วันเด็กงานสำหรับเด็กๆ ภาพสะท้อนความเป็นผู้ใหญ่ของเด็กนักศึกษา

             วันนี้เป็นเช้าของวันเด็ก (๑๒ ม.ค. ๕๖) หลายหน่วยงานคงได้ร่วมมือกัดจันงานเพื่อสร้างสรรค์กิจกรรมที่ดีๆ ให้กับเหล่าเด็กๆ ของชาติ และหนึ่งในนั้นหน่วยงานของผมก็ไม่วางที่จะเพิกเฉยต่อความสำคัญของวันนี้ได้ เราได้ร่วมแรงร่วมใจกันจัดงานวันเด็กขึ้นแทบจะมีอยู่ทุกตารางนิ้วของมหาวิทยาลัย

              ก่อนที่วันเด็กจะเดินทางมาถึง เรามอบหมายให้รับผิดชอบนำนักศึกษาเข้าร่วมจัดกิจกรรมเพื่อเด็ก ซึ่งได้รับผิดชอบเป็นคิวแรกในส่วนของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มีเวลาในการจัดกิจกรรมเพียง ๓๐ นาทีเท่านั้น ซึ่งผมได้มอบแนวทางให้กับนักศึกษาเป็นกรอบกว้างๆ ว่า ๑. เราเป็นสถานศึกษาที่เรียกว่าอุดมศึกษา ควรเป็นกิจกรรมที่ปราศจากการเรียนรู้ไม่ได้ ๒. เด็กเป็นวัยที่ชื่นชอบความสนุกสนาน กิจกรรมจึงควรเต็มไปด้วยความสนุกสนาน และ ๓. ทำอย่างไรจะได้ทั้งสองอย่างในกิจกรรมเดียวกัน เพื่อให้เพียงพอต่อเวลาที่มีอยู่

              นักศึกษาต่างได้ร่วมแรงร่วมใจกันรังสรรค์กิจกรรมขึ้นมา และที่สำคัญเขาได้รับข่าวดีว่า รุ่นพี่ของเขาเองที่ทำงานอยู่ห้างสรรพสินค้าบิดซีได้นำสิ่งของมามอบให้เขาเป็นจำนวนมากเพื่อจัดกิจกรรมให้เด็ก ผลจากการได้รับความอนุเคราะห์ทำให้นักศึกษาเปลี่ยนแผนงานของตน

               เขาเปลี่ยนแผนงานโดยการไปร่วมในเวทีส่วนของคณะที่ได้รับการจัดรางวัลไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และนำรางวัลที่ได้รับบริจาคมาเปิดเป็นเวทีเฉพาะสาขาของตน ซึ่งเพื่อการประชาสัมพันธ์สาขาให้เป็นที่รู้จักตามทัศนะของนักศึกษา

                ในเย็นของวันศุกร์เขาก็ได้ออกแบบและจัดสถานที่เตรียมพร้อมด้วยความมานะ และสำเร็จสมบูรณ์ด้วยดี

                ในเช้าวันงานเขาก็ไปยังเวทีคณะและกลับมาที่เวทีของตนเองภายหลังหน้าที่ตรงนั้นสมบูรณ์แล้ว นักศึกษาสามารถออกแบบกิจกรรมที่อยู่ในกรอบที่ได้นำเสนอไปนั้น และมีความสนุกสนานเป็นอย่างมาก จนกระทั่งงานสำเร็จในตอนบ่าย

                 สิ่งที่ผมสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนจากกิจกรรมในครั้งนี้คือ “นักศึกษากลุ่มนี้เริ่มก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหม่มากยิ่งขึ้น” กล่าวคือ ๑. เขาสามารถวางแผนและออกแบบกิจกรรมเองได้โดยความร่วมมือของทุกคน ๒. เขาสามารถลงมือปฏิบัติงานได้โดยที่อาจารย์ไม่ต้องไปคอยยืนกำกับ และ ๓. ตรงนี้สำคัญมากซึ่งเป็นปรากฏการณ์ใหม่ที่พบเห็น จากเดิมเมื่อเลิกงานเสร็จอาจารย์แทบจะหาหรือเรียกมาช่วยกันเก็บสถานที่แทบไม่ทัน แต่ในวันนี้หลังจากที่ได้รับทราบรายงานว่ากิจกรรมจบแล้วผมก็ออกมายังเวทีกิจกรรม สิ่งที่ผมประทับใจมากคือทุกอย่างอยู่ในความเรียบร้อยเสมือนว่าวันนี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย สิ่งนี้ที่มันสะท้อนให้เห็นผลพวงที่เกิดจากการทำกิจกรรม และมันชี้ให้เห็นถึงพัฒนาการของนักศึกษาที่เริ่มก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างสมบูรณ์ และที่สำคัญผมยังฝันว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่จะกลายเป็นครั้งสุดท้ายด้วย แต่คงจะเป็นครั้งแรกที่พร้อมจะมีครั้งที่สองตามมาและเป็นพัฒนาการที่ดีขึ้นตลอดกาลด้านกิจกรรม