|
ข้าพเจ้าเป็นนักวิจัย และชอบวิจารณ์เรื่องราวต่าง ๆ ในสังคม ึงแม้ว่าจะไม่เก่ง ไม่โดนใจหลายคนก็พอไหว..เราก็มักจะมีสมมุติฐานว่า โจทย์ที่ว่านี้ คือ ประเด็น อะไร...ถ้าโจทย์ที่ว่า คือ "ความรักทำให้คนเรามีความสุข" คำตอบที่จะออกมาก็กลายเป็น สุขแบบไหน? ถ้าความสุข คือการสบายกาย และสบายใจ
ความสุขกาย เป็นอันดับแรก ทำให้เรากินข้าวได้ นอนหลับ ใช่หรือไม่?..หรือ ไม่ก็อ้วนท้วน แข็งแรง มีแรงเยอะ พลังเยอะ ..
ส่วนความสุขใจ เป็นเรื่องใหญ่มาก เนื่องจาก ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ออกจากใจ เมื่อจิตใจดี มีความสุข ก็จะส่งรหัสไปที่สมอง แล้วสมองก็สั่งการไปที่ ร่างกายส่วนต่าง ๆ ให้หน้าตาดูดี มีคำพูดหวาน ไพเราะจับใจ ให้ไม่โกรธ ให้อิ่มใจ ไร้ทุกข์ อารมณ์แจ่มใส ตลอดเวลา ไม่เคร่งเครียด สนุกสนาน ตลอดทั้งวัน
ด้านเสียของ ความรัก สามารถทำให้คุณมีความสุข
แต่มักจะทำให้คุณเจ็บปวด เจ็บปวด เพราะรักเวลาเกิด เกิดได้หลายครั้ง เกิดได้กับหลายคน แต่คนที่หวังจริง ๆ มีเพียงคนเดียว (ประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงาม) ดังนั้นการชอบหลายคน จึงต้องตัดใจก่อน ล้วนทำให้คนหลายความรัก ก็ปวดใจ ต่อมาเมื่อเราเลือกคนเดียวแล้ว แต่เขาหรือเธอ ไม่รักตอบ ก็ปวดใจอีกแล้ว ...แก้ไม่หาย เพราะเป็นความรักข้างเดียว มีความสุขเหมือนกัน แต่ไม่สมหวัง หรือพอสมหวัง ได้แต่งงานแต่งการกันไป แล้วเลิกรา เพราะกิริยามารยาท ตัวจริงเปิดเผย ก็ปวดใจอีกเหมือนกัน ...ความรักจึงเป็นอนิจจัง ถ้ารักจริง ต้องไม่ฝังใจว่า เธอหรือเขาจะคงสภาพอย่างนี้ไปตลอดกาล มีการเปลี่ยนแปลง ทั้งรูปกายภายนอก และนิสัยภายใน เราต้องนึกถึงการอ่านหนังสือ อ่านบทแรกจบแล้ว รอคอยบทที่สอง ไม่ต้องนึกว่าต้องเหมือนเดิม แต่ให้คงความดีต่อเธอและเขาไว้ ว่า ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็รักเธอ ตลอด การแก้ปัญหาไว้เจอปัญหาก่อนค่อยแก้ดีกว่ามั้ย...จะเกิดความสุขแน่นอน
สำหรับ
ใครที่..... " ไม่ใคร่โสด " เค้าบอกว่า...
