หัวใจบาน
วันที่ ๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๕
วันนี้เป็นวันที่ฉันคิดว่าฉันมีความสุขที่สุดอีกวันหนึ่ง
วันที่ฉันได้เห็นลูกศิษย์ของฉัน
วันที่ลูกศิษย์ของฉัน เจริญเติบโต เป็นพลเมืองที่ดีของสังคมและประเทศชาติ
วันที่ฉันภาคภูมิใจ ดีใจ ปลี้มใจ กับความสำเร็จของลูกศิษย์ทุกคน
วันที่ฉันรอคอยมาเป็นเวลานาน
วันแรกกับการเป็นครูของฉัน เมื่อ ๔ กรกฎาคม ๒๕๒๓ กับลูกศิษย์รุ่นแรก
วันนี้พร้อมกันอีกครั้งกับห้องเรียนชีวิตที่ใหญ่มาก
วันนั้นพวกเธออยู่ ป.๑ ตัวน้อยนิด ฉันสอนพวกเธออย่างมีความสุข
วันที่ฉันต้องคอยปลอบโยนกับพวกเธอ ดูแลเธอ อบรมสั่งสอนเธอ
วันที่ฉันคาดหวังว่า สักวันหนึ่งฉันจะเห็นพวกเธอเติบโตเป็นคนดี
วันนี้ฉันเห็นแล้ว ฉันดีใจที่สุด พวกเธอทำให้ฉันมีกำลังใจ
ลูกศิษย์นัดเจอฉันทุกวันปีใหม่ ปีนี้ครูขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงลูกศิษย์สักมื้อ
เพื่อเป็นรางวัลที่พวกเธอทำให้ครูดีใจ
พวกเธอโตเป็นผู้ใหญ่มากเลย เมื่อก่อนฉันสอนเธอเมื่ออยู่ ป.๑ ฉัน ดุ ตี
หัดให้เธออ่านหนังสือ จนฉันติดเหาจากพวกเธอ
โรงเรียนที่พวกเราเคย
อยู่เป็นโรงเรียนที่กันดาร เด็กแต่ละคนมาจากครอบครัวที่ยากจน
เด็กๆเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน อดข้าวกลางวัน จนฉันต้องบังคับให้ทุกคนห่อข้าว
ไปทานที่โรงเรียน แต่วันนี้ซิ เธอเป็นเจ้าของเรือประมง ราคาหลายล้าน
เลี้ยงปลา เลี้ยงกุ้ง ส่งขายที่มหาชัย มีลูก มีหลานแล้ว
ขอบใจในน้ำใจของลูกศิษย์ที่ไม่เคยลืมครู
ขอให้ทุกคนเจริญรุ่งเรือง ก้าวหน้า พวกเธอเป็นสิ่งจรรโลงใจฉัน
เด็กหญิงนุช หมื่นนารถ
เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวที่จน ต้องเดินไปโรงเรียน
ตัวดำ แต่เรียนดี ขยัน ตั้งใจ เชื่อฟังครู
ตอนจบ ป.๖ ฉันทำเรื่องขอทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัย
สุโขทัยธรรมาธิราช ซึ่งได้เพียงจังหวัดละ ๑ คน
เธอได้รับทุน จนจบปริญญาตรี
เธอเจอฉันครั้งแรกหลังจากที่ไม่เคยเจออีกเลยเมื่อเธอจบ ป.๖
เธอเข้ามากอด น้ำตาไหล แล้วพูดว่า ถ้าไม่ได้ครู หนูคงไม่ได้เป็นแบบนี้
เธอทำให้ฉันน้ำตาซึม ด้วยความดีใจ
เธอทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลในโรงงานย้อมผ้า
แต่งงานกับหลานเจ้าของโรงงาน เป็นคนจีน จากซัวเถา
ตอนนี้เธอพาแม่พี่น้องได้ดี อยู่สบาย
มีบ้านราคาหลายล้าน มีรถหลายคัน มีห้องให้คนเช่า
ตอนนี้เธอมีลูก ๓ คน
วันนี้ฉันดีใจที่สุดกับลูกศิษย์คนนี้
เธอเปลี่ยนชื่อของเธอจาก นุช เป็น ปิยะนุช
ซึ่งฉันชื่อปิยะกุล
ความเห็น (3)
คุึณครูวัยรุ่นนะคะ
ขอบคุณค่ะ 
ครูอี๊ด แก่แล้วค่ะ ดูลูกศิษย์ซิมีลูกหลานแล้ว
ขอบคุณ
ที่เข้ามาอ่านค่ะ