"ไวโอลิน"ค่ำนี้ ... เสียง สี แสง & พลังแห่งรัก
"ไวโอลิน"ค่ำนี้...เสียง สี แสง & พลังแห่งรัก
เดือนเต็ม...คู่กับน้ำปริ่มๆฝนปรอยๆ...ชวนให้ออกไปลอยกระทง หากแต่จันทร์และฉันคงไม่ได้เจอกันที่ริมตลิ่ง..เพื่อขอบคุณและขอขมาพระแม่คงคาค่ำนี้ เสียงเพลง “ลอยกระทง” ที่แว่วมาทำให้เหลียวมองหา หยิบไวโอลินมาเล่นเพลงนี้ ให้ความสุนทรีย์ไม่น้อย แสงจากโคมลอยขึ้นไป ทำให้ท้องฟ้ายามนี้ เสมือนมีเพื่อนมาทักทาย โคมน้อยลอยกระจายไป บ้างรวมเป็นสายริมชายทะเล ตามทิศทางลม ร่วมผสมผสานไปกับบรรยากาศค่ำนี้ ที่สองฝั่งคลอง กระทงน้อยค่อยบรรจงวางในน้ำไหลตามไป... เพลง "ลอยกระทง" จะไพเราะหรือไม่ คงปราศจากการถูกประเมินใดๆ ขณะนั่งเล่นเพียงลำพัง แต่เบื้องหลังเรื่องราวของ “ไวโอลิน” ทำให้เพลง “วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง...” ปีนี้มีความหมายเป็นพิเศษ..
ภาพ..ขณะกำลังปรับสายไวโอลินและเปลี่ยนอุปกรณ์“หย่อง-bridge” ไวโอลินตัวที่ใช้เล่น สายตาที่มองกลับมายังฉัน เปี่ยมด้วยพลังแห่งความรัก ความเมตตา พร้อมอธิบายว่า "ไวโอลินตัวนี้ เสียงพร่า บางสายเสียงบอด " พ่อจะปรับแต่งแต่ละสาย และเปลี่ยน “หย่อง” เพื่อให้ได้เสียงใส ไพเราะขึ้น ...ฉันได้แต่เฝ้ามองและเป็นลูกมือ อยู่ใกล้ๆ เมื่อครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้านเดือนที่ผ่านมา..หลังจากที่ครั้งก่อนได้เล่นไวโอลินกับพ่อครั้งแรก แบบฝึกหัดนั้นสนุกไม่น้อยเลย http://burongtani.oas.psu.ac.th/blog/827
หากย้อนไปเมื่อก่อน ...การปรับ/เปลี่ยนสายไวโอลินเมื่อขาด หรือเสียงเพี้ยน หรือปรับ "หย่อง” ... พ่อใช้เวลาไม่มาก นั่นเป็นภาพตั้งแต่เมื่อครั้งจำความได้ หากแต่ปัจจุบันนี้พ่ออายุ 80 ปีแล้วซิ ถึงแม้ท่านเตือนให้ยอมรับความจริงว่า “ทุกอย่างล้วนไม่จีรัง แม้สังขาร วัยล่วงเลยผ่าน ก็ย่อมทรุดโทรมเป็นธรรมดา อีำกไม่นานก็คงไม่มีท่าน ให้เตรียมพร้อมและยอมรับ..กฏแห่งธรรมชาติ..อย่างมีสติ”.. วันนั้นสังเกตว่า "ข้อมือ” ที่เคยหักมาเมื่อครั้งวัยหนุ่มเพราะอุบัติเหตุจากการเล่นกีฬา ทำให้การใช้ข้อมือเล่นไวโอลินบ่อยๆต้องพันผ้า ฉะนั้นการจับและหมุนลูกบิดเพื่อปรับเปลี่ยนแต่ละสาย ทั้ง 4 สาย ไม่ง่ายเลย .. พ่อต้องใช้ประแจ “คีมล๊อค” ช่วย เพื่อล๊อคลูกบิดไว้ก่อนและใช้จับด้ามคีมค่อยๆบิดลูกบิดทีละน้อยเพื่อปรับสายเสียง ซึ่งต้องอาศัยประสบการณ์มากขึ้น.. แต่นั่นไม่ทำให้พ่อละความพยายาม…
พลังความรักความเมตตาของท่านต่อลูก พร้อมทำให้ทุกอย่างได้เสมอ สายสัมพันธ์ที่หล่อเลี้ยงกาย ใจ และจิตวิญญาน ทำให้ห่วงหา ฉันมองพ่อพลาง พร้อมคอยดีดสายไวโอลินอีกตัวของพ่อ...เทียบเสียงไว้ ภาพทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างช้าๆ ในห้วงเวลาหนึ่ง เป็นโอกาสให้ได้เรียนรู้ “สัจธรรม” กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ...ธรรมะที่ปรากฏสอนฉันเช่นนี้ “ความพอดี ความลงตัวของเส้นเสียง” การเปลี่ยนแปลงของร่างกายพ่อตามวัย ความปรารถนาดีต่อบุตรีที่นั่งต่อหน้า แล้วท่านหันมาสัพยอก ..พ่อ..เล่นไวโอลินมา..กว่า 60 ปีแล้วนะ ..เรียนเอง ฝึกเอง ซ่อมซอเอง ...เพราะชอบ...
