หากวันนี้พ่อยังมีชีวิตอยู่ ท่านคงปลาบปลื้มใจมากที่สุด เพราะลูก ๆ ของท่านมีความสุขและประสบความสำเร็จในชีวิต... ผู้เขียนมีพี่น้องท้องเดียวกัน 9 คน ผู้เขียนเป็นคนสุดท้อง จำได้ว่า พ่อเป็นทุกอย่างสำหรับลูก ๆ เสมอ ตอนที่ผู้เขียนเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 คุณครูสั่งให้เตรียมแท่งไม้เล็ก ๆ จำนวน 20 แท่ง เพื่อเรียนเรื่องการนับตัวเลข พ่อได้เตรียมจัดหาไม้ไผ่และเหลาให้อย่างละเอียดและสวยงาม คุณครูชมว่าแท่งไม้ของผู้เขียนนั้นสวยงามที่สุดในชั้น ผู้เขียนรู้สึกขอบคุณและรับรู้ได้ว่าพ่อทำให้ด้วยความรักจริง ๆ สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนได้ตอบแทนความรักของพ่อก็คือ การได้ปรนนิบัติท่านในวันที่ท่านสิ้นลมหายใจ ผู้เขียนพร้อมกับพี่ ๆ ได้อยู่รอบเตียงของพ่อในวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ.2547 ผู้เขียนจำได้ว่า เคยซื้อนาฬิกาข้อมือให้ท่าน 1 เรือน ท่านก็ใส่เสมอ จนกระทั่งเมื่อท่านป่วยเป็นมะเร็งทำให้่ท่านผอมลงมาก นาฬิกาจึงหลวมข้อมือของท่าน ท่านจึงถอดเก็บไว้ แต่ในวันสุดท้ายก่อนที่ท่านจะจากไป ท่านขอให้ลูกสวมนาฬิกาให้ท่านอีกครั้งหนึ่ง ผู้เขียนรู้สึกตื้นตันใจที่สุดที่ท่านเก็บรักษาและหวงแหนสิ่งที่ลูกได้มอบให้ท่าน
ผู้เขียนขอเป็นกำลังใจแด่ลูก ๆ ทุกคนที่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ ตอบแทนพระคุณความรักของพ่อกันเถิด เพราะสิ่งที่มีค่าและยิ่งใหญ่ที่สุด พ่อได้ให้ลูก ๆ หมดแล้ว แต่สิ่งที่อาจเล็กน้อยสำหรับลูก กลับเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับพ่อจนวันที่ท่านสิ้นลมหายใจ
เป็น นาฬิกา แห่งความจดจำจริงๆ ครับ ตื้นตัน ในความรักของพ่อครับ
ขอบคุณทุุกท่านที่ให้ดอกไม้มอบกำลังใจนะคะ
สวัสดีปีใหม่ 2556 ขอพระเจ้าอวยพรให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน นะจ๊ะน้องสาวผู้น่ารัก
ขอบคุณทุกคนที่อวยพรค่ะ