สาวเห้อม่ายช่ายว่าสอน ถ้ายังไม่พร้อม.....
คาบที่สองในคาบโฮมรูม ภาคเรียนที่ 2/2555
12 ธันวาคม 2555
เรื่องของเรื่องคงเกิดก่อนนี้ในช่วงที่เด็กปิดเทอม พอเปิดเทอมมาถึงคุณแม่ของเด็กนักเรียนผู้หญิงคนนึงในห้องครูแอนก็มาหาลูกสาวที่โรงเรียนเพื่อขออนุญาตนำเด็กไปที่สถานีตำรวจเพื่อแจ้งความเอาเรื่องกับเด็กชายวัยรุ่นคนนึงซึ่งเป็นเด็กที่ไม่ใช่นักเรียนในโรงเรียนครูแอนและเขาก็ไม่ได้เรียนหนังสือด้วย เรื่องคือเด็กผู้ชายคนนั้นขับรถมอเตอร์ไซค์มาเวียนแถวๆ บ้านเด็กน้อยของครูแอน ด้วยความที่เป็นเพื่อนซึ่งอาจจะคิดเกินเลยหรือไม่ ...ไม่อาจทราบได้... เค้าก้เข้ามาขู่ขอเงินจากเด็กผู้หญิงไปจำนวนหนึ่งมากพอสมควรสำหรับแม่ที่หาเช้ากินค่ำ แล้วขู่ไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร จนแม่สงสัยในจำนวนเงินที่แม่เก็บไว้ เลยคาดคั้นเอากับลูกสาวตนเองจนได้ความแล้ว ก็เลยจะเข้าแจ้งความ นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวของเด็ก ครูไม่สามารถเข้าไปวุ่นได้
แต่.....สิ่งที่ครูแอนกลัวและแอบคิดไปก่อนพลางๆ แล้วคือ....ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กผู้หญิงในห้องครูแอนกับเด็กผู้ชายคนนั้น กลัวว่า...จะเป็นความสัมพันธ์ที่เกินขอบเขตของความเป็นเพื่อนและเป็นความคึกคะนองตามวัยที่เกรงจะเลยเถิดไปมากกว่านั้น ถึงได้กล้าเข้ามาขู่เอาเงินไป ครูแอนก็เลยตั้งใจที่จะสอนเด็กๆ ผู้หญิงในห้องให้รู้จักรักนวลสงวนตัว คิดก่อนที่จะทำสิ่งต่างๆ ซึ่งหากมันเกิดผิดพลาดไปก่อนวัยอันควรก็จะนำมาซึ่งปัญหาที่ไม่รู้จบ
ประกอบกับในเย็นวันหนึ่งขณะที่ครูแอนขับรถกลับบ้าน เสียงเพลงจากวิทยุชุมชนที่มีคนขอเพลงแว่วมาได้กระทบใจในบัดเดี๋ยวนั้น พลันบอกกับตัวเองว่า "ใช่เลย" เพลงนี้แหละ เอาไปสอนเค้าได้เลย ยิ่งเป็นเพลงภาษาใต้ภาษาบ้านเค้าด้วยแล้ว คงง่ายและกินใจดี เลยกะจะเอาไปสอนเค้า กะจะเอาไปให้เค้าฟัง ครูแอนแอบจอดรถข้างถนนเพื่อจดเนื้อร้องแล้วนำมาหาชื่อเพลงจากอาจารย์กู๋--คุณกูเกิ้ล ของเด็กๆ ในยุคปัจจุบันนี้ แล้วครูแอนก็ได้ชื่อเพลงพร้อมเนื้อร้องมาสมใจนึก นั่นคือ เพลง "อย่ายอมๆๆ" ของศิลปินโอ- พารา ก็ไม่รู้จักศิลปินอีกนั่นแหละ เพียงแต่คิดเห็นว่าขอนำมาสอนเด็กๆ หน่อยคงได้ผลกว่าการที่ครูพูดปาวๆ ครูอาจทำให้การเรียนรู้ดีขึ้นโดยใช้สื่อเสียงเพลงและเนื้อร้องที่กินใจนั่นได้
ครูแอน เตรียมสื่อไว้พร้อมแล้ว ---- ห้องเธียร์เตอร์ก็พร้อมแล้ว เปิดแอร์เย็นๆ ไว้รอเจ้าตัวเล็ก
แล้ว...เค้าก็วิ่งกันมา โอ.....เค้ามาเร็วกว่าที่ครูแอนคาดคิดแฮะ แบบไม่ต้องบอกด้วยซ้ำว่าที่ห้องเดิมนะคะเด็กๆ ที่ไหนได้พวกเค้ามารออยู่หน้าห้องเธียร์เตอร์โดยพร้อมเพรียงกันซะแล้ว แถมประโยคที่ได้ยินแรกๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องคือ "ครูขา วันนี้ครูเอาเพลงอะไรมาเปิดให้พวกเราฟังคะ"
"มิสิคะ....เริ่มกันเลยมั๊ยล่ะ"
"เอาเลยครูๆๆ เดี๋ยวหมดเวลาซะหล่าว"
ครูแอนยังคงใช้วิธีการเดิม คือให้เค้าฟังเพลงแล้วให้เค้าช่วยกันบอกว่าในเนื้อเพลงนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้างกับคนในเนื้อเพลงนั่น แล้วในบทเพลงเพลงนี้เค้าสอนอะไรเราบ้างล่ะฮึ เด็กๆ ช่วยกันบอก, ช่วยกันต่อยอดจากความคิดของเพื่อนๆ ในสิ่งที่เพื่อนไม่ได้พูดถึงแต่ตนเองได้ยินอย่างสนุกสนานกันไปและได้ความคิดกันไปในขณะที่เค้าเองก็ไม่เครียด แต่คำสอนที่ถูกสอดแทรกไปในระหว่างกิจกรรมนั่นแหละ คือสิ่งที่ครูอยากสอนหนููนักล่ะ....สาวน้อยทั้งหลาย....
