แนวคิดยามเช้าวันที่ 22 กันยายน 2549 ยามเช้าวันนี้...ผมผ่านมาด้านหน้ามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ รถติดยิ่งกว่าอยู่ในกรุงเทพ ฯ ครับ
เพราะวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ บัณฑิตทั้งหลายต่างมารับปริญญาบัตร ผมขอแสดงความชื่นชมในความสำเร็จของเหล่าบัณฑิตทุกท่าน...กว่าจะมีวันนี้ได้ทุกท่านต้องเดินทางมายาวไกล...บางท่าน...มาจากหุบเหวกว่าจะขึ้นมาถึงจุดที่ทุกคนยืนอยู่และพร้อมกันเดินต่อไป...
เหมือนเดินทางขึ้นสู่ยอดเขาได้ต้องใช้พลังภายนอกและพลังภายในอย่างเต็มที่...ดังนั้น...ความภาคภูมิใจที่มีให้...จึงเป็นสิ่งมีคุณค่ายิ่ง...
วันนี้บรรดาลูกศิษย์ที่ผมเคยเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา ในสาขาวิชา ศาสนา ระดับ ป. ตรี ของ มอ. ปัตตานี ก็มารับปริญญาบัตรด้วย...ขอให้ทุกท่านพบกับความสำเร็จในหน้าที่การงานครับผม...
และขอมอบคติธรรมข้อคิดจากท่านผู้รู้ที่ว่า...999...จุ่ง9...เร็วไว...9เถิด9...ครรไล...อย่าช้า...บ่อมิถึง...ซึ่งหลักชัย...9อย่าหยุดแม่...9เถิดแม้...เมื้อยล้า...จุ่ง9...อย่าถ่อย...
และช่วยกันสร้างชาติสร้างประเทศให้เป็นเมืองที่น่าอยู่อาศัย...เพราะว่า...จะอยู่แดนใด...ไม่เหมือนอยู่บ้านเรา...จะสุขจะโศกเศร้า...บ้านเรานั้นก็สบาย...ถึงบ้านไม่โตนัก...ความรักไม่เสื่อมคลาย...ขออยู่และขอตาย...ที่บ้านเกิดเมืองนอน...( บทเพลง การบรรยายธรรม ของการเข้าค่ายพุทธบุตร )
ผมจำไว้เพื่อเป็นคติสอนใจตนเองครับ ฮา ๆ เอิก ๆไม่มีความเห็น