“ YOU(th) contribute(s) to Building Civil Society to face Global Challenges” ตอนที่ 1 : สัมผัสอากาศเย็นที่เมือง Zurich และมีดอัจฉริยะ

ช่วงเวลาเกือบสามสัปดาห์ที่ได้รับการติดต่อให้มาประชุมกับทาง EFIL ( European Federation for Intercultural Learning)  ภายใต้หัวข้อเก๋ไก๋ที่มีความหมายน่าสนใจว่า “  YOU(th) contribute(s) to Building Civil Society to face Global Challenges” จึงรีบเร่งดำเนินการเคลียร์ภาระงานให้เรียบร้อยแข่งกับเวลาที่เดินหน้าอย่างไม่หยุดนิ่งจนแทบไม่ได้พักผ่อน    หลายครั้งที่….อยากจะฝืนกระบวนการแห่งธรรมชาติหยุดยั้งวัน-เวลา   หรือไม่ก็ยืดระยะเวลาเพิ่มเติมจำนวนชั่วโมงของแต่ละวันเข้าไปอีกสักสอง-สามชั่วโมง

 

        

         คุณเย็นยิ่ง  เย็นจิต และคุณรินทรภัทร  ชาวชายโขง  ผู้จัดการฝ่ายฯ แผนกอุปถัมภ์อำนวยความสะดวกอย่างดียิ่ง

คณะอาสาสมัครเอเอฟเอสกลุ่มเรา  ประกอบไปด้วยคุณครูล้วน จำนวน 4 คน ตัดสินใจแวะ สัมผัสอากาศเย็นที่เมือง Zurich เมืองหลวงของประเทศ  Switzerland  ช่วงต่อเครื่องไปยังเมือง Barcelona ประเทศ Spain ในระยะเวลา อันจำกัดจำนวน 6 ชั่วโมงยี่สิบนาที

  
       

                            
 


พอก้าวพ้นด่านตรวจคนเข้าเมืองแห่งเมือง Zurich  คณะฯ แทบจะถลาบินร่อนราวกับนกน้อยอย่างเริงร่าวิ่งขึ้นรถราง(Tram)ด้านหน้าไปอย่างฉับไว  หลังจากหยุดนิ่งดูใจพนักงานขับรถอยู่เสี้ยววินาที  ว่าจะเปิดประตูอัตโนมัติให้ไหม เพราะเพิ่งกดสวิทส์ปิดไปก่อนหน้านี้เกือบนาที   “ งานนี้ไม่เกี่ยงเรื่องสรีระของร่างกาย   สมาชิกทุกคนเคลื่อนไหวได้รวดเร็วราวกับติดปีกบิน   ”

  

 

ชาว Zurich แต่ละท่านก้าวขึ้นรถรางด้วยเครื่องแต่งกายปกป้องความหนาว เย็นอย่างเต็มฟอร์ม  หันกลับมามองตนเอง  ใส่เพียงเสื้อยืดเอเอฟเอสสีฟ้ารุ่น 50 ปีบางๆตัวเดียว  ในขณะที่พี่ๆสมาชิกทั้งสามสวมแจ๊กเก็ตของฝ่ายอุปถัมภ์ ที่เพิ่งรับมาหมาดๆ ในส่วนของวิทยากรงาน  Hosting Support Training  2012  ที่เพิ่งเสร็จสิ้นไปเมื่อวัน 9 กันยายน ที่ผ่านมา  แต่รูปร่างของตนเองเล็กไปกว่าระดับมาตรฐานจึงดูเทอะทะ  จึงกังวลว่าหากพกพาเสื้อตัวนี้มาสวมใส่อาจส่งผลให้ความสวยซึ่งมีอยู่น้อยนิดลดลงไปกว่าครึ่งหนึ่งก็เป็นไปได้  อาศัยเพียงผ้าคลุมไหล่ผืนโตที่ศิษย์รักนำมาฝากจากประเทศตุรกี( Turkey) มาห่อหุ้มแทน

 

 
อุณหภูมิ 11 เซลเซียส ของยามเช้าที่  Zurich เย็นยะเยือกจับจิต  หยาดน้ำค้างใสและหยดน้ำฝนพราวยังคงเกาะติดอยู่บนสรรพสิ่งราวกับผนึกเป็นเซลล์เดียวกัน      ฟากฟ้ากว้างสีเทาหม่นกรองแสงแห่งดวงสุริยันต์ไม่ให้ส่องกระทบ   มองดูมืดครื้มทั่วอาณาบริเวณ  อาคาร-บ้านเรือนในรูปทรงสไตล์ยุโรปโบราณจำนวนหลายหลังยังคงอนุรักษ์สืบทอดให้เห็นบรรยากาศเก่าๆเมื่อร้อยปีก่อนดูมีเสน่ห์น่าค้นหา 

 

 




พยายามย้อนรำลึกไปถึงการมาเยือนดินแดนแห่งนี้เป็นครั้งแรก เมื่อ 16 ปีก่อนกับเพื่อนรุ่นพี่  แต่ภาพที่ปรากฏในห้วงแห่งความทรงจำที่ชัดเจนคือเทือกเขาทิสลิสที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนและรถรางที่วิ่งวนบริการใจกลางเมืองอันเงียบสงบ  นอกนั้นช่างลางเลือนเสมือนหนึ่งเป็นเพียงภาพแห่งจินตนาการที่จับต้องไม่ได้ 

 

 

ย่าน Central เป็นศูนย์รวมของรถรางหลายสายหลายขบวนที่วิ่งตัดผ่าน  ร้านค้าเรียงรายต่อเนื่องไปตลอดแนวเรียบแม่น้ำใสสะอาด  ร้านที่เปิดบริการตั้งแต่เช้าตรู่มีเพียงแค่ 2-3    ร้าน  คือร้านขายรองเท้า  ร้านนาฬิกา  และร้านขายของที่ระลึก  แม้จะจำกัดด้วยเวลาแต่คณะของของเรายังสามารถถ่ายเทเงินยูโรในกระเป๋าทิ้งไว้ให้ชาว Swiss เก็บไว้ เฉลี่ยคนละเป็นร้อยยูโร
 

 
                         เงินสกุลไทยแลกเปลี่ยนเป็นเงินยูโร   อัตราแลกเปลี่ยน 1 ยูโร= 39.97บาท
   

ระหว่างการพักสมองขณะนั่งรถรางกลับสนามบิน  ฉุกคิดได้ว่า  มีดอัจฉริยะขนาดพกพาออกแบบอย่างสวยเก๋ที่ขนซื้อกันมาคนละ 4-5 อันนั้น  ไม่สามารถนำติดตัวขึ้นไปบนเครื่องได้  วิธีการเดียวที่สะดวกคือ ใส่กระเป๋าเป้ และนำไปเช็คอินอีกรอบหนึ่ง  ประเภทบอกฝากพนักงานตรงด่านสแกนฯ ให้จัดใส่ถุงนำส่งให้เราตอนลงเครื่องที่สนามบิน Barcelona นั้นคงยาก    ใจไม่กล้าพอที่จะเสี่ยงต่อการสูญเสียสิ่งของเหล่านี้ไป   เพราะชาวต่างชาติแถบยุโรปหรืออเมริกาไม่ค่อยเอื้ออำนวยความสะดวกเหมือนชาวเอเซีย   ที่กล้ากล่าวเช่นนี้เนื่องจากมีประสบการณ์ตรงหลายครั้งนั่นเอง

             

                                                ตั๋วรถรางราคา 6.40 โร  (ที่เพิ่งซื้อได้ตอนเที่ยวกลับ)


