ไร้นาม กลับ เกรง มีนาม
อากาศกำลังดี
ลมเย็นสบาย
ฟ้าใสสะอาด
แต่ใจกำลังขุ่น
ฟ้าแต่ละวัน
สีไม่เคยซ้ำ
เมฆไม่ใช่ของเดิม
แต่ใจกลับยึดมั่นถือมั่น
น้ำไหลทุกวัน
ไม่ใช่น้ำหยดเดิม
ไหลเรื่อยไม่นิ่ง
แต่ใจกลับมีตะกอนทับถม
อารมณ์กวัดแกว่ง
ไม่มีองศา
ไม่มีหลักยึด
แต่กลับอยากให้คนอื่นทำตาม
บันทึกสำหรับเตือนตน...บนวิถีของความเป็นไป
ความเห็น (17)
.ใช่เพียงแต่เป็นบันทึกเตือนตน "คนไร้นาม" เท่านั้นครับ อยากบอกว่าได้เตือนเอาคนมีนามเข้าให้บ้างแล้วอย่างน้อยคนหนึ่งคนนั้น นั่นคือคนฅนนี้
คุณชายขอบรู้ไหมว่า
ไร้นามรู้สึกเหมือนกำลังว่ายน้ำทะเลที่กว้างใหญ่
ที่คุณชายขอบก็ว่ายไม่ไกลนัก ถึงจะว่ายแข็งกว่า แต่ก็คอยว่ายไม่ห่าง ไม่ยอมทิ้ง ยังคอยแลดูว่า ไร้นามผลุบๆโผล่ๆอยู่แนวไหนของทะเล
จริงๆนะ
งั้นกะปุ๋มขอเป็นนก ที่บินโฉบไปมา..คอยดูคุณไร้นาม...และคุณชายขอบว่ายน้ำเริงร่า ไล่ตามกันไปแล้วกันนะคะ...
นกเสรี...
กะปุ๋ม
เป็นเกียรติอย่างสูงเลยล่ะ ที่ท้องทะเลกว้างใหญ่ ผู้คนลอยคอกลางทะเล
จะเห็นท้องฟ้ามีนก(สวย)โฉบเฉี่ยว คอยห่วงหาอาทร อย่างนี้ว่ายเท่าไหร่เท่ากัน
ก็เวลาอยู่กลางทะเล ถ้าเห็นนกก็คือมีความหวังว่าจะเห็นฝั่ง ...เสมอ
ความหวัง เป็น energy ที่ดีที่สุด ที่แต่ละคนพึงจะมี และรู้หาวิธีการสร้างมันขึ้นมาด้วย
ว่าไหม
สวัสดีค่ะ มนุษย์ปริศนาในใจพี่
นกเสรีนี้...หาใช่จะสวยงาม...
บางครั้งอาจเซถลาไป...เพราะแรงแห่งลม...พายุ
แต่ก็ยังโผผินบินไป...ด้วยหัวใจแห่งความเสรีนั้น...
แม้อาจมองเป็นหวัง..แห่งฟากฝั่ง...
แต่นกน้อยตัวนี้...ก็ยังคงบินถลาไปในนภา
ด้วยหัวใจแห่งศรัทธา...ต่อความหวังนั้นเช่นกัน
...
กะปุ๋ม
ว่ายถึงฝั่งแล้ว เราไปนั่งรถไฟท่องเที่ยวไปด้วยกันไหมครับ (ยิ้ม ๆ ด้วยน้ำตาเอ่อไหล)
หากว่า...สองท่าน...ว่ายไปแห่งถึงฝากฝั่ง..
นกเสรี...นี้คงหมดหน้าที่...
และโผบิน..ไปในนภา...
เพื่อมองหา...คนลอยคอ...
ในเวิ้งทะเล...นั้น...
จนกว่า...จะไร้ซึ่ง..แห่งลมหายใจ
...
กะปุ๋ม
ผู้น้อยบังอาจไม่มาต้อนรับ โกวเนี้ยสคราญมือทองประสานสิบทิศแห่งยุทธจักร นาม เมตตา ไม่ได้แล้ว
ขอน้อมคารวะ เชิญ เชิญ โกวเนี้ยนั่งให้เบิกบาน บล็อกของไร้นามจะต่ำต้อย ซ่อมซอ ไม่น่าดู แต่มีโกวเนี้ยย่างมาถึงนี่แล้ว...ขอน้อมคารวะด้วยน้ำเย็นสักจอก
มิบังอาจก่อกวนโกวเนี้ยสาวสะพรั่ง....แน่ๆ
น้ำตาลูกผู้ชาย มิหลั่งง่ายๆ แต่น้ำตาคุณชายขอบเอ่อไหลแล้ว ใยมิใช่ให้เกียรติอย่างสูงแก่ผู้ต่ำต้อย ไร้นาม เล่า
ว่ากันว่าน้ำตาชายยามหลั่งแม้เพียงหนึ่งหยด มีให้กับแค่สองวาระ คือหนึ่งหลั่งให้กับน้ำมิตร สองหลั่งให้กับแผ่นดิน
ผู้ไร้วาสนาอย่างไร้นาม ได้รับรู้ ก็ถือเป็นเกียรติอันสูงสุดแล้ว....ขอคำนับด้วยใจ
นกเสรี ช่างมีจิตใจยิ่งใหญ่ น่ายกย่อง
คิดจะช่วยคนช่วยให้ถึงที่สุด และเมื่อช่วยแล้ว ถึง0tอ่อนล้าไปบ้าง ก็ยังคิดโผไปช่วยคนอื่นอีก...สรรเสริญ Dr .Ka-Poom ขอคารวะ
อย่าเพิ่งเชื่อ...นกเสรีตัวนี้เลย...
ภาพที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น...
นกเสรี...อาจโผบินไป...เกาะ..ไหนสักแห่ง..
อย่างหลบซ่อน...เพราะทะนงตนว่าเป็นนกเสรี...
แต่แท้จริง...อาจเป็นนกปีกหัก...ที่พยายามทำกล้าแกร่ง...โผบินอวดใคร...อย่างใจอยากจะเรียกว่า..."นกเสรี"..
อยากแท้จะรับการคาระวะ...จากไร้นาม...แต่ไม่ไร้ซึ่งแห่งหัวใจ...
...
กะปุ๋ม
- แวะมาขอบคุณที่ไปทักทายครับผม
- ขอบคุณมากครับ
- ชอบลำนำข้างบนของคุณไร้นามจังเลยค่ะ
อาจารย์ ดร ขจิต แวะมาทั้งที ไม่ได้ต้อนรับ...ไร้นามนี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
ขอบคุณเช่นกันที่กรุณามาเยี่ยม
คุณ Bright Lily
ไร้นามตื่นเต้นดีใจที่คุณชอบลำนำ...วันหลังจะเขียนให้อ่านอีก...