ความภูมิใจอีกเรื่อง...
เทอมที่ผ่านมา...มีหลาย ๆ สิ่ง ๆ หลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นทั้งบวกบ้าง...ลบบ้าง...ตามหลักอนิจจัง...
แต่มีบางอย่างที่ผมรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากอยู่เรื่องหนึ่ง...คือผมได้สอนวิชา “ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง” (ปกติผมสอนวิชาเศรษฐศาสตร์เป็นหลัก)...ซึ่งก่อนสอนผมก็มีการเตรียมตัวเป็นอย่างดี...พยายามศึกษาหาข้อมูลมาประกอบจากหลาย ๆ ส่วนและอาจจะเป็นเพราะว่าผมมีพื้นฐานทางด้านเศรษฐศาสตร์จึงสามารถนำมาอธิบายเปรียบเทียบกับหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงให้นักศึกษาได้เห็นภาพ...
แต่เหนือสิ่งอื่นใด...หลังจากปิด class...นักศึกษาส่วนใหญ่ก็จะพูดในทำนองที่ว่า...ไม่รู้มาก่อนเลยว่าพอมาเรียนวิชานี้แล้ว...จะได้แง่คิดหลาย ๆ อย่าง...โดยเฉพาะอาจารย์จะสอดแทรกหลักธรรมเข้าไปในเนื้อหาให้อยู่ตลอดเวลา...ตอนแรกพวกผม (หนู) ก็คิดแค่ว่ามาลงให้มันครบ ๆ ตามหลักสูตรแค่นั้น (วิชาเลือกเสรี)...แต่พอได้เรียนกับอาจารย์แล้วได้อะไรเยอะเลย...
มีนักศึกษาอยู่ท่านนึง...ซึ่งผมประทับใจในคำพูดมากเลยขออนุญาตนำมาถ่ายทอดครับ...
“ก่อนที่จะได้เรียนวิชาเศรษฐกิจพอเพียงยังคิดอยู่เลยว่าจะมีสาระอะไรให้เรียนหรือเปล่า แต่พอได้เรียนและรู้ถึงรายละเอียดรู้สึกดีใจที่ได้เรียนวิชานี้ และยังได้ความรู้เพิ่มเติมนอกจากตำราที่ อาจารย์นำมาสอน และรู้สึกภูมิใจที่ได้เกิดบนแผ่นดินไทยแผ่นดินของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว”
เป็นคำพูดที่ผมประทับใจมากครับ...โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่บอกว่า “รู้สึกภูมิใจที่ได้เกิดบนแผ่นดินไทยแผ่นดินของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว”
ผมก็อยากจะบอกกับนักศึกษาท่านนั้นเหมือนกันว่า...ผมเองก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากที่ได้มาสอนวิชานี้...และพวกคุณก็เป็น class แรกที่ผมสอน...ภูมิใจครับ...:)
...ช่วงนี้ก็วุ่นกับการตรวจข้อสอบ...แต่ปิดเทอมใหญ่...หัว (ใจ) ไม่ (ว้า) วุ่น...ครับ...ยังไหว...ยังไหว... :)
ความเห็น (2)
จากหลักคิดพอเพียงสู่กาวปฏิบัติ เพื่อความสุขที่มั่นคงยั่งยืนค่ะ
เห็นด้วยกับอาจารย์พี่ใหญ่อย่างยิ่งครับ...ขอบพระคุณมากครับ