เรื่องเล่าเช้าวันสุข (2)
ค่ำคืนหนึ่งในบาร์ ชายคนที่หนึ่งหันไปหาชายคนที่สองที่นั่งติดกันแล้วทักว่า “หน้าคุ้นๆ นะ . . คุณอยู่แถวนี้เหรอ?”
“ใช่ ผมอยู่ในซอยนี้เอง” ชายคนที่สองตอบ
“จริงเหรอ ผมก็อยู่ในซอยนี้เหมือนกัน . . ดูคุณน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผมนะ . . ตอนเด็กๆ คุณเรียนที่ไหนอ่ะ”
“โรงเรียนดรุณวิทย์” ชายคนที่สองตอบ
“ผมก็เรียนที่นั่น คุณจบปีไหนล่ะ?”
“ปี 10”
“ปีเดียวกันนิ . . คุณจำผมได้หรือเปล่า”
“เออ คลับคล้ายคลับคลานะ ตอนมัธยมล่ะ คุณเรียนที่ไหน?”
“ผมจบสวนฯ ปี 22”
“ประหลาดแฮะ ผมก็เรียนที่นั่น จบปีเดียวกันกับคุณ”
“แล้วคุณเข้ามหาลัยอะไร”
“ทำสาด ผมจบเสดสาด ปี 26”
“ไม่น่าเชื่อเลย ผมก็จบที่นั่น ปีเดียวกัน”
และแล้วก็มีชายคนที่สามเดินเข้ามาในบาร์ ตะโกนถามบาร์เทนเดอร์ว่า “คืนนี้มีอะไรใหม่ๆ ไหม?”
บาร์เทนเดอร์ตอบกลับไปว่า “ก็ไม่มีอะไร . . ไอ้คู่แฝดนั่นมันเมาอีกแล้วล่ะ”
(ดัดแปลงมาจากเรื่องเล่าในเฟสของคุณ Pacha Pana)
คำเตือน: การดื่มสุราเป็นสาเหตุที่ทำให้ความสามารถในการจดจำลดน้อยถอยลง !
ความเห็น (1)
ตอนไม่เมา คนเราก็เหมือนกับคนลืมตาที่หลับอยู่ข้างใน . . ถ้ายิ่งเมามายก็ยิ่งหลงไปกันใหญ่ซินะ . . เอ้า หมดแก้ว คัมไป เชียรส์สสส