วันนี้ไม่มีพลังใจ
ปราศจากแรงบันดาลใจ
หดหู่ และ สิ้นหวัง
ไม่มี "ประสบการณ์ใหม่ๆ"
ไม่มีเสียงเรียกของหัวใจ
ไร้ซึ่งแรงขับเคลื่อน
ยังคงนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม
ติดกระจก ติดแอร์
แต่ ...ไม่ติดใจ
คำถามยังวนอยู่เสมอ
"เกิดมาทำไม"
และ
"มาทำอะไรที่นี่"
คำถามที่รอคำตอบ
ในวัน ตะวันส่องแสง
ภายในก้นบึ้งหัวใจที่มืดมิด
ช่วยบอกทางไปหาแสงตะวันให้ที ...
________
กำลังใจจากแดนไกล ที่ที่เราจากมา ยังคงมีให้เสมอ
ลองถาม "แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์" ดูสิ
ถ้าหากยังเหลือ "แสงสว่าง" อยู่บ้าง ;)...
มันก็เป็นเพียงแค่ช่วงหนึ่งของชีวิต สักพักเราจะเจอทางออก และพบกับแสงสว่างเอง เป็นกำลังใจให้นะ :)
ขอขอบคุณ คุณ kaochewit นะค่ะ
ที่ ช่วยเตือนด้วยถ้อยคำ "กำลังใจจากแดนไกล ที่ที่เราจากมา ยังคงมีให้เสมอ"
ขอบคุณค่ะ
ถึงแม้ "แสงปลายอุโมงค์" จะมีมาก หรือ น้อย เพียงใด หนูจะวิ่งไปให้เจอค่ะ
ขอบคุณ คุณครู Wasawat Deemarn มาก ๆ นะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ Jakpasupa
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ นะค่ะ
ยิ่งรู้สึกมืด ก็แปลว่าใกล้สว่างแล้วค่ะ ทนอีกนิดนะคะ
ช่วยบอกทางไปหาแสงตะวันให้ที...ชอบประโยคนี้จัง
วิธีการเข้าถึงแสงตะวันนั้นอาจบอกกันได้ จะเห็นไม่เห็นนั้นอีกเรื่องหนึ่ง
เราไม่ต่างกัน...นะค่ะ คุณ เอื้องแสงฝาง ไม่รู้ว่าเรามาอยู่ที่นี้เพื่ออะไร....แต่...เรายังมีกำลังใจจากคนทางบ้านและคนรอบกายนะค่ะ สู้ๆค่ะ เราจะอยู่เคียงข้างกันค่ะ :)
สวัสดีค่ะ คุณหมอ ตันติราพันธ์ หนูต้องขอคำแนะนำจากคุณหมอเพื่อเป็นแสงสว่างด้วยนะค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ ไชย เทพฉิม เพียงท่านให้คำแนะนำหนูจะนำไปปรับใช้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ รถเดือน เราจะก้าวไปพร้อมกัน
ขอบคุณค่ะ