วัยเรียน
บางครั้งความหลังก็สอนให้เราได้รู้จักอะไรได้หลายๆอย่าง
แม้เสียงเพลงชาติจะดังมากเท่าไหร่ในมหาวิยาลัย
ใช่ว่าทุกคนจะเข้าแถวกันเป็นห้องแม้บ้านจะใกล้มหาวิทยาลัยมากแค่ไหน
ใช่ว่าเพื่อนจะอยู่ครบทุกคน
แม้ตึกเรียนจะสวยงามหรูหราแค่ไหน
ใช่ว่าเพื่อนจะนั่งเรียนอยู่ทุกคนแม้เราจะเสียงดังโหวกเหวกโวยวายแค่ไหน
ใช่ว่าเพื่อนจะได้ยินทุกคนแม้จะตื่นสายแค่ไหน
ใช่ว่าเราจะต้องแอบปีนรั้วเข้าโรงเรียนเหมือนแต่ก่อนแม้มหาวิทยาลัยจะมีพื้นที่กว้างแค่ไหน
ใช่ว่าเราจะวิ่งเล่นไล่จับกันเหมือนแต่ก่อนแม้เราจะไม่ส่งงานมากมายแค่ไหน
ใช่ว่าจะมีคุณครูมาดุบ่นอยู่ตลอดเวลาแม้เราจะมีกล้องถ่ายรูปชัดหลายล้านพิกเซล
ใช่ว่ามันจะเก็บความรู้สึกและความทรงจำของเราได้หมดแต่เรามีสมองและหัวใจที่ใช้เก็บสิ่งเหล่านี้ไว้แม้ไม่มีวันหวนมันคืนได้ก็ตาม
หมายเลขบันทึก: 510589เขียนเมื่อ 1 ธันวาคม 2012 00:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 กรกฎาคม 2013 13:04 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
คมทีเดียว
เปรียบเทียบเรื่องราวใกล้ตัวได้ชัดเจนมากครับ
เยี่ยม ๆ ;)...
เรื่องราวในวันวานสามารถกำหนดทั้งวันนี้และวันพรุ่งนี้ได้
