ความศรัทธา...ช่วยสอนคนได้มั๊ย..คนสอนคน...สอนอย่างไร

ชีวิตความเป็นครู อยู่ในวงการศึกษา อะไรทำไมการศึกษาไทยเป็นเช่นนี้

   ในชีวิตความเป็นครูของผมนี่ ครูนี่มันแปลกนะครับ มุมมองคนอื่นดูว่าอาชีพนี้น่าจะสบาย ง่าย ๆ สอนหนังสือทำอย่างไรก็ได้  นั่นสิท่านว่าจริงมั๊ย...ผมว่าไม่จริงอาชีพนี่ถ้าทำแบบดีๆๆเป็นได้ยากมากๆๆ...ที่ผมเป็นมาบอกได้เลยมีหลายหลายลอกเลียนแบบมา บอกได้ว่าได้รับอิทธิพลมาจากครูที่เคยสอนผม  และไม่รู้ว่าที่ลอกเลียนแบบมานี้มันดีหรือไม่ดี แต่ผมก็ใช้แล้ว มันดีสำหรับผมครับ คนอื่นไม่แน่...ครูของผมผมขออนุญาตเอ่ยชื่อนะครับ ชื่อครูโม่ บุคลิกเด่นคือตัวใหญ่แบบชายไทยอกสามศอก ถ้าสมัยนี้เหรอสมบัติเมทะนีอาย..สาวแก่แม่ม่ายติดตรึมแน่.ผมว่าสาวสมัยนี้เห็นกรี๊ดคอหอยแตกแน่ๆๆ....แต่สมัยนั้นคนหลงรูปมีไม่มากแบบนี้ส่วนใหญ่จะหลงคารม..เพราะคารมต้องใช้กึ๋นครับ..ร่างกายท่านแข็งแรง เสียงดัง ใส่ฟันฟลอมเพราะอายุมากแล้ว. ฟันปลอมนี้แหละมันเป็นอาวุธที่ผมกลัวมากๆๆ....โดยเฉพาะเวลาท่านสอนวิชาเลข ตารางสอนครูผมไม่ต้องจด..ไม่ต้องใช้คอมพิวเตอร์ช่วยจัด..จำได้คลอดชาติคือเข้ามแถวมาแล้ว..ต้องเรียนเลขคณิตคิดในใจ...และทำเลขโจทย์ เสร็จ...วาดรูปหรือขับร้อง...พระตีกลองเพลไปทานข้าวได้เลย...ภาคบ่ายมีทำสวนครัว(เกษตรไง...)แล้วก็เล่นครับ...เลขคณิตคิดในใจนี่สมัยนี้ไม่ค่อยมีแล้วมั๊ง..ในช่วงชั้นที่3ไม่มี.ผมเห็นโรงเรียนกวดวิชาในกรุงเทพฯสายพันธ์เกาหลี..ชื่อคุคุมองมองอะไรทำนองนี้...หรือจินตคณิตที่ทันสมัยสายพันธ์ฝรั่งผมแดง...ผมอดคิดถึงท่านไม่ได้..คุมองมันเหมือนครูโม่ของผมรึเปล่าหนอ..จินตคณิตเหมือนเลขคิดในใจผทไหมหนอ..ใครรุ้บอกด้วยครูโม่ของให้ทำเลขคิดในใจประมาณ 10 ข้อ..ท่านจะอ่านปากเปล่าเช่น มีเงิน10บาทไปซื้อขนม5บาทจะได้เงินทอนกี่บาท ...เชือกยาว10เมตร.ตัดแบ่งยาว2เมตรได้กี่เส้น บวกลบคูรหารง่ายๆนี่แหละครับ ไม่มีแผนการสอน ไม่มีportfolio ไม่มีสื่ออะไรมากมาย อ่านแต่ละข้อให้เวลาเด็กคิดประมาณ2-3นาที..พวกผมจะเก๊กท่ากอดอกฟังอย่างตั้งใจ..แสดงความบริสุทธิ์โดยไม่จับดินสอ..ก่อนทีครูบอกว่าตอบได้..ก็เขียนคำตอบลงในกระดานชนวนท่านก็จะนั่งรอตรวจที่โต๊ะไม้เก่าๆๆ....แล้วก้ถอดฟันปลอมทั้งยวงออกมาถูทำความสะอาด ตอนนี้แหละครับผมแอบชำเรืองดูใจสั่นระทึกเลย แปลกใจมากทำไมคนเราถอดฟันออกมาได้ ครูเรานี่เก่งมากเลยนะ ต้องมีเวทย์มนต์วิเศษเหนือคนทั่วไป (ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าฟันปลอมเป็นแบบไหน)....จบ10ข้อไปส่ง..ผมนี้ตัวตรงเลยกลัวมากๆๆ....โดยเฉพาะเวลาท่านใส่เข้าปาก....ว้าวๆๆน่าทึ่งถอดได้ใส่ได้..กลัวท่านถอดฟัผม...เลขคณิตได้คะแนนเต็มตลอดครับ มานึกดูก็คงเป็นเพราะผมศรัทธาในครูผมมั๊ง...ผมเลยเอาแบบอย่างความศีความศรัทธา..มาใช้เพื่อประโยชน์ในอาชีพผม..ครูพักลักจำหรือเลียนแบบโดยไม่ได้บอกท่าน...ของดีของผมที่ภุมิใจถูกคนสมัยนี้ทอดทิ้งไปแล้ว ทำให้ผมคิดไปไกลว่ามิน่าคนเราสมัยนี้มีแต่เปลือกไม่ชอบคิดทั้งในใจและนอกใจ......