเจตนาเพียงผ่อนแรงครูโดยไม่เพิ่มน้ำหนัก ไม่ให้น้ำหนักกับกิเลสในใจ อะไรทำได้ลองทำเต็มที่ แต่ก็มีเอ๋อกับตนเองเจ้าค่ะ

  ระหว่างการเดินทางจากโรงแรมไปโรงพยาบาลสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 17 สุพรรณบุรี รู้สึกว่า “ดีจัง”

เป็นช่องว่างที่ครูจะได้พัก สองข้างทางเขียวขจีด้วยข้าวนาปลังกำลังงอกงาม บางแปลงก็เริ่มเหลือง อีกไม่นานคงจะได้เก็บเกี่ยว คิด ๆ ไปช่างเหมือน งาน R2R ของที่นี่ พี่สมบัติเป็น Fa ที่น่าชื่นชมค่ะครู นิ่งเย็น เป็นกันเอง เป็นนักเชียร์ R2R ที่ต้องบอกว่า “คุณภาพคับแก้ว”

  บรรยากาศการทำงาน นำเสนอของแต่ละคนเต็มไปด้วยความสบาย ๆ สนุก แต่ไม่ได้คะนอง มีความประทับใจ ที่คนทำงานเอง รู้สึกได้แบบประจักษ์กับตนเองถึง “คุณค่าของงาน R2R” แบบน้ำตาคลอเสียงเครือ ส่งความรู้สึก ขอบพระคุณมาที่ครูบ้าง เป็นอะไรที่เห็นแล้วก็ ชื่นใจค่ะเรื่องแล้วเรื่องเล่าที่ทยอยมาเติมเต็มความสุขให้ใจเพื่อนร่วมงาน ผู้ร่วมประชุมก็ไม่ได้หายไปไหน แถมพอนำเสนอเสร็จก็ส่งกำลังใจชื่นชมกันและกัน เชียร์กับ เป็นบรรยากาศดี ๆ

  แต่หนูก็รู้ว่า ครูทำงาน งานที่ลงแรงไปกับการทำงาน ไม่ค่อยได้จัดการอะไรกับอารมณ์ หรือ แรงบวกแรงลบที่ส่งมา แต่ก็เป็นงานที่ต้อง “ใช้พลังความคิด พลังสติปัญญาอย่างเต็มเปี่ยมเจ้าค่ะ” แบบที่ก็เห็นจะ จะ ว่าครูทำงานหนักมากกว่าใคร วิเคราะห์ สังเคราะห์ งานแต่ละชิ้น ส่งเสริม ต่อเติม ยกระดับชิ้นงาน เป็นการสร้างคุณค่าชิ้นงานที่มากกว่านั้นคือ “ครูสร้างคนให้มีใจรักงาน”

  เสร็จงานพี่สมบัติและพี่จ๊อย มาส่งขึ้นรถตู้กลับโรงแรม การได้เดินทางสองคนแบบนี้ ผ่อนคลาย หนูรู้สึกกับตนเองแบบนี้เจ้าค่ะ ครูได้พัก หนูก็เหมือนได้ชาร์ทพลังกับตนเองด้วย พิจารณาอะไร ๆ ที่เกิดขึ้นกับตนเองได้ชัดจนเบา แต่ก็แค่เห็นว่าเบาแต่ไม่เป็นปัญญาเจ้าค่ะ

  ศีลที่เคลื่อนไปกับการทำงานวันนี้ เหมือนพิจารณาและลงใจกับตนเองแล้วในการปฏิบัติศีลข้อ อพรัมจริยา เป็นสิ่งที่ลงใจว่า ส่งของได้ สัมผัสได้ (หากจำเป็น) แต่ต้องไม่ล่วงเกินทางเพศ เหมือนที่ครูเมตตาย้ำว่า

“หลวงปู่ก็เคยบอกหมอปึ้งว่าได้ ทำงานได้เพราะเป็นหน้าที่ ไม่ได้ร่วมเพศสักหน่อย”

เป็นศีลอีกข้อหนึ่งที่เริ่มขยับเข้าที่เข้าทางในใจ รวมถึงศีลข้อเจ็ดว่าในการทำงานเราเปิดเพลงได้ไหมหรือทำยังไง ครูก็เมตตาชี้ให้เห็น จริง ๆ แล้ว ครูไม่ใช่แค่ชี้ให้เห็นหรอกเจ้าค่ะ ครูทำให้ดูตลอดสี่ปีที่ติดตามครูเรื่องศีลแปด แต่จิตหนูมันโง่แบบเพี้ยน ๆ ไปเลียนแบบจนเกือบพลาดกับตนเอง แต่ก็ดีเจ้าค่ะได้เรียนรู้แล้วมาเริ่มต้นที่ใจตนเองจริง ๆ ไม่ใช่ใคร

  เข้าโรงแรมครูให้โอกาสได้พักก่อนมาสร้างกุศลด้วยการนวดประคบให้ครู หนูได้เดินออกกำลังกายไปที่ หอบรรหาร-แจ่มใส บรรยากาศที่นี่เงียบ ๆ สบาย ๆ เจ้าค่ะ แล้วก็มาได้นวดให้ครู ระหว่างนวดครูก็พาพิจารณาเรื่องราวที่เข้ามาในชีวิต มองปัญหา มองสิ่งที่เกิดขึ้นค้นหาสาเหตุทบทวนย้อนหน้าย้อนหลัง ครูไม่เคยเห็นแก่ตัวให้เห็น คิดพิจารณาเพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก ทำเพื่อผู้อื่น แม้ครูจะเหนื่อยก็ตาม เป็นอีกวันดี ๆ ที่ได้เปิดพื้นที่ของใจให้ได้เรียนรู้

กราบขอบพระคุณครูเจ้าค่ะ