วันนี้เป็นวันที่สองของการกลับมาบ้านของฉันเอง
เมื่อวานเป็นการเดินทางที่เหนื่อยมาก เพราะ จะเรียกว่าฉันหลับตลอดทางเลยก็ว่าได้ การเดินทางครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเดือนนี้ที่ได้มาเหยียบบนถิ่นที่ฉันเกิด การกลับมาครั้งนี้มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปมาก ทั้งคนในครอบครัว และคนรอบข้าง
น้าฉันมีธุรกิจส่วนตัวเพิ่มมาอีกอย่างแล้ว มันคือ ร้านเกี๋ยวเตี๋ยว ส่วนแม่ของฉันก็มีธุรกิจเพิ่มมาอีกอย่างเหมือนกัน ก็คือ ทำต้นข้าวตานขาย ฉันมีโอกาศได้ลองทำ มันก็สนุกดีนะ คงเพราะช่วงนี้ที่เชียงรายมีสลากภัตรนะ แม่ก็เลยพลิกให้เข้ากับโอกาศที่ผ่านเข้ามา หาเงินๆ
การเดินทางกลับมาบ้าน ฉันแบกปัญหาและความทุกข์เพื่อมาหาคนที่พร้อมที่จะยอมรับฟังสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน เรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นนั้นบั่นทอนจิตใจของฉันให้เหลือเพียงน้อยนิด
ตอนนี้ฉันต้องการคนๆหนึ่งที่คอยดูแลฉัน คอยอยู่ข้างๆและคอยให้กำลังใจ แม้มันจะไม่ได้ผ่านออกมาจากคำพูด แต่ฉันก็สามารถรับรู้ความรู้สึกนี้ได้จากการสวมกอด
แม่เป็นคนที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า คนเราเลือกที่จะพบเจอสิ่งร้ายไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะใช้วิธีไหนที่จะผ่านมันไปด้วยดี
หากฉันกลับไปในวันพรุ่งนี้ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสู้ต่อไปได้ดีแค่ไหน
แต่ฉันจะคอยหันกลับมาดูจุดยืนตรงนี้ และพยายามสู้กับมันไปให้ได้ด้วยตัวของฉันเอง และจะทำคำสัญญาที่เคยให้กับหญิงชราคนนี้ไว้ว่า "ลูกจะดูแลแม่ให้เหมือนที่แม่เคยทำมาแม้มันจะเทียบเท่าได้หรือไม่ก็ตาม"