ศิษย์เอก...แม่อี๊ด
“ศิษย์เอก...แม่อื๊ด”
ในอดีตไม่เคยคิดว่าจะเป็นครู เพราะตอนเด็กๆ จะโดนครูดุเป็นประจำไม่ว่าจะเรื่องเรียนเรื่องมารยาทต่างๆ จึงมีทัศนคติที่ไม่ดีต่ออาชีพครู แต่ชีวิตก็ผกผันที่ได้มาเป็นครู เมื่อได้มาเป็นครู...สิ่งที่ไม่ชอบที่ครูปฏิบัติต่อเราในอดีต เราก็ต้องทำ...รู้สึกผิดที่คิดไม่ดีกับครูที่ดุเรา ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้มาเป็นครู วันนี้รู้แล้วว่าโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นครู
ดิฉันได้เป็นครูตั้งแต่ พ.ศ. 2539 ที่โรงเรียนสาธิตราชภัฏนครราชสีมาซึ่งสอนให้ดิฉันกล้าแสดงออก ต่อมาได้มาสอนที่ ร.ร.มารีย์วิทยา จ.นครราชสีมา เมื่อพ.ศ. 2542 ดิฉันมีความสุขมากที่ได้มาเป็นครูโรงเรียนนี้ เด็กๆ น่ารักมาก สอนมาแล้วหลายรุ่น โดยเฉพาะรุ่นแรกจะผูกพันกันมากเพราะเราอยู่ด้วยกันถึง 4 ปี ตั้งแต่อนุบาล 2 ถึงประถมศึกษาปีที่ 2 ทำให้เรารู้ใจกัน เราจะมีการเลี้ยงรุ่นกันทุกๆ วันครู ดิฉันก็อดร้องไห้ไม่ได้ที่ลุกศิษย์มาไหว้ โดยเฉพาะเด็กที่เราดุเขาเมื่อก่อน “ครูขอโทษนะ...แต่ครูมีเจตนาที่ดี เพราะส่วนลึกครูอยากให้หนูเป็นคนดีตั้งใจเรียนจะได้ไม่ก้าวผิดพลาด”
ดิฉันจะคอยติดตามดูความสำเร็จของลูกศิษย์อยู่เสมอ ขณะนี้เด็กอยู่ม. 6 กันแล้ว สอบติดแพทย์, ติดโอลิมปิกคอมพิวเตอร์ค่าย 4 และสอบติดคณะดีๆ บางคนก็เป็นนักดนตรี สาวๆกริ๊ดกันสนั่น ดิฉันรู้สึกหัวใจพองโตไปกับพวกเขา แม้ว่า...จะไม่ได้สอนเขาจนจบม. 6 แต่ก็อดภาคภูมิใจไปกับเขาไม่ได้ “ศิษย์เอก...แม่อื๊ด” เป็นชื่อที่เขาพากันคิดและตั้งเป็นชื่อรุ่น “ขอบใจนะ ศิษย์เอก...แม่อื๊ด ทุกคนที่เป็นเด็กดี และเป็นแรงบันดาลใจให้ครูอย่างดี ครูสัญญาว่า ครูจะใช้ชีวิตที่เหลือเป็นครูที่ดียิ่งๆ ขึ้นไป”
ขณะนี้ดิฉันได้มาเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมาก็ได้รับความรู้มากมายโดยเฉพาะวิชาการจัดการความรู้ซึ่งประทับใจอาจารย์เพียงออและอาจารย์อดิศรมากที่ได้ถ่ายทอดสิ่งดีๆ ให้กับลูกศิษย์ ดิฉันจะนำความรู้ที่ได้ไปทำ km กับนักเรียนเพื่อจะได้พัฒนานักเรียนให้ประสบความสำเร็จเป็นบุคลากรที่มีประสิทธิภาพในการจัดการความรู้ในองค์กรต่อไปในอนาคต
ความเห็น (3)
ศิษย์ก็เป็นอาจารย์ของเราได้เหมือนกันนะคะ ^^
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ
บางครั้งก็เหมือนกระจกสองด้านที่สะท้อนด้านที่เรามองไม่เห็นได้ใช่ไหมคะ ?
เยี่ยมเลยคะ...