พระเจ้ากับความเงียบ

พระเจ้ากับความเงียบ
คงมีแต่ตอนนี้เท่านั้น ที่พระองค์ไม่ได้ตรัสและสอนอะไรเลย ปล่อยให้ความว่างเปล่าก่อสงครามเล็กๆ ในห้องกว้างๆ เท่าท้องฟ้า เพียงแต่ฟ้าคล้ำๆ ตรงนี้กับล่องลอยในหัวใจ ขณะที่ห่าฝนกำลังกระหน่ำ พระองค์กับปล่อยให้ยืนตากฝนลำพัง เม็ดฝนเม็ดแล้วเม็ดเล่าชะถาก ความบอบบางโซเซคลานเข่าเข้ามากระซิบต่อองค์ราชัน "ช่างแรงเหลือทน" ข้าได้ยินคำนั้น ก้องอยู่นาน นานนับชั่วโมง ได้แต่ถามตัวเองว่าสงครามนี้ใครก่อ แต่ข้าเองที่ต้องแบกนาทีเช่นนี้ไว้ ไม่ว่าฝ่ายใดจะได้ชัยเหนือสงคราม แต่ข้าแพ้ ...