วันนี้ผู้เขียนทำงานในจุดรายงานผลแทนเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งค่ะ เผอิญเขาลาไปถือศีลอด ก็นั่งไปเรื่อย ๆ ค่ะ พอช่วงใกล้ ๆ 11 โมง เริ่มมีเวลาให้คิดอย่างอื่นได้ ...
คิดทบทวนถึงการเรียนรู้ที่ผ่านมา ซึ่งส่วนใหญ่เกิดจากการแสวงหาเอาเองทั้งนั้น เป็นต้นว่า..
- ครั้งแรกที่นึกอยากทำวิจัย ก็เรียนรู้ศึกษาเอาเอง
- อยากไปอบรมโปรแกรม SPSS ก็ขอไปเรียนเอง
- อยากเข้าอบรมโครงการวิจัยของภาคพยาธิ วันที่เขาฝึกอบรม ช่วงเช้าเลยโทรไปขอเพิ่มรายชื่อ พร้อมชักชวนคนอื่น ๆ ในห้อง
การเรียนรู้ของเราส่วนใหญ่ไม่ได้มาจากโชคชะตา ประเภทว่าอยู่ดี ๆ ก็ส้มหล่น อะไรประมาณนั้น แต่เกิดขึ้นจากความอยากรู้...และเรียนรู้ (เอาเอง)
2 ปีที่ผ่านมาผู้เขียนมีงานวิจัยออกมาปีละเรื่อง และก็กำลังทำอยู่เรื่องหนึ่ง ซึ่งงานที่กำลังทำก็คล้ายกับเรื่องแรกที่ตีพิมพ์ไปแล้ว ซึ่งสำหรับผู้เขียนแล้วไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย จึงอยากจะเสาะแสวงหาสิ่งใหม่ ๆ เพิ่มเติม ให้ตัวเองเรียนรู้มากขึ้น เลยคิดขึ้นได้ว่า.....
เราจะเขียนวิจัยเป็นภาษาอังกฤษดีมั๊ย? ตอบตัวเองทันทีเลยค่ะว่า ดี (มาก) ลองดู ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร โดยเฉพาะตัวเองเป็นคนไม่ชอบภาษาอังกฤษเอามาก ๆ ยอมรับว่า..
แต่วันนี้ ตอนนี้ และเดี๋ยวนี้ ผู้เขียนกลับมีความรู้สึก "สุข" อย่างบอกไม่ถูก ความคิดผู้เขียนกลับเปลี่ยนได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพียงเพื่อว่าตัวเองจะได้เริ่มต้น "เรียนรู้" อีกครั้ง
อดนึกไม่ได้ว่า
"ความสุข" เรานี่ช่างหาได้ง่ายเหลือเกิน
"ความสุข" อันนี้เกิดจากความรู้สึกสุข ที่จะได้ "เรียนรู้" อีกครั้ง
กับการเอาชนะใจตัวเอง
(ที่ทั้งกลัวและไม่ชอบภาษาอังกฤษเอาซะเลย)
เกือบลืมไปค่ะ หากใครมี "เทคนิคหรือเคล็ดลับ" ในการเขียนอย่างไร ผู้เขียนขอคำแนะนำด้วยค่ะ
สุดยอดๆๆ....อีกแล้ว...คุณศิริของกะปุ๋ม...
ความคิดท่านบรรเจิดมากเลย...ขอชื่นชมและไม่เคยผิดหวัง...ที่แอบเป็นแฟนคลับ..มาเจอะลึกถึง Tacit...K ของท่านอยู่เสมอ...
ชอบๆ เชียร์ๆ....
เขียนเลยคะ...paper ภาษาอังกฤษ....ไม่ใช่เพราะอะไรแต่หากเป็นเพราะมันท้าทายใจเรายิ่งนัก...ทำได้ก็ได้..ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร...คราวหน้าเอาใหม่นะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
เชื่อว่าทำได้อยุ่แล้ว ขอเอาใจช่วยครับ
ขอบคุณทุกคนค่ะ ตอนนี้ก็กำลังเริ่มต้นศึกษา มองหาวารสารฉบับภาษาอังกฤษอ่าน ก่อนเลยเป็นอย่างแรก
"ใจ" พร้อม "กายพร้อม" จะ "พยายาม"ค่ะ