การแข่งขันโดยใช้จุดแข็งของเรา
ผู้นำของไทยดูจะหมกมุ่นกับการปรับแก้ "จุดอ่อน" ของเราเพื่อไปแข่งกับ สิงค์โปร์ มาเลเซีย เวียตนาม เช่น เร่ง การสอน
ภาษาอังกฤษ เร่งการยกระดับทักษะด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นการดี แต่ดูจะมากเกินไปไหม
ลองคิดสวนกระแสบ้าง เช่น คนต่างชาติที่จะต้องมาข้องแวะเมืองไทย ไม่ว่าในฐานะนายจ้าง ลูกจ้าง หรือ มาเดินชมวิว เขาก็อยาก
จะพูด ฟัง อ่าน ภาษาไทยในระดับใช้งานได้ เหมือนกัน แล้วถ้าทางการไทยส่งเสริมให้ครูไทยเปิดสถานสอนภาษาไทยในเมืองใหญ่ๆ
ของอาเซียน คิดค่าเรียนแพงๆ แบบสถานสอนภาษาอังกฤษในไทย ( คุณภาพต้องสมกับราคา ) จะเป็นการดีไหมครับ ผมมีเพื่อนเป็น
ข้ารัฐการกระทรวงศึกษาสิงคโปร์เขาถูกสั่งให้เรียนภาษาไทยโดยครุเป็นคนสิงคโปร์ ซึ่งพอคุยกันก็พบว่าเขาได้รับการสอนที่ไม่ถูกต้องนัก
นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งของโอกาสที่ประเทศไทยมี. ยังมีอีกแยะ
ในการแข่งขันควรจะต้องมีทั้งการรับ รุก ถอย(จริง) ถอย(ลวง ) สารพัด ช่วยกันหา "จุดแข็ง " ที่ชาติอื่นต้องกังวลบ้างดีไหมครับ?
สิ่งที่น่าตกใจคือคนไทยเรียนจบปริญญาตรียังเขียนภาษาไทยได้ไม่ดีเลยครับ เดี๋ยวนี้เวลาผมรับคนเข้าทำงานสิ่งที่ดูไม่ใช่ความสามารถทางวิชาชีพแล้วครับ แต่ดูการใช้ภาษาไทย สอบโดยการให้เขียนอะไรก็ได้สักสามสี่หน้าในเวลาหนึ่งชั่วโมงยังทำกันไม่ได้เลยครับ
ASEAN CRACY FEVER KRAB?