ในวันที่ 9 มกราคม ได้มีโอกาสได้ฟังบรรยายกับ
อาจารย์ รัชนีย์ ป้อมทอง ในหัวข้อ “End
of life care /Good Death” ซึ่งส่วนใหญ่หัวข้อที่อาจารย์นำมาบรรยายจะเป็นบทบาทของพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยในระยะสุดท้าย และอาจารย์ก็มีจุดมุ่งหมายมาบรรยายให้ความรู้กับนักศึกษากายภาพบำบัด ในตอนบรรยายช่วงสุดท้ายอาจารย์ก็ได้ถามว่าบทบาทในผู้ป่วยระยะสุดท้ายของนักกายภาพบำบัดคืออะไร
โดยให้จับกลุ่ม กลุ่มละ 3 คน
แล้วอาจารย์จะสุ่มถาม
ส่วนเราเป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัด
เลยแต่พูดเสียงเบาๆว่าอาจารย์สุ่มกลุ่มดิฉันนะ เพราะดิฉันอยากตอบ
ว่ า “ บทบาทของนักกิจกรรมบำบัดในผู้ป่วยระยะสุดท้ายคืออะไร ” ตามความเข้าใจของนักศึกษาชั้นปีที่ 3
นักกิจกรรมบำบัดมีบทบาท โดยพิจารณาผู้รับบริการแบบองค์รวม (Holistic) คือพิจารณาทั้งทางด้าน ร่างกาย , จิตใจ,สิ่งแวดล้อม/จิตสังคม ,จิตวิญญาณ
ในที่นี้จะกล่าวถึง ด้าน จิตวิญญาณ หรือ spiritual ซึ่งหมายถึง ความเชื่อ ความศรัทธาส่วนบุคคลที่มีอิทธิต่อการใช้ชีวิต ในแง่เป็นแรงบันดาลใจและแรงกระตุ้นต่อบุคคล การส่งเสริมด้านspiritual ในบทบาทของนักกิจกรรมบำบัด ตัวอย่างเช่น การได้ทำตามหลักศาสนาที่ตนเองนับถือ ในศาสนาพุทธ ได้ไหว้พระสวดมนต์ ได้ตักบาตรในตอนเช้า เป็นต้นนักกิจกรรมบำบัดวิเคราะห์กิจกรรมให้ผู้รับบริการตามความเชื่อของตน ด้วยการะประยุกต์กิจกรรมคือ ผู้รับบริการไม่สามารถเดินทางไปตักบาตรได้ด้วยตนเอง ประยุกต์เป็นนิมนต์พระมาที่โรงพยาบาลหรือที่บ้าน การให้ข้อมูลที่แท้จริงกับผู้รับบริการและ ญาติ โดยประเมินสภาพจิตใจผู้รับบริการและญาติว่าสามารบรับความจริงได้หรือไม่ และหาวิธีที่เหมาะสมบอกให้ทราบ โดยอาจเริ่มบอกจากญาติที่สามารถรับความจริงให้มากที่สุด สำหรับผู้รับบริการบอกให้ทราบ เพื่อให้ผู้รับบริการรับรู้ความเป็นจริง ยอมรับความจริงที่จะเกิดขึ้น รู้ว่าตนเองเป็นอย่างไร ตายไปแล้วเป็นอย่างไร สิ่งที่ตนเองอยากทำก่อนตายคืออะไร ตามกรอบอ้างอิงของ psychospiritual integration frame of reference แล้วนักกิจกรรมบำบัดวิเคราะห์กิจกรรมตามที่ผู้รับให้คุณค่าที่อยากทำก่อนตาย ได้ทำอย่างที่หวังไว้ และเกิดความสุข well-being ในระยะสุดท้ายของชีวิต
นี้คือคำตอบที่ดิฉันอยากตอบในวันนั้น แต่น่าเสียดายที่ดิฉันไม่ได้ตอบ ดังนั้นขอเขียนบล็อกให้ทุกท่านได้อ่านแทนละกันนะค่ะ ^^
เสียดายเหมือนกันค่ะที่วันนั้นไม่ได้ตอบ ขอบคุณที่shareความคิดบทบาทของนักกิจกรรมบำบัดในผู้ป่วยระยะสุดท้ายค่ะ