แนวคิดในการเขียนแบบท่านพุทธทาส เขียนอย่างไรจนเกิดประโยชน์

ถ้ามองการเขียนบันทึกในที่ต่างๆ ไม่ว่จะเป็นในหนังสือ สมุดบันทึก จนถึงในบล็อก หลายคนเขียนบันทึกไปเรื่อยๆ ตามแนวทางของแต่ละคน

แต่อีกหลายคน ไม่รู้ว่า เขียนไปทำไม เขียนแล้วจะได้อะไรขึ้นมา แล้วจะมีประโยชน์จึงหรือไม่

พระมหาวุฒิชัย  วชิรเมธี ได้กล่าวในการเสวนาของสถาบันสหัสวรรษ เรื่อง สร้างบ้านแปงเมือง : ศาสนาและจริยธรรม เมื่อ 19 ก.ย.2549 ที่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาโดยยกเรื่องของท่านพุทธทาสในประเด็นการเขียนบันทึกของท่านไว้ว่า

ครั้งหนึ่ง พระพยอมได้เดินทางไปพบกับท่านพุทธทาส เห็นท่านพุทธทาส ใช้เวลาเขียนบันทึกวันละ 9-10 ชั่วโมง เขียนๆๆๆๆๆ ท่านพระพยอมได้ตั้งคำถามว่า เขียนบันทึกมากมายอย่างนี้ แล้วใครจะมีเวลามาอ่าน เยอะเหลือเกิน

ท่านพุทธทาสกล่าวว่า
ท่านเหมือนพ่อครัว ที่จะต้องเตรียมเมนูอาหารให้ลูกค้า ไม่ว่าลูกค้าจะสั่งอาหารอะไร ก็สามารถจัดหาให้ได้ตามความต้องการ

เช่นเดียวกับธรรมะ ที่ท่านเขียนไว้วันละ 9-10 ชั่วโมง เขียนจนนิ้วล็อก จนต้องบันทึกเทปเอาไว้ แม้ว่า ในขณะนั้น ไม่มีใครต้องการที่จะอ่าน แต่ในอนาคต เมื่อคนโหยหาธรรมะ อยากอ่านเรื่องใด ก็มีให้อ่านตามที่เขาต้องการ

และในวันนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า มีหลายท่านสนใจที่จะอ่านหลักธรรมของท่านพุทธทาสมากขึ้น

เช่นเดียวกับบันทึกที่เขียนไว้ในวันนี้ อาจจะมีประโยชน์ในอนาคตข้างหน้า


เช่นเดียวกับปัญหาเรื่องจริยธรรม ที่ขาดหายไปจากสังคมไทย มีคนที่ออกมาพูดเรื่องจริยธรรมอยู่บ่อยๆ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น จะทำยังไงจริยธรรมจึงจะซึมซาบเข้าสู่นักการเมือง ให้ขาด
จริยธรรมในจิตใจไม่ได้เลย

ท่าน ว.วชิรเมธีให้ข้อคิดว่า การพูดเรื่องจริยธรรมบ่อยๆ แต่จริยธรรมของใครบางคน กลับลดลง ถ้ายิ่งไม่พูดถึงเลย จะขาดจริยธรรมมากขนาดไหน เมื่อมีการพูดถึงบ่อยๆในสิ่งที่ขาด ก็ยิ่งมีผู้ที่โหยหาจริยธรรม ย่อมจะไปสืบค้นหาข้อมูล เอกสารมาอ่านหาความรู้

ซึ่งการเขียนบันทึกตามแนวคิดของท่านพุทธทาสนั้น ท่านได้มองไกล เขียนเตรียมไว้เพื่ออนาคต เมื่อวันหนึ่ง มีคนโหยหาสิ่งที่ขาดหายไป สิ่งที่เตรียมไว้ในอดีต จะมีคุณค่า และถูกหยิบมาใช้เติมเต็มในสิ่งที่โหยหาได้ทันที