ช่วงเย็นของวันที่ ๒๘ ต.ค. ๕๕ไปชมวัดภูมินทร์ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติน่าน
วัดภูมินทร์มีชื่อเสียงที่จิตรกรรมฝาผนัง นอกจากนั้นเราได้ชื่นใจกับอีก ๓ อย่าง คือ (๑) พระอุโบสถอันสวยงาม (๒) ได้กราบพระพุทธรูปประธาน ซึ่งมี ๔ องค์เหมือนกันหันพระพักตร์ไป ๔ ทิศ และ (๓)ได้ฟังมัคคุเทศก์น้อยจาก รร. สตรีศรีน่าน บรรยายเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงที่ดีมาก และจาก รร.จุมปีวนิดาภรณ์ บรรยายเป็นภาษาไทย
ผมไม่เอารูปที่ถ่ายไว้มาลงเพราะท่านที่สนใจค้นดูจาก อินเทอร์เน็ตได้สบาย
จากวัด เรานั่งรถรางต่อไปยัง พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติน่าน เมื่อไปถึงก็ได้นั่งพักดื่มน้ำและรับประทานของว่าง อย่างหมดแรงกันถ้วนหน้า จนบ่ายคล้อยก็ถึงเวลาไปชมพิพิธภัณฑ์ที่มีมัคคุเทศก์น้อยยืนอธิบายประจำห้อง สำหรับผมสิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือ งาช้างดำ
ชมพิพิธภัณฑ์อย่างรวดเร็ว ค่ำพอดี งานเลี้ยงอาหารค่ำจัดที่สนามหน้าพิพิธภัณฑ์นั่นเอง
วิจารณ์ พานิช
๒๙ ต.ค. ๕๕
การรับเสด็จที่หน้าพระอุโบสถ
มัคคุเทศก์น้อยทั้งสอง
พระประธานหันพักตร์สี่ทิศ
พระอุโบสถถ่ายจากด้านข้าง
เมื่อไปถึงพิพิธภัณฑ์ ทุกคนหมดแรง ได้นั่งพักและรับประทานอาหารว่าง
งาช้างดำ
พระพุทธรูปปางมารวิชัยที่ผมชอบท่างท่าและพระพักตร์.
ศิลปะน่านสมัยที่ ๒ พุทธศตวรรษที่ ๒๑
พระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะน่านสมัยที่ ๓ พุทธศตวรรษที่ ๒๒
กำลังเตรียมงานเลี้ยงที่สนามหน้าพิพิธภัณฑ์
ผมเดินเถลไถลไปพบวัดที่เล็กที่สุดในประเทศไทยอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าพิพิธภัณฑ์
ป้ายอธิบายประวัติของ วัดน้อย
ไม่มีความเห็น