พระคุณครูlจัดยาให้โบโซ่

     เป็นอีกหนึ่งภารกิจที่ครูให้หนูได้ฝึกฝนตนเอง ทำแล้วเกิดประโยชน์กับหนูคือ  ได้เห็นตนเองที่ก็ไม่ต่างจากโบโซ่ ที่มีความผิดปกติทางจิตแล้วต้องคอยรับยา

เพราะตอนเขามีสติ ก็จะพูดจากดีเชื่อฟังและอ่อนน้อม แต่พอขาดสติเขาก็ยังเผลอและแอบสูบบุหรี่ หรือถ้าผิดปกติหนักก็ยังมีแอบหายไปบ้าง เป็นเหมือนภาพสะท้อนกับหนูให้ได้เห็นตนเอง ซึ่งในช่วงที่หนูงอแงไม่ได้เรื่องก็ยังส่งผลให้โบโซ่ขาดยา ได้เห็นความไม่ได้เรื่องของตนเองซ้ำเข้าไปอีกค่ะว่า  "มีนิสัยไม่ตั้งและไม่ใส่ใจ" ส่วนหนึ่งโบโซ่เป็นคนจิตใจดี ขี้สงสาร อารมณ์ดี ก็มักจะทำให้ได้ขำได้หัวเราะแบบรั่ว ๆทำให้รู้สึกสดชื่นเจ้าค่ะ

คุณค่าที่เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งก็ได้เห็นและได้เข้าใจกับตนเอง ว่าถ้าหนูเผลอสติก็ไม่ต่างจากผู้ป่วยทางจิตเลย ทำให้พอเตือนใจกับตนเองได้บ้าง ไม่มากก็น้อยเจ้าค่ะ

ได้เรียนรู้ที่ชัดขึ้นคือ ถ้าเพียงหนูละเลยต่อหน้าที่เหมือนตอนที่หมกมุ่นกับความทุกข์ของตนเองจนไม่ใส่ใจยาโบโซ่หมด ทำให้เขาเดือดร้อน เป็นภาพที่สะท้อนชัดว่าการละลายต่อหน้าที่นอกจากผิดศีลแล้วยังเบียดเบียนคนอื่นด้วยเจ้าค่ะ

ที่ได้เรียนรู้ชัดคือ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร หลวงปู่และครู ก็ยับเมตตาให้โอกาสโบโซ่อย่างไร้ข้อแม้ใดๆเจ้าค่ะ

ในที่นี้ก็เหมือนได้ฝึก ทาน ศีล ภาวนาไปในตัว

คือ การได้ช่วยจัดยา คือ การเสียสละในการทำสิ่งต่าง ๆ

การจัดยาเป็นประจำฝึกการรักษาศีลกับตนเอง

ภาวนา คือ เมื่อพอเจอว่า โบโซ่ ยังแอบดูดบุหรี่บ้าง หรือ ทานยาไม่ครบบ้าง

ก็จะมีกระบวนการคิดแก้ไขว่า ทำอย่างไร จึงจะได้ยาครบและลดภาวะกระตุ้นหรือรบกวนให้มีการป่วยซ่ำ