ในระหว่างที่คุณกิจของแต่ละทีมทำงานกันไป บางครั้งพี่เม่ยก็แอบสังเกตเห็นความ "ท้อ"..."กังวล"..."เครียด"..."เหน็ดเหนื่อย"...เกิดขึ้นบ้างเหมือนกัน
ประเมินจากสถานการณ์ในตอนนั้นก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ.....เพราะนั่นคือการทำโครงการพัฒนางานเป็น "ครั้งแรก" ของทุกๆคน...
มีปัญหากันไปซะทุกขั้นตอนเลยค่ะ วิธีช่วยเหลือตามความเคยชินของพี่เม่ยก็คือ...."เอามา เดี๋ยวพี่เม่ยทำให้...."
แต่วิธีนี้ "ใช้ไม่ได้!" เสียแล้วค่ะ....กับโครงการ Patho-Otop1 พี่เม่ยจึงต้องลองเลี่ยงไปใช้วิธีอื่นๆบ้าง.....
-
จะเก็บรวบรวมข้อมูลกันอย่างไร? (ไม่เป็นไร...พี่เม่ยแนะนำให้ไปติดต่อผู้ดูแลระบบฐานข้อมูลแล็บของภาควิชา แต่ที่สำคัญคือ ต้องมีโจทย์เงื่อนไขไปให้พี่เขาด้วยนะ ว่าต้องการอะไร อย่างไร....เดี๋ยวพี่เขาจัดให้....)
-
จะวิเคราะห์ข้อมูลกันอย่างไร? (อ๋อ..ง่ายมาก เอาหนังสือสถิติวิจัยไปอ่านหนึ่งเล่ม แล้วก็ไปหัดใช้ประโยชน์จากโปรแกรม excel ซะดีๆ...จำได้ว่าของทีมเก็บตกเนี่ย ข้อมูลซับซ้อนมากจนพี่นุชรัตน์ที่เป็นที่ปรึกษาโครงการอีกท่านหนึ่งลงทุนเดินไปขอความรู้จากผู้เชี่ยวชาญด้านวิจัยจากหน่วยระบาดฯมาให้เพียบเลยค่ะ...)
-
จะเขียนรายงานผลได้อย่างไร? (เขียนมาเลย....เขียนมาก่อน....เขียนมาตามที่คิดได้นั่นแหล่ะ...แล้วค่อยมาคุยกัน)
-
แค่คิดว่าต้องนำเสนอก็เริ่มเครียดแล้ว! (อย่าคิดอะไรมาก....สบาย สบาย....คิดว่าเป็นโชคดีของเราแล้ว โอกาสอย่างนี้มีที่ไหน....มีผู้รู้ทั้งหลายมานั่งฟังเราเล่าเรื่องให้ฟัง ที่สำคัญใครจะรู้ดีไปกว่าเราได้ ก็เราทำมากับมือนี่นา...)
-
ทำ powerpoint ก็ยังไม่เป็นเลย!...(ไม่รู้ล่ะ..ห้ามไป "ขอช่วย" คนอื่นทำนะ....ให้ไปหัดทำเองกันก่อน.... พอเอามาให้ดูก็ค่อยๆแก้ ค่อยๆแนะนำกันไป เรื่องนี้พี่เม่ยเน้นให้ทุกทีมเลยค่ะว่าพยายามเตรียมให้เรื่องราว ต่อเนื่องและราบรื่นและสอดคล้องกัน เรื่องความสวยงามเอาไว้ทีหลัง ตุ๊กตุ่นตุ๊กตากับอนิเมชั่นนั้น อย่าให้เยอะเกินไป....)
พร้อมๆกับบอกคาถาวิเศษ ให้กับคุณกิจทุกคน....
เอาไปท่องไว้ตลอดเวลาเลยนะ จะได้มีกำลังใจทำงาน.....
"หนูทำได้...!"