"ยางสน".. ที่ปกติใช้ถูสายคันชักซอถูกจัดเตรียมไว้ ...เพลง “Home on the range” และ "Marines’ hymn"... สองเพลงที่ได้ยินท่านเล่นลองเสียงไวโอลิน..เพลงจบก็ได้รับคำบอกว่า .... พอใจที่ทำให้เสียงดีขึ้น
ดีใจที่ได้ปรับแต่งให้ แต่“หย่อง” ตัวนี้ดูจะสูงกว่าเดิมเล็กน้อย การกดนิ้วแต่ละตัวโน้ตจะต่างไปจากเดิมบ้าง...ฉันเข้าไปกราบตักพ่อ บอกขอบคุณและเอ่่่่่่ยถามว่า
.. ชอบเพลงที่เล่น ทำไมพ่อเล่นสองเพลงนี้?? . ....เสียงเล่าถึงความประทับใจอาจารย์ แม้กระทั่งชื่อยังจำได้ อาจารย์ที่สอนเมื่อสมัยพ่อเป็นนักเรียนทุน เรียนฝึกหัดครูที่ วิทยาลัยครูบ้านสมเด็จเจ้าพระยาฯ....ยังคงอยู่ในความทรงจำที่ชัดเจน... แม้เวลาล่วงผ่านมานาน สำหรับวัยปูนนี้.. 80 ปี ..ต่อมาเพลงมาร์ชบ้านสมเด็จฯ ก็ได้ยินอีกครั้ง บ่งบอกความภูมิใจในถิ่นที่บ่มเพาะวิชาการ สืบสานคุณธรรม ความดี ความงดงาม ที่จรรโลงใจ ..ส่งผ่านกันมา
เพลง... Marines’ hymn ….แว่บ..คิดถึงพี่ชายที่เคารพรักมากคนหนึ่ง.. พ่อกล่าวถึงเนื้อร้องส่วนที่ท่านประทับใจ จำได้ โดยเฉพาะความหมายของคำที่เลือกใช้ บ่งชี้คุณค่า หน้าที่ ความดี มีเอกภาพ ..“…First of fight for right and freedom and to keep our honour clean..” เราคุยกันนานเมื่อฉันถามว่า ..ทำไมจึงเอ่ยถึง..ทริโปลีในเนื้อเพลง?? จากนั้นต่อด้วยเพลง "เขมรไทรโยค” และเพลงอื่นๆ โดยเฉพาะ "ราตรีประดับดาว”... ฉันบอกว่า ฟังแล้วเศร้ามากนะคะพ่อ... จึงได้ยินเรื่องเล่าประวัติของเพลงนี้ ถึงองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 7... ทางเพลงมอญทำให้ฟังแล้วเศร้า...พ่อจึงเล่นเพลงไทยเดิม.. "ลาว เขมร มอญ และแขก" อย่างละท่อนแต่ละเพลง ให้ฟังเพื่อเปรียบเทียบดูได้...พร้อมเล่าว่า เมื่อก่อนในหลักสูตรที่เรียนมีวิชา "art appreciation และ mental hygiene" ปัจจุบันนี้มีเรียนหรือไม่?? เป็นวิชาพื้นฐาน จึงถามพ่อว่า ครูสอนอะไร..โดยเฉพาะวิชา mental hygiene น่าสนใจมาก?? ฟังแล้วน่าทึ่ง ..ประทับใจว่า ..หลักสูตรและครูเมื่อก่อน บ่มเพาะและสอนให้เป็นตนดี มีสุนทรีย์ มีจิตใจงาม มีจิตวิญญาน ในการดำรงชีพ ...ทำให้หวนนึกถึงปัจจุบัน ในฐานะผู้สอน...สะท้อนให้ชวนคิดมากมาย??
เพลง...“home on the range”.. เนื้อเพลงน่ารัก จำง่าย จังหวะสบายๆ เต็มไปด้วยกลิ่นไอของธรรมชาติ แม้จะเป็นบรรยากาศที่อื่น แต่ก็สดชื่นเมื่อจินตนาการ ตามไป ขณะที่พ่อเล่นไวโอลิน ฉันเปิดดูค้นหาเพลงใน youtube จากแล็บท๊อบบนโต๊ะทำงานของพ่อ ที่ต่อกับinternet high speed ทำให้รอไม่นานก็ได้เนื้อเพลง และร้องคลอไป สัญญาว่าจะฝึกเล่นเพลงนี้เมื่อกลับบ้านครั้งถัดไป ...บอกพ่อไว้:-))
บรรยากาศวันนั้นอิ่มเอม..เติมพลังเต็มที่ ...ความภูมิใจ ความรู้ที่อยู่ในตัวของ ครูรุ่นเก่า (พ่อ) ถูกถ่ายทอดสู่ครูรุ่นปัจจุับัน (ลูก) ชวนคิดมากมาย.. เต็มอิ่มด้วยพลังรัก พร้อมที่จะกลับจากบ้าน ไปทำงานที่ไกลบ้าน ห่างพ่อ-แม่ ห่างพี่-น้อง เสียงหัวเราะและความสุขวันนั้นมีแม่อยู่ด้วยกัน
ผุดขึ้นมาเติมเต็มค่ำนี้อีกครั้ง ..วันลอยกระทงปี’ 55 .. เมื่อฉันจับไวโอลิน ที่บ่มด้วยความรักของพ่อ
ผ่านสายเสียง ขณะที่มี แสง สี จากโคมลอย บนนภา วับๆแวมๆ เป็นสาย ณ ชายฝั่งทะเลปัตตานี..ทำให้ปีนี้ เพลงลอยกระทงที่เล่นมีความหมายมากกว่าทุกปี...:-))
อ่านเพิ่มเติมที่http://burongtani.oas.psu.ac.th/blog/1136
...ร่วมระลึกถึงพ่อ... เนื่องใน...วาระวันพ่อแห่งชาติ...ใกล้เข้ามา..
วรรณชไม การถนัด
๒๙ พย. ๒๕๕๕
ความเห็น (20)
- ความรักผ่านเสียงดนตรีอันแสนไพเราะ เป็นเสียงดนตรีที่อมตะมากค่ะ
- ขับกล่อมจิตวิญญาณให้เติบโตเจริญงอกงามเพราะได้ความรักพ่อหล่อเลี้ยง
วันลอยกระทงปี’ 55
เมื่อฉันจับไวโอลิน ที่บ่มด้วยความรักของพ่อ ผ่านสายเสียง...
ขณะที่มี แสง สี จากโคมสาย วับๆแวมๆบนนภา ณ ชายฝั่งปัตตานี..
ทำให้เพลงลอยกระทงที่เล่นปีนี้...มีความหมายมากกว่าทุกปี...
...............................
ลำนำ บทท้ายไพเราะจังเลยค่ะ
อบอุ่นจัง คุณพ่อเล่นไวโอลินและเปียโนไฟฟ้า! ดีจัง
ชอบเสียงไวโอลินมากๆค่ะ คงเล่นยากพอๆกับซอมังเนาะ
เนื้อเพลงที่ครูร้อง สบายๆ น่าร้องจริงด้วยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์Sila,
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ให้ข้อคิดเห็นที่มีคุณค่า หล่อเลี้ยงจิตวิญญานเช่นกัน จากเพื่อน จากมิ่งมิตรนะค่ะ:-))
สวัสดีค่ะคุณTawandin,
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาทักทาย ปลีกตัวมาจากการดูแลคุณแม่ และหลานๆที่ร่วมกันทำกิจกรรมสนุกๆรอบตัว ...ช่วงนี้ คงตากข้าว โดยไม่ต้องเก็บบ่อย เพระฝนไม่เป็นใจนะค่ะ
ค่ะ...ที่ฝึกเล่นไวโอลินก็ไม่นานหรอกนะค่ะ เพิ่งเริ่มเล่นแบบฝึกหัดยังไม่มากแต่กำลังใจมีมากมาย อืมม์..จะได้เป็นเพื่อนคุยกันกับพ่อเมื่อกลับไปเยี่ยมบ้านด้วยค่ะ เลยได้ฟังเรื่องราวที่ไม่ค่อยได้ฟังอยู่บ่อยๆ ทำให้ได้แลกเปลี่ยน โดยเฉพาะในมุมมองของการเรียนการสอนในสมัยก่อนโน้นกับปัจจุบัน เพราะได้ทำบทบาทเดียวกัน ทำให้มีเรื่องชวนคิด และนำมาปรับใช้ได้ไปตามบริบทค่ะ:-))
ขอขอบคุณบันทึกอันอบอุ่นกรุ่นไอรัก ...
เหมือนจะเคลิ้มกับเสียงที่ดังแว่วมาแต่ไกล ว้าว ว่าไปนั้น
เมื่อคืนก็พาแม่ไปงานทอดกระทงในหมู่บ้าน
เก็บพระจันทร์วันเพ็ญเดือนสิบสอง ณ ถ้ำทะลุมาฝากด้วยนะคะ
มาใหม่เขียนผิด...ขออภัย
เมื่อคืนก็พาแม่ไปงาน ทอด ลอย กระทงในหมู่บ้าน
ทำไมกดฟังเพลงไม่ได้ก็ไม่ทราบคะ
อยากฟังเพลงมาก ๆ เลยค่ะ
มาร่วมซาบซึ้งความสุขค่ะ
สวัสดีค่ะน้องหนูรี
ขอบคุณที่นำจันทร์เจ้า มาฝากคนริมเลตานีค่ะ สวยดีนะค่ะ จันทร์ในวันน้ำนองเดือนสิบสองที่ถ้ำทะลุ
ที่ปัตตานี ก่อนหน้านั้นเวลาขับรถกลับจากที่ทำงานเข้าที่พัก ก็จะเห็นจันทร์ยิ้มให้ทุกวัน ตั้งแต่รอยยิ้มน้อยๆ กำลังงาม จนรอยยิ้มเปลีี่ยนไป ก่อนวันลอยกระทง เดือนเต็มสวย แต่วันจริงกลับถูกเมฆมาบดบังซะนี่ แต่ก็แย้มมาน้อยๆไม่ให้เสียบรรยากาศ กระทงรูปเรือของน้องหนูรีสวยดีแถมไม่หลงทางอีกด้วย คงสว่างไสวให้พระแม่คงคาได้รับทราบการขอขมาที่ได้ล่วงเกินไปโดยไม่ตั้งใจ นะค่ะ:-))
สวัสดีคะคุณหมอภูสุภา
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ อืมม์..ขออภัยๆๆๆนะค่ะถ้าเปิดฟังเพลงไม่ได้ ทางเทคนิคนี้ไม่ค่อยถนัดเช่นกันค่ะ แต่ลองเช็คดูในบันทึกก็ยังเปิดได้นะค่ะ
อาจารย์คงจะสนุกกับบรรยากาศการทำงานที่เมืองไทยแล้วนะค่ะ :-))
เป็นบันทึกที่อบอุ่น ซึ้งมาก ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันนะครับ
สวัสดีค่ะลุงชาติ
แฮ่ๆ...ไม่อยากจะบอกเลยค่ะว่า ชื่อลุงกับชื่อของพ่อ ชื่อเดียวกันเลยนิ!!! ..ขอบคุณค่ะที่ลุงชาติแวะมาทักทายกันยามเช้า ...ลุงชาติมีลูกๆที่น่าัรักคอยให้เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน ลุงในฐานะของพ่อก็คงบอกว่าไม่ได้คาดหวัง แต่ก็มีความสุขใช่ไหม๊เอ่ย??
แต่โดยส่วนตัว เห็นได้ชัดว่า ..ผู้สูงวัยกับการเอาใจใส่ของลูกหลานคนใกล้ชิด และให้ท่านได้ พูดคุยเล่าสิ่งที่ท่านภุมิใจเมื่อครั้งอดีต ก็จะมีความสุขทั้งสองฝ่าย.. เป็นความอบอุ่น ความรักที่มีพลังมากค่ะ... จากนั้นก็ปุจฉา-วิสัชชนาตามหลักศาสนาที่สอนไว้ ไม่ให้ยึดติดกับความสุข ก็ได้เป็นประเด็นพูดคุยต่อไปค่ะ..ลุงชาติ :-))
สวัสดีค่ะ พี่วรรณชไม
อ่านด้วยความตั้งใจ .... และนึกภาพ ตามทุกบรรทัด .... ได้อรรถรส ...เข้าใจ เข้าถึง..... ทุกอารมณ์..... "สัมผัสแห่งความอบอุ่น จาก วัจนภาษา และ อวัจนภาษา ถ่ายทอดจากสายเลือดเดียวกัีน ด้วยอารมณ์ อันสุนทรีย์ ทรงพลัง ทรงคุณค่า เพิ่มกำลังใจ ได้อย่างน่าอรรศจรรย์....."
