คนไทยน้ำใจดี


                 เป็นเรื่องเกี่ยวกับการใช้ลิฟท์ที่ปักกิ่งค่ะ ผู้เขียนไม่ว่าไปที่ไหนๆ เวลาเข้าไปในลิฟท์ ไม่มีใครสักคนที่อยู่ในลิฟท์จะช่วยกดลิฟท์รอคนที่กำลังจะเข้าลิฟท์ค่ะ (เห็นอยู่ว่าคนกำลังจะเข้า) ไม่มีใครมีน้ำใจเลย คนที่จะเข้าลิฟท์ต้องเอามือมันกันไว้ไม่ให้ลิฟท์ปิดค่ะ  ลิฟท์ในมหาวิทยาลัยคนที่มีน้ำใจกดลิฟท์รอก็เห็นมีแต่นักศึกษาไทยแล้วก็พวกนักศึกษาต่างชาติประเทศอื่น ส่วนในห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆจะมีเจ้าหน้าที่คอยกดลิฟท์ให้ค่ะ รู้สึกตัวเองภูมิใจในความเป็นไทยตอนที่ไปอยู่ต่างประเทศนี่ล่ะค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งผู้เขียนเคยถามทางคนในเสินเจิ้น เขาไม่หันมามองหน้าเราแม้แต่นิดเดียวเลย แล้วตอบว่าไม่รู้ให้ไปถามคนอื่น

                 จริงๆแล้วคนจีนเขาก็มีน้ำใจ มีแต่เรื่องลิฟท์นี่แหละที่น่าแปลกใจจริงๆ  สำหรับเพื่อนคนจีนที่มีน้ำใจกับผู้เขียนก็มีหลายคนอยู่ พวกเขาช่วยเราอย่างมาก มีปัญหาอะไรเขาก็พยายามจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ การบ้านเอย Resume เอย ช่วยหาข้อมูลเอย ตอนนี้ก็ยังช่วยอยู่ อย่างเช่นจะตั้งชื่อนักเรียนไทยเป็นภาษาจีน ก็อาศัยถามเพื่อนเอา เพราะเราไม่ใช่คนจีนจึงไม่รู้ลึกในภาษาจีนเลยกลัวจะตั้งชื่อได้ไม่ถูกต้องตามธรรมเนียมเขาหรือฟังดูแล้วแปลกสำหรับคนจีน  นอกจากนี้ตอนที่ผู้เขียนรถไฟใต้ดินที่จีนคนเดียวครั้งแรกก็ขึ้นผิด โชคดีเจอคนจีนใจดี พามาส่งถึงสถานีปลายทาง แต่เสียอย่างเดียวโดนขอเบอร์โทรด้วย แต่เราก็ไม่กล้าให้  หลังจากนั้นมาผู้เขียนก็เจอคนมาถามเกี่ยวกับการขึ้นรถไฟใต้ดินมาตลอด เราเคยมีคนช่วยไว้ เราจึงตอบแทนคนอื่นต่อไป เพราะกุศลนี้จะทำให้ภายหน้าเรามีเรื่องต้องการความช่วยเหลือจากใคร ก็จะมีคนช่วยเหลือเรา มีครั้งหนึ่ง ผู้เขียนไม่ได้รีบร้อนไปไหน มีเด็กสาวชาวมองโกเลียในขึ้นรถไฟใต้ดินไม่ถูก เราก็เดินไปส่งถึงจุดขึ้นรถไฟใต้ดิน เดินไกลมาก ยอมรับว่าเดินในสถานีรถไฟใต้ดินในปักกิ่งเหนื่อยมาก เพื่อนบางคนบ้านมีฐานะขี้เกียจเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดินก็นั่งแท็กซี่กันเลย  รถไฟใต้ดินก็คนแน่น แย่งกันเป็นเก้าอี้ดนตรีเลย ผู้ชายก็ไม่ยอมผู้หญิง ที่ต้องยอมก็มีแต่คนแก่กับเด็กและคนท้องเท่านั้น ช่วงเวลาคนเยอะไม่กล้าขึ้นบันไดเลื่อนเลยเพราะกลัวมันพัง รถไฟฟ้าลอยฟ้าเหมือนบ้านเรารู้สึกมีอยู่สายเดียว คือ สาย 13 แต่สายนี้ขึ้นแล้วบางครั้งอึดอัด ร้อน หายใจแทบไม่ออก ผู้เขียนเกือบจะเป็นลมอยู่ครั้งหนึ่ง

               รถเมล์และรถไฟของจีนถือว่าไฮเทคและสะอาดกว่าเมืองไทยเยอะ วันหลังจะมาเล่าค่ะ


หมายเลขบันทึก: 516631เขียนเมื่อ 17 มกราคม 2013 20:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม 2013 22:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

การช่วยเหลือผู้อื่นจะมีกำไรมากถ้าหาก ผู้ที่ได้รับการช่วยเหลือเกิดจิตสำนึกที่จะช่วยเหลือคนอื่นๆต่อๆไป

จะคอยติดตามตอนต่อไปครับ

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และการสนใจติดตามค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท