รถบัส...ฝาง (รถบัสปลากระป๋อง)
เมื่อวาน...ฉันกับเพื่อนตื่นเต้นดีใจ กับการกลับบ้านของเรา
หลังจากได้พำนักอยู่ที่บ้านปลายฟ้าอิงดอย (หอพักนักศึกษา) มานาน
แต่ ... ยังมีเพื่อนๆทียังไม่กลับอยู่12 คน
ฉันเดินทางโดยรถโดยสารสีส้ม
ที่คล้ายปลากระป๋องที่สุดในโลก
คือ มีสีส้มเหมือนกัน
ข้างในอัดแน่นไปด้วยเนื้อปลา
กลิ่นปลาคละคลุ้ง ฮ่า ๆ
ผู้คนแถวนี้เขารู้กิตติศัพท์นี้ดี
บางคนอาจสงสัยว่าทำไมไม่ขึ้นรถตู้
ถ้าเลือกได้ฉันคงอยากขึ้นรถตู้กลับบ้านบ้าง
แต่...การโดยสารโดยรถตู้นั้น มีค่าเดินทาง 155 บาท
ส่วนรถบัสนั้น 70 บาท คนฐานะอย่างฉัน
แน่นอน!!! 70 บาทอยู่แล้ว
เมื่อรถมาถึง ฉันก้าวขึ้นรถด้วยการฉีกยิ้มเล็กๆ ฮึ ๆ (ตูว่าแล้ว)
เป็นดั่งสันนิฐานไม่มีผิด ฉันได้โหนรถบัส ตามเป้าหมาย
ถ้าเราคิดว่าเราโหนรถบัสโดยที่คนอื่นๆเขานั่ง
แล้วทำไมไม่ลุกให้เรานั่งก็ทุกข์เปล่า ๆ
แต่ในทางกลับกัน ถ้าเราคิดเสียว่าเรากำลังเล่นเกมขับรถวิบากอยู่
มันก็สนุกไม่น้อย เพราะการยืนบนรถบัสนั้นแขกกิตติมาศักดิ์เท่านั้นถึงถูกคัดเลือก
ฮ่าฮ่าฮ่า เล่นเกมขับรถวิบากยังไม่ถึงชั่วโมงเลย ได้นั่งซะล่ะ
พอได้นั่งแล้ว ฉันก็เล่นเกม อ่านหนังสือวิบากต่อ ฮ่า ๆ
มันเป็นเรื่องราวที่่น่าอัศจรรย์ใจมากเกี่ยวกับ รถบัสปลากระป๋อง
หากคุณได้มีโอกาศเดินทางมาเที่ยวดอยอ่างขาง
หรือสถานที่ที่เกี่ยวกับ อำเภอแม่แตง เชียงดาว ไชยปราการ ฝาง แม่อาย
ฉันอยากให้พวกคุณลองมาเล่นเกมแบบฉันดู
แล้วคุณจะได้บรรยากาศสุดๆ อย่างที่คุณไม่เคยมาก่อน(โดยเฉพาะวันศุกร์) สนุกดีนะ...
...^_^...
ความเห็น (4)
โห เปิดสมุดเล่มที่สองกันเลยเหรอเนี่ย ก้าวหน้า ๆ
ตอนนี้ก็มีสมุด ๒ เล่มแล้วสินะ บวกกับอีก ๒ บันทึก
ป.ล. ลองเช็คคำผิดด้วยนะจ๊ะ ในบันทึกน่ะ แก้้ไขได้เลยครับ
เห็นภาพแล้วน่าสนุกนะคะ...แฮ่ ยกเว้นกลิ่น
นึกถึงสมัยเรียน เย็นวันศุกร์ ๒ - ๓ ครั้ง ต่อเทอม นั่งรถสีส้มกลับบ้านประจำ
แต่ทางเรียบนะคะ ไม่ขึ้นลงวกวนเหมือนแถวภูเขาภาคเหนือ
นั่งที่นั่งเบาะตรงเครื่องรถ ข้าง ๆ คนขับ ไม่มีพนักพิง
หลับได้เฉยเลย
