การจัดการความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมเพื่อการเปลี่ยนแปลง

ระบบการศึกษาไทย ทำให้หลาย ๆ คนติดนิสัยไม่ค้นคว้า(ครูไทยป้อนความรู้ให้จนเคยตัวมาตลอดมาตลอด) ไม่ชอบอ่าน ไม่ชอบถาม และถามคนที่รู้ไม่จริง ความมักง่ายถามใครก็ได้ที่ใกล้ตัว เอาสดวกไว้ก่อน

  ลองอ่านวารสารบ้าง  ลองท่องโลก Internet บ้าง

 ที่น่าเศร้าคือ 

  1.  อาจารย์ไทย  นักวิชาการไทย ทำผลงานทางวิชาการน้อย ไม่ค่อยเขียนบทความทางวิชาการ  และที่เขียนมานั้นหลายบทความ คนในวงการส่ายหัว เพราะไม่ตรงประเด็น ไม่ตรงปัญหา และสำนวนวิชาการมาก จนอ่านไม่รู้เรื่อง

   2.  วารสาร  ตำรา ต่างประเทศแพง  และไม่มีใครแปล 

   3. คนไทยไม่อ่านตำราต่างประเทศ  ชอบแต่ตำราไทย ที่ทั้งย่อ ทั้งรวบรัด

แปลผิด ๆ ถูก ๆ รีบเงินเงิน เอาตำแหน่ง

  4. ค่า Internet  แพง และชอบเข้าไปอ่านเรื่องบันเทิง  ไปเล่นเรื่องไร้สาระมากกว่าเรื่องวิชาการ นอกจากนี้คนเก่ง ๆ ไม่ค่อยเข้ามาใช้ หรือเข้ามาตอบปัญหาใน Internet  ถึงตอบก็ไม่อ้างแหล่งอ้างอิงว่าเอามาจากไหน คิดเอง หรือลอกเขามา(ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ,2546 : 33)

    ยอมรับว่าจริง แต่ความผิดทั้งหมด คิดว่า "มาจากการบริหารการจัดการระบบการศึกษา"