เพลง "อย่ายอมๆๆ" ของศิลปินโอ- พารา
16 ปี ได้ผัวเสียแล้ว ไม่อยากไปเข้าแถว ลาแล้วชีวิตนักเรียน
อ่านไม่ออก นึกออกแต่เรื่องบนเตียง แม่แหลงแล้วยังอีเถียง (แหลง=พูด, ยังอีเถียง=ยังจะเถียง)
วัยรุ่นมาเวียน พาไปเฉียงเสียแล้ว ( เฉียง = ฟัน (ในภาษาวัยรุ่น))
17 ปี ม่ายผัวเสียแล้วอยากไปเข้าแถว (ม้าย = เป็นหม้าย)
สายไปแล้วเพราะเธอพุงป่อง พุงป่อง พุงป่อง พุงป่อง เป็นหม้ายลูกติด (พุงป่อง = ท้อง)
เพราะเธอคิด แต่อีหนุกลูกเดียว หว่างนี้ไม่ค่อยได้เสียว เลี้ยงลูกคนเดียว (อิหนุก = เอาแต่สนุก)
หายหว่างไปแล้ว (หายหวางไปแล้ว = เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว)
18 ปี ได้ผัวแล้วหล่าว เพราะเธอยังสาว บ่าวๆก็ยังหมายปอง (แล้วหล่าว = อีกแล้ว)
ทางเลือกไม่มี ทางที่ดีอย่าแขบเลยน้อง (อย่าแขบ = อย่ารีบ)
สาวเห้อม่ายช่ายว่าสอน ถ้ายังไม่พร้อม (สาวเห้อ = สาวเอย, ม่ายช่าย = ไม่ใช่ )
อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย๊ายอม
16 ปีได้ผัวเสียเเล้ว ไม่อยากเข้าแถว ลาแล้วชีวิตนักเรียน
อ่านไม่ออก นึกออกเเต่เรื่องบนเตียง แม่แหลงแล้วยังอีเถียง
วัยรุ่นมาเวียน พาไปเฉียงเสียแล้ว
17 ปี ม่ายผัวเสียแล้วอยากไปเข้าแถว
สายไปแล้วเพราะเธอพุงป่อง พุงป่อง พุงป่อง พุงป่อง เป็นหม้ายลูกติด
เพราะเธอคิด แต่อีหนุกลูกเดียว หว่างนี้ไม่ค่อยได้เสียว เพียงลูกคนเดียว
หายหว่างไปแล้ว
18 ปี ได้ผัวแล้วหล่าว เพราะเธอยังสาว บ่าวๆก็ยังหมายปอง
ทางเลือกไม่มี ทางที่ดีอย่าแขบเลยน้อง สาวเห้อม่ายช่ายว่าสอน ถ้ายังไม่พร้อม
อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย๊ายอม
ท้ายสุด เด็ก ๆ ในห้องเข้าเฟสครูแอน แล้วมาโพสต์คำว่า "ไม่ยอมๆๆๆ"....เจ๋งเป้งไปเลยสาวน้อยของครู
ความเห็น (8)
พี่แอน 555 เข้าใจหาสื่อนะเนี่ย แต่นักร้องร้องมันมากๆๆ ยังมีคนใจร้าย สวนลุงคง
แถมยังมีไก่ชนหมาขบ 555
ขจิต...เข้าใจวัยเนี๊ยะเค้าก็ต้องเลือกตามสไตล์เค้าไงล่ะ
แล้วนี่อะไรเหรอขจิต....เพลงเค้าเหรอ.....คนใจร้าย สวนลุงคง แถมยังมีไก่ชนหมาขบ ไม่รู้มาก่อนนะเนี่ย
เอาแค่เพลงที่ใช้เพลงเดียวเอง
อุตส่าห์มาก่อนใครอีกนะท่านขจิต....ขอบคุณนะคะ
กลยุทธดีๆแบบนี้ต้องขยายนะคะน้องครูแอน พี่โอ๋แนะนำให้ลองประเมินพฤติกรรมนักเรียน (อาจจะใช้แบบสอบถามให้เด็กเลือกตอบ) แล้วก็หลังจากที่ฟังเพลงและพูดคุยกันแล้ว ดูว่าเด็กๆเปลี่ยนทัศนคติไปอย่างไรบ้าง รวมทั้งจากการสังเกตของคุณครูเอง พี่โอ๋ว่าเป็นงานวิจัยในชั้นเรียนที่น่าเผยแพร่มากเลยนะคะ เป็นจิตวิทยาวัยรุ่นได้เลยแหละ แบบมีหลักฐานเชิงประจักษ์ด้วย ถ้าผลจากการประเมินในช่วงระยะเวลาหนึ่งออกมาแล้ว พฤติกรรมและทัศนคติของเด็กดีขึ้น พี่โอ๋ว่าน่าชื่นชมกลยุทธนี้มากเลยค่ะ
