สหายโบราณ

ท่ามกลางความหนาวเหน็บของค่ำคืน . . .

สหายโบราณผู้หนึ่งของเราได้เล่าถึงคำพูดบางประโยค

ถ้อยคำอันเกี่ยวกับนางผู้เป็นที่รักของเขาให้ฟัง

"สางผมข้าสิที่รัก ข้าภาวนาให้การเดินทางนี้เสร็จสิ้นภายในเร็ววัน

เพราะลมเหนือขุนเขาเสียดแทงปีกของข้า

บนเส้นทางนั้นจะเกาะเกี่ยวได้ก็แต่เพียงเจ้า

ซึ่งเจ้าก็คือ ดวงตะวัน" เราฟังยั้งสิ้นถึงประโยคนี้

จึงเอ่ยถาม "นางใช่เผาผลาญท่านหรือไม่? สหาย"

เขากล่าวตอบ "ใช่ ! ! นางเผาผลาญเรา ทั้งยังเผาผลาญธาตุทรนงพร้อมๆกับปณิธานเราจนหมดสิ้น"

"และท่านคงตำหนินางไม่น้อย?"

"ไม่ ! ! ! เรามิได้ตำหนินางแม้แต่น้อย...นั้นเพราะนางมอบสิ่งหนึ่งชดเชยแก่เราแก่การเดินทางของเรา"

"สิ่งใดสหาย?" เราเอ่ยถามอย่างสงสัย ! !

"บ้าน...นางชดเชยบ้านแก่เราสหาย !"