หมากฝรั่งของพ่อจิตร์


     เริ่มต้นเขียนก็ร้องไห้เสียแล้ว.......จะเริ่มต้นเขียนแล้วนะคะ เอาละ หนึ่ง สอง สาม .......ครอบครัวของเราเป็นชาวนา พ่อเป็นชาวนาตั้งแต่เกิด การศึกษาจบชั้นประถมสอง เพราะความที่ครอบครัวของพ่อจนมาก เมื่อมาใช้ชีวิตร่วมกับแม่ซึ่งเป็นครอบครัวข้าราชการ ซึ่งมีฐานะดีกว่าพ่อ  พ่อจึงไม่ค่อยเป็นที่โปรดปรานของใครต่อใคร พ่ออยู่อย่างเจียมตัว มักถูกเรียกใช้งาน เช่นการยกของหนัก งานตัดหญ้ารกๆ มีหลายครั้งที่พ่อโดนงูกัด ซึ่งโชคดีที่ในหมู่บ้านมีหมองูที่รักษาคนถูกงูกัดได้อย่างน่าอัศจรรย์


      ในสายตาของฉันพ่อน่าสงสารมาก ฉันรักพ่อ แต่ไม่เคยบอกพ่อเลยสักครั้ง .....พ่อทำนาเลี้ยงลูกสาว 3 คน ที่กำลังโต เงินจึงฝืดเคือง น้าของฉันซึ่งรับราชการจึงขอฉันไปเลี้ยงเพื่อแบ่งเบาภาระ 


       เมื่อต้องใช้เงินมากเพราะพี่สาวเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย พ่อกับแม่จึงเบนเข็มหันมาขายขนมจีนที่กรุงเทพฯ พ่อกับแม่ช่วยกันทำ พ่อต้องออกไปซื้อปลาตั้งแต่ ตี3 มาช่วยแม่ทำน้ำยา พ่อหาบไปขายตั้งแต่เช้า จนค่ำ หาบของพ่อหนักมากเพราะหม้อน้ำยาใหญ่มาก ทั้งอุปกรณ์จานชาม พ่อไม่เคยบ่นสักคำ จนวันหนึ่งพ่อโดนรถเฉี่ยวข้าวของกระจัดกระจาย รถคันนั้นหนีไปปล่อยให้พ่อตกใจยืนตัวสั่น ค่อยๆเก็บของอุปกรณ์ต่างๆ


       ทราบไหมคะว่าทำไมถึงเขียนว่า". หมากฝรั่งของพ่อ". เพราะสมัยเด็กๆ เราจนจึงไม่ค่อยมีเงินซื้อขนมกิน มีอยู่วันหนึ่ง พ่อเอาหมากฝรั่งเม็ดสีขาว หนึ่งเม็ดมาใส่มือฉัน ฉันดีใจมาก. เป็นหมากฝรั่งที่ใครคนหนึ่ง อาจจะเป็นเพื่อนของพ่อที่เขาอาจจะหยิบขึ้นมากิน แล้วยื่นส่งให้พ่อ แต่พ่อไม่กิน เก็บเอามาให้ฉัน เป็นหมากฝรั่งที่อร่อยมาก.......พ่อลูบหัวฉันเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบเป็นสีทองของฉัน ด้วยฉายานาม นังหัวแดง ทั้งๆที่ฉันเป็นคนไทยแท้ที่บังเอิญผมแดง. พ่อบอกว่า "หมากฝรั่งก็ต้องคู่กับฝรั่งหัวแดงสิ". เป็นคำพูดที่ฉันจำได้ไม่ลืมเลือน


     จนกระทั่งฉันโต มีครอบครัว พ่อก็ยังเป็นชาวนาอยู่ แต่ฐานะพอมีพอกินขึ้นเพราะลูกๆ เรียนจบทำงานกันหมดแล้ว แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ยอมหยุดนิ่ง อยู่เฉย พ่อกโดนรถชนทับกลางลำตัว แต่ความที่พ่อแข็งแรง ด้วยความที่เคยลำบากทำงานหนักมาตลอดร่างกายพ่อจึงแข็งแรง รวมทั้งความอดทนของพ่อ พ่อจึงรอดชีวิตมาได้ แต่ต้องผ่าตัดหลายครั้ง 


     จนวันสุดท้ายคือวันที่ 16 มกราคม 2555 เป็นวันสุดท้ายที่ฉันได้ไปท่องคาถาชินบัญชรข้างหูพ่อเป็นครั้งสุดท้ายในห้อง ICU. เพื่อส่งดวงจิตพ่อไปสู่สุขคติ   ก่อนหน้านี้พ่อขี่รถจักรยานยนต์เข้าไปตามรถไถในนา ด้วยความที่แดดร้อนจัด ความเหนื่อยล้า อายุของพ่อ ประกอบกับแรงสั่นสะเทือนจากพื้นนาที่เป็นหลุมเป็นบ่อ รถของพ่อล้ม พ่อนอนน้ำลายฟูมปาก ตัวกระตุกๆ ตามคำบอกเล่าของคนที่ไปพบพ่อ เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ผลออกมาว่าเส้นเลือดในสมองพ่อแตก ยังไม่สามารถผ่าตัดได้ เพราะสมองบวมมาก ทำได้ก็คือระบายน้ำ้และเลือดออกจากสมองพ่อทางสายยาง คุณหมอบอกว่าเส้นเลือดที่แตกนั้นเป็นเส้นเลือดใหญ่ สามารถแตกซ้ำได้อีก และบอกให้เตรียมใจ


      วันที่พ่อผ่าตัดสมองคุณหมอบอกว่าเมื่อผ่าเลือดของพ่อกระฉูดออกมาแรงมาก......


       พวกเรานอนกันหน้าห้อง ICU. ไม่กล้าไปไหน กลัวว่าพ่อจะไปก่อนโดยที่เราไม่ทันได้ส่ง ฉันเพียรท่องคาถาชินบัญชรข้างหูพ่อทั้งน้ำตา พวกเรากอดกันทั้งน้ำตา. จนลมหายใจสุดท้ายของพ่อหมดไป..........


       งานพระราชทานเพลิง พี่สาวคนโตของฉันซึ่งรับราชการ ได้ตกลงกับฉันว่าเราจะจัดงานให้พ่อให้ดีที่สุด สมกับความลำบาก ความเสียสละ อดทน เพื่อครอบครัวมาทั้งชีวิต พ่อไม่เคยสบาย ครั้งนี้พ่อจากไปพักผ่อนตลอดกาลด้วยวัยเพียง67ปี เท่านั้น


      ทุกครั้งที่กลับไปบ้าน ฉันมองรถปิกอัพสีเขียวอ่อนของพ่อ จอดสงบนิ่ง ฉันยืนมองรูปและโกฏิกระดูกของพ่อ พรุ่งนี้วันพ่อ ฉันจะบอกรักพ่อผ่านหัวใจ ไปสู่ฟากฟ้า แห่งหนใดทีี่พ่ออยู่ ว่า. " ฝรั่งหัวแดงของพ่อรักพ่อมาก"...........................................


      

หมายเลขบันทึก: 510961เขียนเมื่อ 4 ธันวาคม 2012 20:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม 2012 15:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

ขอขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องพ่อ นะคะ 

ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจ ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท