มันคือเรื่องจริง

เมื่อคนหลาย ๆ คนมาพบกันสิ่งที่เกิด

เชื่อว่าหลายคนรู้ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนในองคืกรเดียวกันมีอะไรบ้าง แน่นอนเราเป็นน้องใหม่แทบไม่อยากเชื่อ ดูหน้าไม่รู้ใจจริง ๆ เดือนแรกผ่านไปยังมีสิ่งดีเข้ามาแต่เมื่อย่างเข้าเดือนที่สอง จุดเริ่มต้นของความร้าวฉานก็เกดขึ้น พี่ ๆ แต่ละคนเริ่มแบ่งกันเป้นฝ่ายมีการนินทากันตามประสา แต่เมื่อมาถึงเหตุการณืที่น่าจะเชื่อมความสามัคคีแต่มันก้ไม่ใช่ เมื่อเราแบ่งแม่สีออกเป็นสี ๆ ทุกคนต้องการเอาชนะกัน ต้องการให้สีตัวเองเด่นแม่สีทุกคนคิด ฉันต้องเหนือคนอื่น ความสนุกที่ฉันคิดมันเริ่มจางหาย มันกลายเป็นความน่าเบื่อหนาย..................... แทบไม่น่าเชื่อมันยังไม่จบ...........กีฬาจบครูยังไม่จบ

[จันเจ้า]

ต้องคิดใจเขาใจเราและอภัยน่าจะดีขึ้น  แต่คนส่วนใหญ่ไม่ทำกันเองตัวเองจึงต้องเดือดร้อนใจเป็นทุกข์