ณ.ข้างวงสนทนา ในวันขึ้นปีใหม่

สวัสดีทุกท่านครับ ในวันขึ้นปีใหม่ บรรดาสมาชิกในบ้านอยากไปเยี่ยมเยียนญาติพี่น้องที่อยู่จังหวัดใกล้ๆกรุงเทพฯกัน ก็เลยได้ไปตั้งวงอาหารและสนทนากันเป็นที่สนุกสนาน มีบรรยากาศที่เป็นต้นไม้และป่าละเมาะอยู่โดยรอบ กินกันไป คุยกันไป ได้โอกาสก็ถ่ายภาพบ้าง เพลินกันไปเลย......

เริ่มเปิดวงสนทนาด้วยภาพดอกไม้เล็กจิ๋วดอกนี้ครับ เป็นพืชคลุมดินเป็นไม้เลื้อยขึ้นอยู่ทั่วไป มีดอกเล็กๆดูเหมือนไม้ไร้ค่า จะมีซักกี่คนที่จะก้มลงไปมองว่ามันคืออะไร

เดินรอบวงต่อไปอีกหน่อย เจอต้นพริกขี้หนู ถ่ายภาพพริกขี้หนูไว้ดูเล่นโดยมีแมลงปอเข็มเกาะที่พริกขี้หนูเป็นของแถมติดมาด้วย อ้อ..ภาพชุดนี้ทั้งหมดอาจควบคุมความคมชัดได้ไม่ดีนัก ทั้งนี้เพราะไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้องนะครับ ใช้แต่วิชาลมปราณ กลั้นหายใจช่วยก่อนกดชัตเตอร์ครับ ถ้าใครอยากฝึกวิชาลมปราณให้เก่งเร็วๆก็ให้เอาขาตั้งกล้องไปทำราวตากผ้าซะ...(ประชดตัวเอง...ฮิฮิ)

ภาพนี้เห็นบุ้งกำลังคลานอยู่บนกิ่งไม้ สายตาผมกวาดไปมาตลอดความยาวของกิ่งไม้นั้น ใช้ฮู้ดของเลนส์วางพาดกับกิ่งไม้ใกล้ๆกันนั้น โฟกัสดักรอให้บุ้งคลานเข้ามาตรงบริเวณที่มีแสงผ่าน พอบุ้งคลานมาถึงที่ที่เราต้องการก็กดชัตเตอร์ ใช้แมนนวลโฟกัสดักเอาไว้ เผื่อเหนียวกดถ่ายต่อเนื่องไว้สามภาพ ได้ภาพนี้แหละที่ดูดีกว่าอีกสองภาพ

เจ้าตัวนี้ตาโตดีจัง ตัวขนาดพอๆกันกับผึ้ง ผมไม่รู้จักว่าเป็นตัวอะไร บินมาเกาะแป๊บเดียวก็บินหายไปเลย

นั่งกิน นั่งคุยกันอีกสักพัก สายตาก็เหลือบไปเห็นกิ้งก่าตัวนี้เข้า สงสัยจะมาแอบดูเราอยู่นานแล้ว ที่เพิ่งจะเห็นเขาก็เพราะเขาเกาะอยู่ในพุ่มไม้ที่เป็นเถาไม้เลื้อยซึ่งรกรุงรังมาก ระเกะระกะรุงรังรอบตัวเลย มองค่อนข้างลำบาก และเป็นพุ่มหนามาก

ได้เห็นข้อดีและประโยชน์ของแฟรชในระบบ ETTL ก็จากภาพลักษณะนี้แหละ เห็นคุณค่าได้ชัดเจนเลย นอกจากจะได้ภาพที่สดใสแล้ว ยังช่วยให้ตั้งชดเชยแสงเพื่อให้ตัดฉากหลังที่รกรุงรังออกไปได้อีก ผมเปิดหน้ากล้องอันเดอร์ 1-2 สตอป และชดเชยแสงแฟรช เป็นลบหนึ่งเศษสองส่วนสามสตอป ใช้วิธีเบร้าส์แฟรช

การใช้แฟรชระบบ ETTL กับงานถ่ายภาพที่มีลักษณะแบบมาโครนั้น ระยะห่างระหว่างตัวแบบกับเลนส์หรือแฟรช มีระยะที่ค่อนข้างใกล้ ถ้าไม่ชดเชยแสงแฟรชให้ดี แฟรชมักจะตัดแสงไม่ทัน อาจได้ภาพที่สว่างจ้ามากเกินไป ควรฝึกควรทดลองปรับตั้งการชดเชยแสงแฟรชของเราให้รู้ว่าควรปรับตั้งชดเชยเท่าไรจึงจะเหมาะและได้ภาพที่รับแสงจากแฟรชได้พอดีตามที่เราชอบ...อูย..เครียดไปไหมเนี่ย.....