ความรักไม่ไช่ การเป็นคนดีพร้อม สมบูรณ์ ของใคร
แต่ ความรักคือการหาใครสักคนที่ช่วยให้คุณเป็นคนดีที่สุดเท่าที่คุณดีได้ หลายคนอาจจะไม่ค่อนแน่ใจ แต่ก็ลองฟัง ๆ เรื่องราวไปก่อน เนื่องจากปัจจุบัน หลายท่านต้องประสบปัญหาระหว่างเรียนหนังสือ คือ เจอคนที่ใช่ แต่ไม่อาจจะได้แต่งงานกัน หรือคบหาดูใจ ในวัยเรียน (๔ ปี) ใช่ ก็สานต่อ ไม่ใช่ ก็รอคนใหม่ ซึ่ง ไม่โสดเท่าใดนัก..เนืองจากต้องออกมาทำงาน แต่ยังมีโอกาสได้เลือก และถูกเลือกอยู่ดี ในช่วงนี้ หลายคู่ก็ลงเอยที่การแต่งงาน มีลูกมีหลาน เต็มบ้านเต็มเมือง
แล้วถ้าแต่งงานกันไปแล้ว ระยะหนึ่ง ส่วนใหญ่ปัญหามักเกิด ตอนที่ ผู้หญิงวัย ๓๐ กว่า ๆ หรือผู้ชาย ๔๐ กว่า ๆ เป็นช่วงวัยที่ จากสถิติแล้ว มีการหย่าร้างกันสูงมาก
ข้อมูลจากกรมการปกครอง เปรียบเทียบกันในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ปี 2551
คู่สมรสกว่า 318,000 คู่ หย่ากว่า 109,000 คู่ ปี 2552 คู่สมรสกว่า
300,800 คู่ หย่ากว่า 109,000 คู่ และปี 2553 ในประเทศไทยมีคู่สมรสกว่า
285,000 คู่ และหย่าร้างกว่า 108,000 คู่ หรือประมาณ 3 คู่ที่แต่งงาน
จะหย่าร้าง 1 คู่ เป็นสถิติที่น่ากลัวมาก...ในสังคมไทยเริ่มมีมากขึ้น ไม่ว่าปัญหาจะเกิดจากมือที่สาม ปัญหาการเลือกคนรักมากที่สุดในโลก เป็นผลให้ สถิติการหย่าร้างมาก....หรือผู้ชาย และผู้หญิงไทย ...เจ้าชู้มากขึ้น
สำหรับ
ใครที่เป็น....... " คนเจ้าชู้ "
อย่าพูดคำว่า
" รัก " เลย ถ้าคุณไม่ได้ใส่ใจกับความหมายนั้น
อย่าพูดถึงความรู้สึก
ถ้ายังไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น
อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตเค้าเลย
ถ้าคุณจะทำให้เค้าเสียใจ
อย่าไปมองลึกถึงดวงตา
ถ้าทุกคำพูดของคุณล้วนโกหกทั้งเพ
สิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่ชายหนึ่งพึงทำได้
คือทำให้ผู้หญิงเขาหลงรักแล้วไม่ใส่ใจใยดี
ผู้หญิงก็เหมือนกัน......
ส้งคมแบบนี้ จะเป็นต้นแบบของต้นกล้าน้อย ๆ ได้อย่างไร แล้วอนาคตลูกหลานเราจะเป็นอย่างไรกันครับ...
ภาพสะท้อนความผิดหวังในความรัก ผ่านทางหน้า Facebook สะท้อนสังคม
สังคมออนไลน์ กลายเป็นเวทีให้ สาว ๆ ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น แต่อาจจะรู้สึกไม่ดี เพราะภาพภรรยาน้อยในสังคมไทยเรา มองเป็นเรื่องไม่ดี แต่หลายครั้ง การมีการภรรยาน้อย เป็นค่านิยมของผู้ชาย ที่แม้แต่ฝ่ายหญิงด้วยกัน กลับมาตอบว่า ผู้ชายเป็นฝ่ายล่า..นิสัยที่เป็นกลายเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ..เหตุการณ์ต้องเป็นแบบนั้น เราจะเรียกร้องหาสิทธิเท่าเทียมกัน...หรืออยากให้ผู้ชายเข้าใจผู้หญิงมากขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อในใจคุณก็ยังคิดว่า ผู้ชายต้องมาก่อน ธรรมเนียมบางอย่างดี ควรทำ เช่นให้ผู้ชายใส่บาตรก่อนผู้หญิง หรือให้เกียรติ แต่บางเรื่องก็ไม่ควรทำให้ผู้ชายเหลิงไป เช่น เวลาออกความคิดเห็น ก็ต้องออกความคิดเห็นด้วยกัน แล้วมาเลือกว่าจะเลือกแบบไหน..การให้เกียรติผู้หญิง มีแต่ในส้งคมต่างชาติ ในไทยเอง ไม่ได้กล่อมเกลาเสียใหญ่ ปัญหาก็เกิดอย่างที่เป็นอยู่นี้แหล่ะครับ สังคมออนไลน์ เป็นตัวบอกได้อย่างดี....
