ปักหมอนน้อยให้นอนหนุน

คิดอยากทำอะไรให้ครูของเราเป็นพิเศษ

วันนี้หลังจาก ชนะใจตัวเองได้ด้วยการ off line เป็นเวลาเกือบเต็มวัน และได้งานตรงตามเป้าที่หมายไว้ จึงค่อยเปิดอาโกดู

เปิดปุ๊บก็เจอ อนุทินของน้องทอมว่าด้วยงาน DIY งานนิ้ตติ้ง ถักผ้าพันคอจากไหมพรม จึงคิดถึงคุณโอ๋ ตามไปอ่าน บันทึกนี้ และ อันนี้

ให้รางวัลตัวเองด้วยการกลับไปชื่นชมความสุขในมือเรา ที่นี่ด้วย

นิ้ตติ้ง ไม้นิ้ตทำมือทำเอง และ ความสุขที่มาทีละนิ้ต

 

 

-งานการฝีมือ เป็นงานที่อาศัยเวลา เป็นคนทำอะไรช้าค่ะ กว่าจะเสร็จแต่ละชิ้น จึงได้ผลฝึกความอดทน และรู้สึกได้หัดมีสมาธิ

หลัง ๆ ไม่ได้ทำ สมาธิจึงแตกกระเจิงบ่อย ๆ

 

ยกเว้นผ้าพันคอข้างบน ทำเสร็จภายในสองคืนเพราะมีจุดมุ่งหมายถักให้ครูของเรา เซ็นเซที่ญี่ปุ่น และเป็นผืนแรกที่ทำไม้นิ้ตขึ้นเองจากตะเกียบบะหมี่  

 

-เย็บผ้า เคยเย็บกระโปรงยีนส์สีเขียวอี๋ใส่เองตอนเป็นนักศึกษา
ไม่น่าเชื่อว่า เวลาผ่านไปสิบ ๆ ปีมีคนจำเราได้ในกระโปรงเขียวผ้ายีนส์ที่ไม่เหมือนใครได้ด้วย

-ตัดเย็บตัดชุดเจไดให้ลูกชาย เขาชอบมาก

-เรื่องปักผ้า ปักผ้าไม่เก่ง ชอบและรู้สึกถนัดครอสติชมากกว่า

 

เมื่อพูดถึงปักผ้า จึงเริ่มเข้าเรื่องค่ะ

เคยปักหมอนให้พี่ที่เราแอบปิ๊ง จำได้ว่าใส่กลอนแนบ..ปักหมอนน้อยเนื้อนุ่มให้นอนหนุน..ประมาณนี้

ปักให้ไปแล้วยังได้พูดคุยกันเรื่อง เพลงฝากหมอน (ฮิ้ว)

 

 

นึกมาถึงตอนนี้ จึงเกิดไอเดียว่า

 

ทำหมอนน้อยให้ครูของเราที่นี่ก่อนกลับบ้าน น่าจะดี

 

อุปกรณ์ที่จะหารวบรวมคือ

ผ้าไทยที่นำติดตัวมาเผื่อทำการฝีมือ

เข็ม ด้าย

นุ่นหรือ โฟมเม็ด ต้องหาซื้อ

 

แล้วมารายงานต่อค่ะ 

 

ขอใส่เพลงรักเพลงนี้ สองบันทึกเลยค่ะ

[ยายธี]

..เรียน..ปัก..หมอน..ตอนเรียนการฝีมือเมื่อ..เด็กๆ..อ้ะ...ไม่เห็น..โรแมนติคเลย..รับรอง...อิอิ..(ยายธี)

[ภูสุภา]

 ตอนทำไม่  โ ม แ ร น ติ ค แต่ตอนเสร็จแล้ว

โ ม แ ร น ติ ค ออกค่ะ คุณยายธี