กว่าจะคิดได้..
ความตั้งใจ มุ่งมั่นทุ่มเท ที่จะทำสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้เต็มกำลัง.. บางครั้งอาจมีมากเกินไป บางครั้งทำให้เครียดและหงุดหงิด.. ทำให้บางช่วงเวลาขาดหายไป.. หมกมุ่นจนลืมดูแลตัวเอง ลืมให้เวลากับตนเอง ลืมความรู้สึกของคนใกล้ตัว ซึ่งที่ผ่านมาทำด้วยความรู้สึก.. สนุก เป็นสุขกับผลลัพธ์ที่ได้ ไม่เคยคิดและหวังสิ่งตอบแทนใดๆ
แต่เมื่อมีเหตุขัดข้อง-สุดวิสัยบางประการ ที่เราหวังว่าจะได้รับความเห็นใจ ได้รับความช่วยเหลือ แต่.. กลายเป็นว่าสิ่งที่เราต้องการนั้นไม่สำคัญ กลายเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่น ไม่ได้อยู่ในสายตาของใคร ที่ตั้งใจจะช่วยเหลือใดๆอย่างจริงจัง ส่งผลให้จิตใจร้อนลุ่มเหมือนไฟลน เราทำอะไรให้ตั้งมากมาย ทุ่มเททำงานทั้งแรงกายแรงใจ ทำไมเรื่องแค่นี้ช่วยเหลือกันไม่ได้
(สติเริ่มกลับมา ทำให้คิดได้เร็วขึ้น.. นั่นไง.. หวังผลตอบแทนซะแล้วเรา)
จึงหันกลับมาทบทวนตนเอง เริ่มคิดได้ว่าความสุขจากงาน ผลลัพธ์ที่ได้ มีเพียงชั่วข้ามคืน แต่ส่งผลให้สุขภาพย่ำแย่จากความเครียด (โชคดีที่ไม่ป่วยเป็นอะไรไปซะก่อน) สัมพันธภาพกับคนใกล้ตัวเริ่มห่างเหิน ลืมที่จะหาความสุขใส่ตัว
เริ่มได้คิด.. จึงเริ่มปลดปล่อยความรู้สึกต่างๆ วางสิ่งที่มากเกินไปออก สติมาปัญญาเกิด เริ่มมองเห็นตามคำพูดของท่านพุทธทาส คือทางสายกลาง หรือมัชฌิมาปฏิปทา ทางสายกลางกับทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการดำเนินชีวิตและการทำงาน แบ่งเวลาให้เป็น ไม่คร่ำเคร่งกับบางสิ่งนานเกินไป มีเวลาดูแลตนเอง หาความสุขให้ตนเอง มีเวลาเหลือบมองครอบครัว, เพื่อน, ผู้ร่วมงาน ให้ความสำคัญกับคนเหล่านั้นมากขึ้น มีเวลามองสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวเอง ค้นหาความสุขใกล้ตัว
ชีวิตเริ่มมีความสุขมากขึ้น.. ในอีกรูปแบบหนึ่ง.. ที่เพิ่งจะค้นพบด้วยตนเอง
ขอเวลาอีกนิด.. ขอเวลาที่จะฝึกฝน.. ปรับเปลี่ยนวิธีคิด เพื่อให้ชีวิตเปลี่ยน
ต้องขอขอบพระคุณ ประสบการณ์ดีๆ จากผู้คนรอบข้าง จากหนังสือที่อ่าน จากเพื่อนๆชาว G2K
แต่กว่าจะเริ่มคิดได้.. ก็เกือบสาย..
แต่มีคนบอกว่า.. ไม่มีคำว่าสายที่จะเริ่มต้นใหม่ และเริ่มก้าวเดินต่อไป
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ความเห็น (13)
จึงหันกลับมาทบทวนตนเอง
เริ่มคิดได้ว่า..
- ความสุขจากงาน ผลลัพธ์ที่ได้ ..มีเพียงชั่วข้ามคืน
- แต่ส่งผลให้....สุขภาพย่ำแย่...จากความเครียด
- สัมพันธภาพ...กับคนใกล้ตัวเ....ริ่มห่างเหิน
- ลืม...ที่จะหา...ความสุขใส่ตัว
เริ่มได้คิด..
- จึงเริ่มปลดปล่อยความรู้สึกต่างๆ
- วางสิ่งที่มากเกินไปออก
- สติมาปัญญาเกิด
- เริ่มมองเห็น...ตามคำพูดของ...ท่านพุทธทาส คือ ...ทางสายกลาง
ไปสอนการขับขี้ปลอดภัยในโรงเรียน...ไปด้วยกันไหมจ๊ะ. .วิธี...ลดควมเครียด ของP'Ple
- เริ่มต้นใหม่ได้ทุกนาที
- อยู่ที่....ตัวเราว่า...จะเิริ่มหรือไม่
- ขอบคุณจ้ะ
ความสำเร็จอยู่ที่การล้มครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ลุกขึ้นเริ่มใหม่ทุกครั้งที่ล้มค่ะ
เป็นแรงใจให้คุณพี่เสมอค่ะ
ขอบคุณ P'Ple มากนะคะ วิธีคลายเครียดมีมากมาย..
เว้นแต่ เราต้องเลือกให้ถูกที่ ถูกทาง ถูกเวลาเท่านั้น
ยินดีและพร้อมใจ.. ที่จะเริ่มต้น นับหนึ่งใหม่ (อีกครั้ง) ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะคุณมะเดื่อ
การล้มแต่ละครั้ง ทำให้ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ
แต่บางครั้ง มันล้มผิดท่า ผิดทาง ทำให้เจ็บมาก.. ก็เลยลุกขึ้นมาช้านิดนึงค่ะน้องปริม
ไม่เคยคิดที่จะไม่ลุกนะคะ สู้เสมอ แต่อาจต้องใช้เวลาบ้างเท่านั้น
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับกำลังใจที่มีให้คุณพี่เสมอมา
แวะมาส่งอ้อมกอดที่อบอุ่นและกำลังใจค่ะ
มองดอกไม้กี่ครั้งกี่หน..
ก็มีความสุข สดชื่น อบอุ่น และยิ้มได้ทุกครั้งเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ และกำลังใจนะคะคุณ Bright Lily
ไม่มีคำว่าสายที่จะเริ่มต้นใหม่ และเริ่มก้าวเดินต่อไปเป็นกำลังใจให้คะ
ขอบคุณค่ะ พี่เอ๋ 
- ชีวิตเราช่างคล้ายกันยิ่งนัก...เมื่อเปลี่ยนความคิด ชีวิตก็เปลี่ยน...อารมณ์เราเหมือนงานศิลปะแล้วแต่จะแต่งแต้มความงามสีสรร...เป็นกำลังใจให้แต่งอารมณ์ให้สวยงามอยู่เสมอท่ามกลางการงานที่เคร่งเครียดค่ะ
เวลาเจอะเจอ กับเหตุการณ์ที่ทำให้เครียด..
ต้องท่องไว้เสมอค่ะ "เปลี่ยนความคิด ชีวิตก็เปลี่ยน" ท่องไว้ ท่องไว้ ฮ่าฮ่า
ขอบคุณค่ะอาจารย์ Sila