คุณยายยิ้มกับสามเกลอ ทำให้เราเจอแรงบันดาลใจ
เรื่องราวที่น่าประทับใจจากรายการคนค้นคนเป็นสื่อที่อาจารย์ป๊อปใช้ในการสอนและทำKMกันวันนี้ ได้สร้างแรงบันดาลใจและทำน้ำตาคลอไปตามๆกัน สิ่งที่สำคัญมากก็คือความคิดของบุคคลตัวอย่างทั้ง 4 คนนั่นเอง
เริ่มกันด้วยสามเกลอ สด เยล จอย พวกเราเป็นผู้พิการที่ออกจากบ้านมาเช่าบ้านอยู่ด้วยกันด้วยความคิดที่ว่า “ไม่ต้องการเป็นภาระให้กับครอบครัวที่เขารักและต้องดำรงชีวิตวิตอยู่ได้ด้วยตนเอง” โดยมีครอบครัวคอยให้กำลังใจอยู่ตลอดไม่เท่านั้น พวกเขายังเพิ่มความรูและโอกาสให้กับตนเองโดยการเข้าศึกษาที่มหาวิทยาอีกด้วย ด้วยอาการของโรคทำให้พวกเขาใช้ชีวิตประจำวันได้ยากลำบาก แต่พวกเขาก็สามารถทำมันได้แม้จะต้องพยายามมากกว่าคนปกติหลายเท่าก็ตาม
ตามมาด้วยต้นแบบของการใช้ชีวิตตามวิถีพอเพียงของคุณยายยิ้ม คุณยายผู้ใช้ชีวิตอย่างสมถะ เรียบง่ายและมั่นคงในชนบท เป็นเพียงชาวบ้านคนหนึ่งที่จิตใจดี มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แม้ตนเองจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร คุณยายทำการเกษตรคนด้วยเดียวด้วยความคิดที่ว่า “ทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เสร็จ” ด้วยกำลังของคุณยายมันอาจจะเสร็จช้าไปบ้าง แต่ความขยันของท่านก็เป็นหลักประกันว่าเสร็จชัวแน่นอน
เมื่อเข้าสู่การทำKMมองเรื่องน่าประทับใจเหล่าในกรอบความคิดทางกิจกรรมบำบัดแล้ว ก็จะพบว่าปัจจัยใดที่มีผลต่อความสามารถในการทำกิจกรรมต่างๆของคุณยายและสามเกลอ
มาเริ่มกันด้วย PEOP model โมเดลนี้สำหรับฉันวิเคราะห์ได้ง่ยและชัดเจนมาก เพราะ P(people) ก็คือตัวคุณยายและสามเกลอ E(environment) จะเป็นบริบทและสิ่งแวดล้อมรอบตัวพวกเขา O(occupation) คือกิจกรรมการดำเนินชีวิตต่างๆ และ P(performance)ความสามารถของพวกเขาที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจากความพยายามของพวกเขานั่นเอง
ตามมาด้วย MOHO โมเดลนี้เมื่อได้รับข้อมูลใดมาจะเกิดกระบวนการคิดที่เน้น
- เจตจำนงจากเหตุผลเฉพาะตัว คุณค่า ความสนใจในการทำกิจกรรมของทั้งสามคน
- พฤตินิสัย โดยดูจากบทบาทในสังคมและนิสัยส่วนตัวของแต่ละคน
-ความรู้และทักษะความสามารถที่ตนมี แล้วจึงตอบสนองกลับออกมา
OA จะมองที่ความต้องการเป็นนายแห่งตน เป็นตัวผลักดันให้แต่ละคนอยากทำสิ่งต่างๆ เมื่อเราได้โอกาสที่จะเป็นนายแห่งตนหรือโอกาสที่จะได้ทำแล้วทำมันก็เท่ากับว่าเราได้เป็นนายแห่งตนหรือได้ทำสิ่งที่เราต้องการแล้วนั่นเอง
ต่อที่ DOMAIN & PROCESS จะดูความสามารถในด้านต่างๆทั้งด้านทักษะความคิด การเคลื่อนไหว เข้าสังคม ความสามารถในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิตของพวกเขา การเรียน ทำงาน พักผ่อน นอนหรือกินเป็นต้น และความสามารถในบริบทต่างๆเช่น บทบาทหน้าที่ กิจวัตรประจำวัน รวมทั้งนิสัยพวกเขาด้วย
และตรงมากต้อง ICF เลยคะ คือ ทั้งความบกพร่องหรือความผิดปกติของโรคและสิ่งแวดล้อมทั้งนอกและภายในบุคคลจะไปจำกัด ระบบต่างๆและสภาพร่างกาย การทำกิจกรรม และ การมีส่วนร่วมในสังคม ให้ดีขึ้น ลดลงหรือผิดแปลกไปได้
และข้อคิดที่ฉันได้รับจากทั้งสี่ท่านก็คือ อย่าไปดูถูกหรือไปกีดกันใครเพราะทุกคนต้องการโอกาสที่จะมีส่วนร่วมกันในสังคมต้องการมิตรภาพดีๆด้วยกันทั้งนั้น และ แค่เราพอใจและมองโลกในแง่ดี เท่านี้สิ่งที่มีก็มีค่าและทำให้เรามีความสุขได้ไม่รู้จบแล้ว
ความเห็น (1)
เยี่ยม ค่ะ .... มีอะไร นำมาเล่าสู่กันฟัง นะคะ