ได้เห็นถึงคุณค่ามนตนเองของคนพิการและการสร้างกำลังใจในตนเองของผู้พิการ ซึ่งตรงกับ Domain&Process คือ การเห็นคุณค่าในตัวเอง ดิฉันรู้สึกละอายใจ อย่างเช่น คุณยายยิ้มสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งสิ่งของเครื่องใช้ หรือเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการใช้ชีวิต และ สามเกลอซึ่งเป็นผู้พิการแต่ก็ยังจะพยายามที่จะอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง โดยที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก มากกว่าคนที่เป็นปกติอย่างเราตั้งหลายเท่า และย้อนกลับมาดูตัวเราเองว่าเราพยายามมากพอแล้วหรือยัง จากคลิปนี้ก็เป็นการเปิดโอกาสให้คนในสังคมได้เล็งเห็นถึงการมีตัวตนของคนพิการมากขึ้น ซึ่งควรที่จะจัดกิจกรรมแบบนี้บ่อยๆ และ Model ที่สามารถใช้ได้ก็คือ PEOP โดยมี 2 กรณี ก็คือ
กรณี1 (สามเกลอและคุณยายเป็นเหมือนนักกิจกรรมบำบัด)
P = ผู้ร่วมเสวนา
E = ผู้ที่ต้องการกำลังใจ
O = การเสวนา
P = เกิดความสามารถจากการที่ได้รับฟังการเสวนาทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงความคิดของแต่ละคน
กรณี2 (การทำทุกอย่างให้สมดุล ผู้ที่เข้าร่วมส่วนมากมาปรับสมดุลในชีวิต)
P = คุณยายยิ้มและสามเกลอ
E = ภายนอก : ในบริบทที่เขาอยู่คือ คนพิการ และของคุณยายคืออยู่ในชนบท
ภายใน : คิดว่าตัวเราน่าจะมีคุณค่ามากกว่าที่คนอื่นมอง
O = กิจกรรมที่เกี่ยวกับการดำเนินชีวิตที่คุณยายยิ้มและสามเกลอทำ ซึ่งเมื่อสิ่งแวดล้อมดี ส่งผลใหพวกเขาพยายามที่จะ ทำกิจกรรมให้ออกมาได้ดี
P = ความสามารถที่คุณยายยิ้มและสามเกลอทำได้
MOHO Model ก็คือ ทั้งคุณยายยิ้มและสามเกลอมีเจตจำนงที่ดีในการที่จะอยากเข้าร่วมสังคม
Leaning Theory คุณยายยิ้มและสามเกลอมีการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตแบบพอเพียง และตามความสามารถของตนเอง
OA Model ความเป็นนายแห่งตน โดยการที่สามเกลอออกมาออกมาใช้ชีวิตด้วยกัน โดยอยากที่จะเอาชนะความพิการของตัวเอง โอกาสที่จะเป็นนายแห่งตน ทำให้เกิดความท้าทายในกิจกรรมการดำเนินชีวิตและเกิดความคาดหวังในการแสดงบทบาททางสังคมของคนพิการให้เป็นที่ยอมรับในสังคมมากขึ้น
ไม่มีความเห็น