นับว่า เป็นบุญเหลือเกิน ที่ได้รับการถ่ายทอด สิ่งดีงาม ขอบคุณ ที่สุดค่ะ
ชอบการเล่นพร้อมกันทั้งพ่อและลูกทุกครั้งที่ดูแล้วมีความสุขมากๆครับ
สวัสดีค่ะน้องจอย
ดีใจจังที่แวะมาทักทาย เยืีอยเี่ยี่ยมยามเช้า ...พี่พักเบรกรับกาแฟหอมกรุ่นๆ..พร้อมกับเปิดอ่านความเห็นของน้องจอย...ขอบคุณมากค่ะ...
คุณพ่อพี่ก็จะมีแต่สุขภาพลดถอยไปตามวัยค่ะ แต่ใจที่ไฝ่จะเรียนจะรู้ไม่เคยมอดไปเลย... เรื่องดนตรีก็เป็นเพื่อนเพือการเรียนรู้ค่ะน้องจอย เล่นอย่างโน้น นี้ นั้น ...หนึ่งคนเล่นสองอุปกรณ์เลย พี่ก็เลยเป็นเด็กฝึกหัดเล่นใหม่ หลังจากที่ไม่สนใจ เลิกราไปเมื่อท่านสอนให้ แต่เพราะอยู่ไกลกัน พี่ทำงานห่างบ้าน กว่าจะรู้ว่า ไวโอลินที่ใช้มีอะไรเพี้ยนไปบ้างก็โน่นหล่ะ ช่วงกลับไปเยี่ยมท่านก็พกพาติดตัวไปด้วย...เอาไว้หากมีโอกาสเล่นเพลงอื่นๆได้ คงได้ดุคลิ๊บกันค่ะ ฝันๆไว้ว่า ให้พี่ชายเอาไวโอลินมาหนึ่งตัว ของพ่อหนึ่งตัว ของพี่อีกหนึ่ง จะได้เป็น Trio...เพราะวันก่อนเป็น Duo ไปแล้วค่ะน้องจอย....แต่สารภาพไว้ก่อนนะค่ะ..ฝีมือพี่เป็นเพียงการเล่นระดับ suzuki book 1 เท่านั้น เทียบเท่า ป 1 ค่ะ และยังไม่ค่อยก้าวหน้า เพราะไม่ซ้อมค่ะ. ข้ออ้างเยอะ!!! ..เพียงแต่สนุกๆเท่านั้นไม่ได้โชว์ใครๆ ยกเว้นกัลยาณมิตรในgtk ที่เข้ามาให้กำลังใจกันค่ะ
ขอให้มีความสุขกับสุดสัปดาห์ค่ะ ฝากความคิดถึงไปถึงคุณตาและหลานๆที่บ้านด้วย และที่สำคัญ กระต่ายน้อย "สามหก"..คงไม่ตื่นกับบรรยากาศเสียงดังของพลุ ช่วงลอยกระทงเท่าไหร่นะค่ะ นึกถึงสมัยก่อนที่ กระต่ายน้อยนอนเท้าชี้ฟ้า..อย่างที่เคยเล่าไปนั่นแหละ่ค่ะ
วันก่อนเห็นบอกว่า.. สามหก..กินเก่ง จะไปซื้อผักสดให้ อืมม์...คงต้องตุนไว้หลายๆแน่ๆเลย...ตอนที่พี่เลี้ยงสมัยเด็กๆ พี่ชอบดูเวลาเค้ากินค่ะ ให้ผักบุ้งเป็นต้นๆ แล้วนั่งดู ..ปากเค้าจะกินเร็วมากเลย ขมุบขมิบอยู่ตลอดเวลา น่ารักดี. สงสัยจะบอกว่า .. อร่อยๆๆๆ ขอบคุณๆๆๆ เอาอีกๆๆๆ ชอบๆๆๆ ...นะค่ะน้องจอย พี่รู้่ใจกระต่ายนะเนี่ย??? ดีนะค่ะที่ลูกสาวน้องจอย รักสัตว์ และชอบเล่นกับสัตว์ อ่อนโยนดีค่ะ ต่อไปเค้าจะช่างสังเกตว่า ชีวิตที่ได้อยู่ใกล้ๆเค้าเป็นอย่างไร โดยใช้การดูแลกระต่ายน้อยเป็นสิ่งที่เค้าเรียนรู้ค่ะ ..ยกมือ หนับหนุนความคิดน๊า ที่เอา..น้องสามหก...มาเลี้ยง :-))
สวัสดีค่ะน้องแอ๊ด,