เบรคเจ้ากิ้งก่าไว้ซะหน่อย เดินมาที่ต้นพริกขี้หนูใหม่ คราวนี้ถ่ายภาพพริกขี้หนูงอๆแล้วได้แมงมุมแถมมาด้วยตัวนึง

วงสนทนาและวงอาหารก็ยังคงออกรส อร่อยและสนุกกันถึงใจ เจ้ากิ้งก่าเปลี่ยนท่าทางไป ผมก็ตามถ่ายมาอีก คราวนี้ขยับเข้าใกล้เข้าไปอีก ไม่นึกเหมือนกันว่ากิ้งก่าจะยอมให้เราเข้าไปถ่ายได้ใกล้ขนาดนี้

ถ่ายกิ้งก่าเสร็จหันมาเห็นตั๊กแตนเกาะอยู่บนใบผักบุ้งเรี่ยๆพื้นดิน งานนี้ต้องก้มต้องคุดคู้อีกแล้ว อยากถ่ายก็ต้องยอมเมื่อยครับ ใช้วิชาลมปราณผสมด้วย...ปุ้ด..ปู้ด..(เสียงเป่าปากก่อนกลั้นหายใจครับ)

เจ้ากิ้งก่าเริ่มคลานเปลี่ยนมุม เราก็ตามถ่ายมาอีก เข้าใกล้ขนาดนี้ไม่ยักหนีแฮะ เล่นกันซึ่งๆหน้าเลย สู้กล้องดีจัง

เจ้าอีแพรดแถบอกดำตัวนี้คงสงสัยว่าเราทำอะไร ผุดลุกผุดนั่ง ยืนบ้าง เขย่งบ้าง เดี๋ยวก้ม เดี๋ยวเงย พอเราเห็นก็ค่อยๆเซ็ตกล้อง เปลี่ยนเลนส์ เซ็ตเรียบร้อย ถ่ายมาได้เฟรมเดียว เจ้าอีแพรดแถบอกดำก็บินหนีไป (ทำไมเรียกกันแต่อีแพรดนะ...รึว่ามีแต่นกตัวเมีย....อิ อิ)

หันกลับมาดูกิ้งก่าอีกครั้ง คราวนี้ขยับเข้าใกล้มากขึ้นอีก ถ่ายมาได้อีกเฟรมนึง คราวนี้เจ้ากิ้งก่าคงเบื่อแล้ว มันคลานหายเข้าไปในพงรกๆ มันคงนึกในใจ คนอะไรหว่า....ไม่เคยเห็นกิ้งก่าหรือไร(วะ)

เสร็จจากกิ้งก่าก็มาร่วมวงสนทนาต่อ นึกสนุกนึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศก็มาหาถ่ายภาพได้เรื่อยๆ บริเวณใกล้ๆวงเรานี้มีซับเจคให้ถ่ายได้พอสมควร แล้วแต่ว่าใครจะมีมุมมองเป็นอย่างไร ภาพนี้เป็นดอกผักชีฝอยครับ บางคนอาจเคยเห็นแค่ใบผักชี ไม่เคยเห็นดอกของมัน และบางคนก็ชอบที่จะเอาผักชีมาโรยหน้า.....อิ อิ....ไม่ได้ว่าใครน๊า.....

เอาดอกที่มีสีสันบ้าง

ดอกโป๊ยเซียน บานรับแสงยามบ่าย

ได้สีสันที่ตัดกันกับสีของฉากหลัง

ก่อนจะอำลากันกลับบ้าน มองเห็นดอกพวงเงินโดนแสงยามบ่ายพาดผ่าน แม้ว่าจะเป็นดอกที่ใกล้ร่วงโรยแล้ว แต่แสงที่ตกกระทบที่ดอก ประกอบกับฉากหลังที่เข้ม ช่วยขับให้ดอกพวงเงินนี้งามเด่นขึ้นมาได้ เลยเลือกที่จะถ่ายดอกชุดนี้แทนที่จะถ่ายดอกชุดอื่นที่สดกว่า แต่ความเด่นยังสู้ไม่ได้