ตั้งแต่ไม่สบายป่วยเป็นมะเร็งเต้านมคนที่ดูแลและเอาใจใส่เรามากที่สุด คือ สามี(เจ้านาย) ไม่ให้เราค้องลำบากเราอยากจะไปที่ไหนก็พาไป อยากกินอะไรก็หามาให้ ไม่เคยบ่นให้เราได้ยิน(แต่อาจจะบ่นกับคนอื่นบ้างเราไม่รู้) บางวันพาเราไปหาหมอแล้วต้องรีบกลับไปทำงาน ขับรถบางวันเกือบหกร้อยกิโลฯ สงสารก็สงสารเราก็พยายามดูแลตัวเองไม่ต้องให้เจ้านายสามี)ต้องห่วง เราต้องทำตัวไม่ให้เป็นภาระคนอื่นมากนัก ลูกสาวดูแลเรแบ่งภาระกับพ่อ เวลาเราลำบากไม่สบา็ย มีสามีและลูกสาวที่ดูแลอย่างใกล้ชิด บางครั้งเราแอบร้องไห้ เป็นภาระคนอื่นจนไม่อยากอยู่ในโลกใบนี้ แต่เมื่อคิดถึงสามีและลูกที่เขารักและเป็นห่วงเรามาก เราก็มีกำลังใจต่อสู้กับสิ่งที่มาอยู่กับเราทุกวันนี้
.... วันครู ...P'Ple ....ขอมอบ ภาพดอกกล้วยไม้ แด่... คุณครูอิ๊ด "มีสุขภาพดีดีและมีรอยยิ้ม" นะคะ
ขอเป็น่กำลังใจให้นะค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะคุณหมอเปิ้ลและคุณปิยะกุล