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ ทางปักษ์ใต้โดยเฉพาะที่ตานี ช่วงวันลอยกระทงฝนเทกระหน่ำเลยค่ะน้องแอ๊ด แต่ก็ปรอยๆในเวลาต่อมา ฟ้าเปิด.. คนก็ีมีโอกาสไปร่วมประเพณีที่สืบสานกันมาค่ะ... ส่วนพี่ก็เล่นไวโอลินประกอบให้เข้ากับบรรยากาศ เพราะมองจากที่ห้องทำงานชั้น 4 ... เจ้าโคมไฟน้อยลอยละล่องไป ในท้องฟ้า บริเวณชายฝั่งค่อนข้างเห็นชัดค่ะ น้องแอ๊ด ..ส่วนจันทร์นั้นเห็นคืนก่อน เก็บภาพจันทร์งามไว้เผื่อวันลอยกระทงแล้วค่ะ...เพราะฟ้าฝนไม่อำนวยเอาซะเลย..:-((
ปกติ ถ้าฝนไม่ตกก็มักจะไปดูบรรยากาศกลางคืน ไปซื้อขนมจากกิน แบบสบายๆ เดินเรื่อยเปื่อยยามค่ำ เพราะจันทร์เจ้าแสงนวลชวนออกมาเดินอาบแสงจันทร์ค่ะ น้องแอ๊ด แต่ปีนี้ฝนปรอยไปหน่อย .เปลี่ยนใจขอขมาพระแม่คงคาด้วยเสียงเพลงแทน..คงไ่ม่ผิดกติกานะค่ะ อิอิ:-)) เมื่อจับไวโอลินก็เลยคิดถึงเรื่องราวมากมายโดยเฉพาะที่เพิ่งผ่านไปไม่นาน เพราะพ่อซ่อม แต่งไวโอลินให้...อืมม์..คนอยู่ห่างบ้านก็อย่างงี้หล่ะค่ะ ..
น้องแอ๊ดได้ออกไปลอยกระทงบ้างไหม๊เอ่ย.??
..Have a lovely weekend :-)) ...
แวะมาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ tuknarak
ขอบคุณที่แวะมาทักทายยามบ่าย ..หลังจากเสร็จภาระกิจการสอน ได้นั่งพักหลัง เลยเพิ่งได้ทักทายด้วยความระลึกถึงค่ะ :-))
- เป็นบันทึกที่อ่านแล้วซาบซึ้งใจมากค่ะ ความรักของพ่อที่สื่อถึงลูกผ่านดนตรี ที่ยายไอดินไม่เคยได้สัมผัส (คุณพ่อเสียตอนยายไอดินอายุประมาณ 4 ขวบค่ะ)
- ฟังเพลงแล้วคิดถึงหนัง Cowboy ที่เคยดูในอดีต (หนังกลางแปลงค่ะ)
- ขอบคุณมากนะคะ สำหรับบันทึกอันละเมียดละไมยิ่ง บันทึกนี้
สวัสดีค่ะป้าวิ-ยายไอดิน
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ อืมม์..ป้าวิคนเก่งและแกร่ง น้องขอชื่นชมจากใจค่ะ ป้าวิยังมีคนใกล้ชิดที่รักและห่วงใยมากมาย นอกจากเพื่อนๆ ศิษย์ใกล้ไกลแล้ว ก็ยังมีทั้งพ่อใหญ่สอ พี่ๆน้องๆ และลูกๆที่น่ารัก..มิติของความอบอุ่นมีมากมาย สำหรับผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่อย่างป้าวิค่ะ น้องเชื่ออย่างนั้น..:-)).
ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาทักทายให้กำลังใจและฝากตัวอักษรไว้ ขอขอบดอกกล้วยไม้หวาย...สายธารา..จากที่บ้าน (ชุมพร) ที่พ่อได้ดูแล ปลูกไว้ ฝากความระลึกถึงมายังทุกท่านด้วยค่ะ
