ดิฉันเชื่อว่า หลายๆ ท่านคงชอบ หรือ ชื่นชมกับคนสวย หล่อ ใส
ความสวย หล่อ ใส มักจะเป็นสิ่งแรกๆ ที่เรามองเห็น
แต่ดิฉันอยากจะนำเสนอสิ่งหนึ่ง นั่นคือ รอยยิ้ม
ดิฉันได้รู้จักกับคน 2 คน ที่มีบุคลิกแตกต่างกัน
คนแรก เธอชื่อ...เย็นใจ เธอ สวย ใส น่ารัก แต่ไม่ยักจะมีใครสนใจและรู้จักเธอเท่าไหร่นัก
นั่นก็เพราะเธอไม่ยักจะเป็นมิตรกับใครเท่าไหร่นัก ไม่ยิ้มแย้ม แจ่มใส หน้าบูดบึ้ง หรือ หน้าตาไม่รับแขก ทำให้ใครๆ ไม่กล้าพูดคุย ไม่ค่อยจะทักทายเธอเท่าไหร่นัก และเธอก็ไม่ค่อยจะสนใจกับบุคคลรอบข้างเท่าไหร่ว่าใครทำอะไรบ้าง เพราะเวลามีกิจกรรมอะไร ทั้งๆที่พูดคุยกันในห้องทำงานที่มีคนทำงานแค่ไม่กี่คน เธอก็มักจะบอกว่า ไม่เห็นรู้เรื่องเลย...??? นั่นเพราะไม่มีใครบอกกล่าวเธอ หรือ เธอไม่สนใจ หรือเธอต้องการอะไร
ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ว เธอจะไม่ค่อยพูด นั่งทำงานด้วยกันไม่กี่คน คนอื่นๆ พูดคุยกัน ทักทายกัน ปรึกษาหารือ ขอความคิดเห็น เธอก็จะเฉยๆ เธอจะตอบก็ต่อเมื่อ เรียกชื่อเธอ แล้วถาม เธอจึงจะตอบ
ฤดี เธอเป็นสาวผิวคล้ำ ไม่สวย ไม่น่ารัก แต่เธอเป็นคนยิ้มแย้ม แจ่มใส อัธยาศัยดี เอกลักษณ์ของเธอ คือ ยิ้ม ไหว้ ทักทาย จึงไม่แปลกใจเลยที่หัวหน้ามักจะให้เธอประจำที่เค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ เมื่อมีผู้มาขอรับบริการ มาขอข้อมูลข่าวสาร ไม่ว่างานจะยุ่ง จะเหนื่อยแค่ไหน เธอก็จะยิ้มแย้ม ทักทายกับผู้คนที่มาขอรับบริการ ทำให้หลายๆคน รู้สึกชอบ รู้จัก และประทับใจเธอ
แรกเริ่มที่ดิฉันมาทำงานก็ตั้งคำถาม และ นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่พอได้รู้จักเธอทั้ง 2 คน ดิฉันจึงรับรู้ และ เข้าใจว่า หน้าใส ลือจะสู้ ยิ้มสวย
^ ^
ยิ้มสวยได้ต้องออกมาจากใจที่งดงาม
แม้หน้าใสปิ๊ง แต่ใจไม่ใส ก็ไม่สวยเท่าที่ควรจะเป็น :)