การคบหากันในสังคมออนไลน์ หรือเฟซบุ๊ค ก็เป็นสังคมหนึ่งที่ บ่งชี้ว่า ชายไทย ยังมองผู้หญิง เป็นแค่วัตถุทางเพศเท่านั้น จากการแจ้งความดำเนินคดี การล่วงละเมิดทางเพศ ที่เปิดเผยก็เยอะ แล้วไม่เปิดเผยอีก ก็มากมาย เหล่านี้ เป็น "ความรัก" หรือครับ
วันนี้ สังคมออนไลน์ แบบนี้ มีเพิ่มขึ้น เราได้เห็นเพจแปลก ๆ โดย สาวๆ ที่ตกเป็นภรรยาน้อยแบบไม่ตั้งใจ บางส่วน
ก็ได้ออกมารวมกัน แสดงตัวผ่านสื่อโซเชียลเน็ตเวิร์ค ภายใต้ ชื่อเพจ
สมาคมเมียน้อยแห่งประเทศไทย ซึ่งมีคนมากดไลค์เกือบหมื่น
ซึ่งภายใต้การวิพากษ์วิจารณ์ของหน่วยงานที่ดูแลเรื่องความอบอุ่นในครอบครัว
ถึงความไม่เหมาะสม แต่ทางเพจยืนยันว่า สมาคมนี้
ไม่ได้สนับสนุนการแย่งสามีชาวบ้าน แต่เพื่อให้กำลังใจ
แลกเปลี่ยนทัศนคติของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าภรรยา
แต่มาทีหลังและไม่รู้ว่าผู้ชายมีเจ้าของอยู่แล้วเท่านั้น อย่างนี้ ความรักก่อให้เกิดความเจ็บปวด และรักษาไม่หายครับ
ผมคนหนึ่งรู้สึกสะท้อนใจว่า สังคมแบบนี้จะเป็๋นต้นแบบของ ประเทศแนวพุทธได้อย่างไร ...คนที่บวชเรียนแล้ว ที่ควรเข้าใจธรรมะ ก็ไม่มีค่อยมี การปฏิบัติตัว ของชายไทย เริ่มมีแนวโน้ม ผิดเพี้ยน จากเดิม ในอดีตที่ผ่านมา ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ต้องบวชเรียนให้พ่อแม่ ได้เกาะชายผ้าเหลือง ได้บุญได้กุศล แต่ตัวเองกลับไม่เข้าใจ แม้ศีลห้าข้อ ข้อสามชัดเจน ไม่ยุ่งกับลูกเมียคนอื่น ....ในอดีต ชายที่ผ่านการบวชเรียน จะเรียกว่า "บัณฑิต" หรือ "ทิด" หรือ "หนาน" หรือ "หลวง" หรือ "เณร" เขาเหล่านั้น ผ่านการบวชเรียน ให้มีธรรมะ ประจำใจ ประจำบ้าน เป็นคนสุข ไม่ดิบเถือนเหมือนอดีต ที่ผ่านมา แต่ปัจจุบัน ชายไทยเหล่านั้น บวชเรียนเหมือนกัน แค่ ห้าวัน ถึง หนึ่งเดือน ไม่เพียงพอที่จะเข้าใจ และนำเอา เบญจศีล และเบญจธรรม มาครองเรือน ครองใจ คนเหล่านั้น ฉลาด มีความรู้สูง แต่ไม่มีศีลมีธรรม ไม่เป็นคนสุขเหมือนในอดีต ....สังคมคุณธรรมไม่เกิด แล้วเราจะอยู่เย็น เป็นสุข ได้อย่างไร...น่าอนาถใจนัก สำหรับสังคมไทย
|