ขอบคุณพี่โอ๋มากๆ ค่ะ น้องครูแอนหายไปนานค่ะกับการบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตคุณครูภายในห้องเรียนเล็กๆ, มุมหนึ่งในโรงเรียนเล็กๆ ที่เป็นมุมเล็กๆ ของประเทศไทยเพียงแค่นั้นเองค่ะ
แต่ถ้ามันจะเป็นประโยชน์และมีการนำมาซึ่งการต่อยอดให้ได้ประโยชน์ที่มากขึ้นกับมุมอื่นๆ ในประเทสไทยด้วยแล้วล่ะก็ ยินดีเป็นที่สุดค่ะพี่โอ๋
ถ้ามีการประเมินพฤติกรรมเด็กด้วยโดยใช้แบบสอบถามให้เลือตอบเพื่อเป็นงานที่เป็นวิชาการมากขึ้น ครูแอนก็ยินดีเป็นที่สุดค่ะพี่ ขณะนี้น้องครูแอนแอบทำการวิจัยเล็กๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกันค่ะพี่โอ๋ เพราะแอบสังเกตพฤติกรรมเค้าอยู่เหมือนกันค่ะ ถ้าเค้ามีพฤติกรรมดีๆ มีผลให้ทัศนคติเป็นไปในทางที่ดีแฮปปี้เลยค่ะพี่ขา ลุ้นๆ นะคะ
ขอบคุณพี่โอ๋มากค่ะ
ระหว่างนี้ การบันทึกใน G2K ก็จะช่วยให้งานของเราได้มีโอกาสเผยแพร่ไปและยังเป็นการทบทวนกระบวนการที่สามารถเก็บรวบรวมนำไปใช้ได้เมื่อต้องการงานเอกสารในโอกาสข้างหน้าได้ด้วยนะคะ พี่โอ๋เชียร์ให้ค่อยๆเขียนบันทึกไปด้วยเรื่อยๆ อาจจะเหนื่อยและดูเหมือนเพิ่มงาน แต่น่าจะเป็นประโยชน์ในระยะยาวได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องครูแอนได้ทำประโยชน์อันใหญ่หลวงต่ออนาคตของชาติเลยนะคะ สร้างเด็กตั้งแต่วัยนี้นี่แหละเป็นสิ่งสำคัญ และบทบาทที่ดูเหมือนเล็กๆของครูนี้ยิ่งใหญ่มากๆเลยนะคะ ถ้าเด็กได้คุณครูที่มีจิตวิญญาณของครู มีสำนึกดี มีความทุ่มเท มีความรักแบบที่พี่รู้สึกได้จากที่ครูแอนเล่านี่ เขาก็จะค่อยๆซึมซับสิ่งดีๆ ถ้าได้ดูแลกันนานๆโอกาสที่เราจะได้เด็กที่ดีขึ้นเรื่อยๆก็ยิ่งมีมาก มันต้องการการเสียสละมากจริงๆเพราะคุณครูก็ต้องดิ้นรนเลี้ยงชีวิต มีชีวิตส่วนตัวที่ต้องดูแลเหมือนคนอาชีพอื่นๆ แต่พี่โอ๋สังเกตดูว่าพวกเราหลายๆคนใน G2K ทำได้อย่างน่าทึ่งและน่าชื่นชมมากๆค่ะ
ค่ะพี่โอ๋ ขอบคุณพี่โอ๋นะคะ จะพยายามต่อนะคะพี่ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
การได้ใช้สื่อที่ใกล้ตัว ถือเป็นกลไกสำคัญของการเรียนรู้...
ชื่นชมและให้กำลังใจนะครับ
ขอบคุณนะคะอาจารย์แผ่นดิน เข้าใจว่าเป็นภาษาบ้านเค้า เค้าน่าจะเข้าใจได้ง่ายค่ะอาจารย์
บุญรักษานะคะ....ขอบคุณค่ะ