“ภาพความมหัศจรรย์ที่ยิ่งกว่าภาพงดงามยามเที่ยงวัน”

                                        

 ภาพนักเรียนจิตอาสาที่ดูแลนักเรียนพิเศษเรียนร่วม  ที่ครูรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่งดงามที่สุดนั้น  เมื่อวันเวลาพ่านไปครูก็มีโอกาสได้เห็นภาพที่งดงามและมหัศจรรย์ยิ่งกว่า  เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทั้งสนุกและตื่นเต้นมีการพัฒนาแบบก้าวกระโดด  ด้วยความตระหนักในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากครู ให้ดูแลต้นกล้าที่อ่อนแอ จากอาการเบื้องต้นนั้นครูก็ยังเป็นห่วงว่าครูได้มอบภาระหน้าที่ ที่ยากเกินไปสำหรับจิตอาสา  แต่ครูก็ไม่ได้แสดงความกังวลใดๆออกมาให้เห็น  เพราะเกรงว่าจิตอาสาจะท้อหมดกำลังใจ แต่ความมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นในระยะเวลาที่สั้นมากต้นกล้าที่อ่อนแอของครูฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เป็นต้นกล้าที่มีชีวิตตอบสนองการดูแลได้อย่างดีเยี่ยม บางต้นเริ่มแตกยอดอ่อนผลิใบสีเขียวสดใส บางต้นมีช่อดอกเล็กๆพร้อมที่จะผลิดอกออกผล เจริญเติบโตอย่างเต็มศักยภาพของตนเอง ความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นนี้มาจากความขยัน  อดทน เสียสละ และความพยายามของ”นักเรียนจิตอาสาผู้ยิ่งใหญ่ของครู” ครูเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความตื่นเต้น ภูมิใจ และปลื้มปีติ ครูเชื่อว่าในพื้นที่ของเราจะเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่แข็งแรง  พร้อมที่จะผลิดอกออกผลได้ด้วยต้นเองอย่างยั่งยืนอย่างแน่นอน 

[ครูน้อยคนหนึ่ง ศิริลักษณ์ ชมภูคำ]

ขอบพระคุณที่ร่วมชมความงดงาม

[อ.ต๋อย]

เมื่อเรามองว่า นักเรียนคือ ลูกหลาน ระบบพี่สอนน้องจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ .... ผมเชื่ออย่างนั้นครับ  บันทึกนี้เป็นตัวอย่างที่ทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นครับ