ขณะนั่งเพลินๆ ช่วยกันคิดหาวิธีการพกพามีดอัจฉริยะผ่านด่านตรวจเช็ค  รถรางก็ย้อนกลับมาที่เดิมตรงจุดที่ขึ้นมา ณ เขต Central เมื่อเวลาผ่านไปเกือบ 30 นาที    โห   ทั้งๆที่พนักงานขายตั๋วรถยืนยันว่ารถรางเบอร์ 10 ไปสนามบิน  แต่คำตอบที่ได้รับเมื่อถูกพาย้อนกลับที่เดิมคือ  รถรางบางคันมันก็ไปไม่ถึงสนามบิน  แถมยังบอกต่อว่า   เวลาของตั๋วที่คณะฯของเราซื้อ  จะหมดภายใน 10 นาที   พวกคุณต้องซื้อใหม่   แม่คุณเอ๊ย   ไม่มีเวลาเล่นกับหล่อนแล้ว จะตกเครื่องอยู่รอมร่อ   จึงหันหลังให้ราวกับไม่มีมารยาท  เรียกแท็กซี่ยี่ห้อเบ้นซ์ไปส่งในราคา 45 ยูโร  เสร็จเรื่องราวกันไป

          พนักงานเช็คอินตรวจสอบอยู่พักใหญ่ 

        “ คุณเช็คอินไปเรียบร้อยแล้วตั้งแต่ต้นทาง  และโหลดกระเป๋าไปแล้ว 1 ใบ  หากจะโหลดกระเป๋าอีก 1 ใบ  ต้องจ่ายเพิ่ม 90 ยูโร  ”

....  เอาไงดี   รวมกันแล้วมีมีดอยู่ 17 ด้าม  หากต้องจ่ายเพิ่มแสดงว่าซื้อมีดในราคาโหดพอสมควรเลยนะนั่น...  

พรรคพวกเรียกกลับมาปรึกษากันใหม่   เหลือเวลาอีก ประมาณเกือบชั่วโมง เครื่องบินจะออกแล้ว  เมื่อลองสอบถามพนักงานแถวนั้นจึงรับรู้ว่าไปรษณีย์อยู่ไม่ไกลนัก  ใกล้ๆกับจุด Check In ที่ 3 ใช้เวลาเดินไม่ถึงสองนาทีของชาวฝรั่ง  จึงตัดสินใจเลือกวิธีการสุดท้าย คือส่งไปรษณีย์  แต่กว่าจะหาไปรษณีย์พบ ทั้งเดินทางตรง  เลี้ยวซ้าย-ขวา ขึ้น-ลงบันได กินเวลากว่า 10 นาที  จนเกือบจะถอดใจหันกลับไปโหลดของลงท้องเครื่องและจ่ายเพิ่มอีก 90 ยูโร  แทน   พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นที่ทำการไปรษณีย์ด้านตรงข้าม  จึงรีบกุลี-กุจอ สาวเท้าไปติดต่อและรอคิวที่สาม    อย่างใจระทึกกับเวลาที่เหลืออยู่เพียงแค่ 40 นาที    ตามธรรมเนียมปฏิบัติของชาวต่างชาติหากอยู่ในช่วงบริการคิวของผู้อื่น  เขาจะไม่สนใจหันมาตอบคำถามใดๆ จนกว่าจะถึงคิวโดยตรงของคุณเอง
  

  
       

กว่าจะเขียนที่อยู่   แกะกล่อง  และติดต่อจ่ายเงิน บวกกับรอการอู้งานเล็กน้อยของพนักงานที่แยกตัวไปแอบพูด-คุยโทรศัพท์  จนต้องขอเปลี่ยนช่องบริการอื่นแทนโดยอ้างความจำเป็นของเวลาที่เครื่องจะออก   จึงเหลือเวลาวิ่งกลับไปผ่านกระบวนการขึ้นเครื่องเพียง 20 นาที    แต่คุ้มค่ากับเงินตราที่จ่ายไปเพียง 25 ยูโร แถมได้ประสบการณ์เรียนรู้ที่ระทึกใจ

       ตัดใจอำลา ZURICH เมืองหลวงของ SWITZERLAND ด้วยความอาลัย

                                    ***... ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ ...***

 

[K.Pually]

*** ...ขอขอบคุณ " คุณวิมานลอย "     " คุณ Natni "    " คุณ วลีรัตน์ "   และเพื่อนสมาชิกจาก FB  มา ณ โอกาสนี้นะคะ ...***