จดหมายถึงครู l ชดใช้กรรม ระบม

วันพฤหัสบดี  ที่ 29 พฤศจิกายน 2555

กราบสวัสดีค่ะครู

     เช้านี้ตื่นขึ้นมาไหว้พระ  ทำแซนวิชไปวัด ออกไปวิ่ง เห็นว่าผ้ายังเย็บไม่เรียบร้อย จึงนั่งเย็บผ้าต่อค่ะ 

ครูเมตตาโทรมาให้ทำภารกิจเร่งด่วนคือ โทรกราบเรียนถามว่าหลวงพ่อใหญ่พักจำวัดที่ไหน และให้กราบเรียนถามพระอาจารย์เรื่องท่อนไม้สัก วางสายจากครูก็โทรเลย แต่ทั้งสองท่านไม่ได้รับสาย จึงรายงานครูเบื้องต้นก่อน

ขับรถไปวัด โทรไปบางาน แล้วก็ไปนวดที่ สสจ ค่ะ รู้สึกปวดเกร็งตามร่างกาย พอนวดเสร็จเพลียและระบมเจ้าค่ะ นวดไปสองชั่วโมง อาการที่เกิดขึ้น นึกได้กับตนเองว่า "ชดใช้กรรมครู"

เพราะตอนที่นวดถวายครูก็ใจอย่างเดียวกันคือ อยากนวดให้ครูหาย แต่ลืมว่า กล้ามเนื้อไม่พร้อมไม่ได้เตรียมผ่อนคลายก่อน ปรากฏว่า ร่างกายครูเจ็บระบม รู้สึกเข้าใจครู แล้วก็ไม่รู้ว่าจะบอกหมอนวดอย่างไร เพราะจุดที่คลำก็ใช่จุดที่ต้องแก้ไข แต่กล้ามเนื้อเกร็งแบบที่บังคับไม่ได้ได้แต่หายใจรวยริน ชดใช้กรรมเป็นเช่นนี้หนูรำพึงกับตนเอง

ออกจาก สสจ. ตั้งสติโทรหาพระอาจารย์ทั้งสองท่าน ได้ความแล้วก็ส่ง sms กราบเรียนครู

ตลอดบ่ายรู้สึกหมดแรงเจ็บช้ำระบมทั้งร่างกายค่ะ เหมือนพิษแผ่กระจาย เซื่องซึมในตนเอง พอกราบเรียนครูตอนเย็นครูเมตตาชี้ว่า "หนูโทษหมอนวด" ซึ่งจิตเป็นเช่นนั้นจริงๆค่ะ แทนที่จะยอมรับ แถมการที่ต้อง contact กับพระ จิตหนูก็ไม่ปกติอีก ผิดศีลข้อ 5 และข้อ 3  เกิดขึ้นมีอาการอยากจะปกปิดครูอีก ผิดศีลข้อ 4 ซ้ำหนักเข้าไป อาการหนัก ทั้งร่างกายและใจ

เลิกงานหนูโทรไปถาม น้องภัส ว่าต้องการอะไรเพิ่ม ทราบว่าครูอยู่ด้วย รู้สึกอุ่นใจ

ระหว่างซื้อของครูเมตตาโทรมา ครูพาค้นจ้ตที่หมองๆ ก็เหมือนโจทย์เก่าที่จัดการกับตนเองไม่ได้

กลับบ้าน ไปวิ่ง เหมือน ร่างกายจะแยกเป็นชิ้นๆ ได้แต่กลั่นใจวิ่ง เหมือนหนูไม่ได้วิ่งในจังหวะปกติค่ะครู วิ่งเร็วสลับช้าเหมือนคนเสียสติ มารู้สึกเบาตอนท้ายๆที่จะครบเวลา วิ่งเสร็จสองทุ่มกว่า ขึ้นมาทำวัตรทั้งเปียก แบบที่ต้องรีบทำไม่งั้น ไม่ไหวแน่นี่คือเสียงข้างในเจ้าค่ะ

ทำวัตรเสร็จนั่งลงทำสมาธิพร้อมกับฟังวิทยุหลวงตา

หนูหลับแลลสัปหงก 

แล้วก็มีเสียงว่า 

ของีบแป๊บแล้วจะไปเขียนบันทึก

ทั้งๆที่งานค้างมีทั้งเย็บผ้า ด้วยแต่ตอนนั้นเหมือน จิตใจอ่อนแอมากเจ้าค่ะ

ละเลยข้อวัตรแล้วหลับไป ตื่นมาอีกทีตีสอง รู้สึกระบมตามร่างกายเหมือนถูกเหยียบ

นั่งลทำวัตรเช้าแล้วนั่งสมาธิต่อ ก็หลับอีก

ครานี้ตีห้ากว่าลงมาวิ่งเจ้าค่ะ

ได้เรียนรู้กับตนเองว่า หนูยังแก้ไขตนเองไม่ได้เจ้าค่ะครู

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