การพูด”ตอกย้ำ” เพื่อให้จำหรือเพื่อให้เจ็บ ?


ภาพประกอบจาก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=coolestboy&month=29-10-2007&group=2&gblog=7

วันนี้ในขณะที่ซักประวัติคนไข้ โรคความดันโลหิตสูงอยู่นั้น  เป็นผู้ป่วยสูงอายุ  รับการรักษาจากโรงพยาบาลที่ต่างจังหวัด ครั้งนี้ต้องการมารักษาต่อที่นี่  ข้าพเจ้าถามถึงยาเก่าว่านำมาด้วยหรือไม่   คนไข้ มองหน้าญาติ  ต่างพากันส่ายหน้า 

ด้วยความที่ปากเร็วไปนิด  ไม่นิดล่ะ จัดทีเดียว

บ่นคนไข้ไป   “ แล้วพยาบาลจะรู้มั๊ยค่ะนี่ว่ากินยาอะไรอยู่  จะจ่ายถูกมั๊ยนี่”

ด้วยคำพูดที่ไม่ได้คิด อาจแถมการด่าด้วยสายตาไปด้วยก็ไม่รู้ 

นี่แหล่ะหนา  กิเลสที่อยู่ในจิตใต้สำนึกมักแสดงตัวตนออกมาเมื่อเราไม่มีสติ 

แต่ก็เอาว่ะเรียกสติกลับมาได้  กำลังจะแก้ปัญหาให้คนไข้โดยโทร.ไปถามโรงพยบาลเดิมที่ผู้ป่วยรักษา  เอาแล้ว เกิดสงครามหน้าโต๊ะซักประวัติ   จากญาติผู้ป่วย

“เห็นมั๊ยๆ บอกแล้วว่าให้เอายาแม่มาด้วย”

ญาติอีกคนบอก “ขอโทษลืมจริงๆ”

ข้าพเจ้าบอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวโทร. ตรวจสอบให้ 

ญาติอีกคนก็ยังพูดด้วยประโยคเดิม  “เห็นมั๊ยๆ บอกแล้วว่าให้เอายาแม่มาด้วย”

ขณะที่ข้าเจ้าโทร.ติดต่อ อีก  รพ.  ญาติคนนั้นก็ยังพูดเป็นรอบที่ 3 ว่า  “เห็นมั๊ยๆ บอกแล้วว่าให้เอายาแม่มาด้วย”

ข้าพเจ้าอดไม่ได้  มาอีกแล้วความคิดส่วนมืด  จึงสวนออกไปว่า  “ คุณยืนบ่นอย่างนี้คุณกลับไปเอามาให้พยาบาลดูเลยดีมั๊ยค่ะ”

เท่านั้นล่ะ เงียบ 

และแล้วข้าพเจ้าก็สามารถโทร.สอบถามยาจาก รพ.เดิมที่ผุ้ป่วยรักษาได้  ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร 

.

.

.

กลับมานึกย้อนว่าเหตุใดข้าพเจ้าจึงพูดจาอย่างนั้นกับญาติผู้ป่วย 

เพราะข้าพเจ้าเคยมีความรู้สึกที่ไม่ดีกับการตอกย้ำที่ดูเหมือนไม่รู้ว่า  ต้องการอะไร จากการตอกย้ำนี้  ต้องการให้คนอื่นเห็นว่า ฉันไม่ใช่คนที่ผิด  คนที่ผิดคือคนนี้ต่างหาก  ต้องการสั่งสอน ให้รู้จักจำ  ว่าทีหลังอย่าทำ  ต้องการพูดเพื่อเป็นอุทาหรณ์ไม่ให้เกิดซ้ำ  หรือว่าไร

การตอกย้ำนี้เพื่อ ?

ย้อนไป 16 ปีก่อน  เมื่อครั้งยังเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของ รพ. นั้น ต้องไปแข่งกีฬาอีก รพ.  ข้าพเจ้าได้บอกน้อง เภสัชว่า ให้เอาเสื้อกล้ามที่ใช้ใส่ทับเสื้อกีฬาไปด้วยกรณีสีเสื้อซ้ำกันจะได้ไม่มีปัญหา  แต่น้องเภสัช ดันลืม  เมื่อไปถึงสนามแข่ง  ปรากฏว่าสีซ้ำจริง

ข้าพเจ้าพูดกับน้องเภสัช

ครั้งที่ 1 ว่า เห็นมั๊ย บอกให้เอาเสื้อกล้ามมา ก็ไม่เอามา

น้องยิ้ม ขอโทษลืมจริงๆ

ครั้งที่ 2 ว่า เห็นมั๊ย บอกให้เอาเสื้อกล้ามมา ก็ไม่เอามา

น้องยิ้มเฉยๆ

ครั้งที่ 3 ว่า เห็นมั๊ย บอกให้เอาเสื้อกล้ามมา ก็ไม่เอามา

น้องเดินหนี  (ข้าพเจ้ายังไม่รู้ตัวอีก )

ครั้งที่ 4 ว่า เห็นมั๊ย บอกให้เอาเสื้อกล้ามมา ก็ไม่เอามา

น้องถามว่า พี่จะพูดแล้วให้ผมกลับไปเอาเสื้อกลับมาให้มั๊ยครับ  60 กม. พี่รอมั๊ย  พี่พูดครั้งแรกผมก็รู้สึกผิดแล้ว  ยังมี 2 3 4  พี่รู้มั๊ยครับว่ามันนอกจากจะตอกย้ำ ให้รู้สึกผิดแล้วยังรู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม  จนรู้สึกว่า ผมเป็นคนแย่มากกับ การลืมเอาเสื้อกล้ามมา พี่ต้องการให้ผมทำอย่างไรครับ ถึงจะลบความผิดนี้ได้  ตอนนี้ผมประสานให้ ทีม รพ.เจ้าภาพเขาเปลี่ยนเสื้อแล้ว  เพราะเราไม่มีเสื้อมาเปลี่ยน เขาก็ OK เพียงโปรแกรมมันเริ่มช้าเท่านั้นเอง ตกลงพี่จะให้ผมทำอย่างไรครับ

ข้าพเจ้ารู้สึกชาทั้งหน้า   ชาทั้งตัว  น้องพูดถูกทุกอย่างเลย  ข้าพเจ้าตอกย้ำความผิดของน้องเพื่ออะไร คนที่น่าจะคิดแก้ปัญหาน่ะควรเป็นข้าพเจ้า เพราะเป็นพี่  แต่ด้วยขาดสติ  ขาดการไตร่ครอง  ขาดปัญญา  จึงทำได้แค่เพียงถามน้องว่า

 “เห็นมั๊ย บอกให้เอาเสื้อกล้ามมา ก็ไม่เอามา”

            น้องสามารถแก้ปัญหาได้อย่างแยบยล  น่าอายยิ่ง

            เมื่อเรียกสติกลับมาข้าพเจ้า กล่าวขอโทษน้องเภสัช   น้องเข้าใจ

            แต่ในใจข้าพเจ้านี่ซิ  จดจำการตอกย้ำ ขึ้นใจ 

            การพูด”ตอกย้ำ” เพื่อให้จำหรือเพื่อให้เจ็บ ?

            พูดครั้งเดียว เสียใจ  พูดหลายๆครั้ง เสียมิตรภาพ เสียความรู้สึก  เสีย........

            ทุกวันนี้ข้าพเจ้าจึงไม่ชอบเรื่องการ ตอกย้ำ  เมื่อมีเหตุการณ์คล้ายๆ  ตรงหน้าจึงอดนึกถึงไม่ได้  .....จำจนตาย  .....ตอกย้ำเพื่อให้จำ  หรือเพื่อให้เจ็บ 

 

 

ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์ 

 

หมายเลขบันทึก: 502686เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2012 17:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน 2013 16:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

เป็นบันทึกน่ายกย่องมากเลยค่ะ

เย้ เย้ เย้ มีคนเม้นท์แล้ว กำลังนั่งใจแป้วว่าเอ๊ะ บทความแรงไปเปล่า ไม่มีใครเม้นท์ เลย ให้ดอกไม้เฉยๆนี่เข้าใจยาก ขอบคุณแม่น้ำมากค่ะที่ ช่วยเม้นท์ เฮ้ย สบายใจล่ะ

เอาอีกล่ะ เมื่อวานไป เม้นท์ ที่หนึ่ง คิดแล้วคิดอีกว่าจะมีผลดี/เสีย อย่างไร แต่ก็เม้นท์ไป  ...

วันนี้เลยจะแจกดอกไม้อย่างเดียว กลัวผู้คน  กลัวทำให้เข้าใจผิด  ..... คุณ พบ. ก็บอกรอ เม้นท์อยู่..... สงสัย แจกเม้นท์เฉพาะ ชมรมเราดีกว่า อย่างมากก็แค่โดน เรื่อง ไม่โรแมนติก อีก 1 หน้ากระดาน 555

ว่าจะเมนท์เรื่องอะไรเลยลืมไปเลยครับ 555

วันนี้ฟังเทศน์หลวงพ่อชา.... มีประเด็นหลายเรื่อง

การจะสอนใคร เช่น ลูก สามี หรือ ภรรยา ท่านให้รอให้ตัวเอง (หรือทั้งคู่) ใจสงบลงก่อน  ถ้าไปสอนเลยตอนนั้น ก็บ้านแตกกันเท่านั้น (อันนี้ศัพท์ผมเอง คือแบบว่าจำคำหลวงพ่อไม่ได้) รอ....ใจสงบแล้วค่อยสอน.......

(ไม่รู้จะเข้ากันไหม คุณ พบ.)

 

Zzzzzz..... สงสัยกำลังพักผ่อน..... 

ราตรีสวัสดิ์ครับ...:)

16 ปีแห่งความหลัง.. ขอบคุณที่เขียนเรื่องเตือนสติคะ มั่นใจว่าตัวเองเป็นคนไม่พูดย้ำ ค่อนไปทางลืมบอก ไม่พูด แต่ข้อเสียก็มีคะ คือ ไม่ย้ำพูด แต่ย้ำคิดแทนเสียงั้น

ฝากลบความคิดเห็นของดิฉันที่ชื่อtiอ่ะค่ะขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท