วัฒนธรรมอินเดีย : ทางชีวิต 30
การศึกษาปริญญาเอก ที่ Banaras Hindu niversity ของผมเข้าเกณฑ์ที่...ยื่นเสนอดุษฎีนิพนธ์ได้ต้องหลัง 2 ปี นับจากวันแรกที่ลงทะเบียนเป็นนักศึกษา...แล้วรอเข้าสอบสัมภาษณ์ ( Viva-Voce ) ในวันที่ 7 ธันวาคม 2537 เพื่อจบการศึกษาอย่างสมบูรณ์... ผมนึกถึงในวันนั้น...มีการจัดให้บุคคลภายนอกเข้าฟังด้วย...แต่ค่าอาหาร...ผมเป็นผู้จ่ายครับ...
ช่วงนี้ผมมอบค่าใช้จ่ายให้กัลยาณมิตรท่านหนึ่ง...ขอขอบคุณที่ท่านเป็นคนช่วยจัดการให้...ขออนุญาตเอ่ยนามท่าน คือ
ดร. บำรุง คำเอก ปัจจุบันสอนด้านภาษาตะวันออก ที่ ม. ศิลปากร กทม. ช่วงที่เรียนB.H.U ในเมือง พาราณสี ท่านเรียนสาขา Sanskrit ครับ...
การใช้เวลาในการสอบ...เริ่ม...เวลา 10.00-12.00 น. และผมก็รอรับใบ ( Provisional Certificate ) ได้รับเมื่อ 29 ธ.ค. 2537 แล้วเตรียมตัวกลับไทย...มีการทำบุญเลี้ยงเพื่อน ๆ...เข้าไปในเมืองหาซื้อของฝากเล็ก ๆน้อย ๆ และให้รางวัลตัวเองเป็นนาฬิกา...ฮา ๆ เอิก ๆ...
และถึงเวลาที่ผมต้องอำลาเมืองพาราณสี...อินเดียแดนดินถิ่นพระเจ้า...เพื่อน ๆมาส่งที่สถานนีรถไฟราวกับเป็นบุคคลสำคัญเพราะมากันเยอะ...เป็นธรรมเนียมเมื่อมีผู้จบการศึกษา...บางท่านฝาก จ.ม. กลับมาบ้านด้วย...ทำให้นักเดินทางยืนดูเราอย่างสนใจ...
ช่วงนิดเดียว...พอรถไฟออกวิ่งไปแล้ว...ก็มีเพียงเราผู้เดียวเท่านั้นท่องเที่ยวไป...นั้นคือ อัตตาหิ อัตตะโน นาโถ ตนนั้นแหละเป็นที่พึ่งของตน...
รุ่งเช้าผมเข้าที่พักในเมืองกัลกัตตา...และออกไปทานข้าวในเมือง...เจอเหตุการณ์นึกไม่ถึง...ผมรีบกลับที่พักโดยด่วน...พอเข้าห้องได้ ก็ล็อกกลอนประตูแล้ว...ความจำของผมวูบหายไป...นานเท่าไหร่ไม่ทราบ...
ผมรู้สึกตัวอีกที...ก็อยู่ในสภาพนอนหงายอยู่บนเตียงขณะเท้าทั้งสองเหยียบพื้นอยู่...ผมทบทวนดูคล้ายกับโดนมอมยา...เพื่อฉกกระเป๋า...ขณะเดินในเมือง...ครับ
และในวันที่ 14 ม.ค. 2538 เวลา 17.30 น.เครื่องบินที่ผมนั่งมาจากสนามบินดำดำ...เมืองกัลกัตตา...ก็ลงจอดที่ดอนเมือง... กทม...และกลับที่พัก...รุ่งขึ้นวันใหม่...น้องสาวมาพบ...เอ๊ะ แต่งชุดดำ...
ผมจึงรู้ว่า พ่อจากไปแล้วเมื่อ 1 ต.ค. 2537 ในเวลา 23.00 น ซึ่งเป็นช่วงที่ผมฝันเห็นท่านและสะดุ้งตื่น...แสดงว่าวิญญาณท่านไปพบผมถึงอินเดีย...ครับ เรื่องนี้ญาติ ๆปิดเป็นความลับเพื่อให้ผมจบ ป. เอก ก่อนจึงบอก...โดยเก็บศพไว้รอ...ผมนั้นเอง...
นี้คือความเป็นไปของชีวิต...บางครั้งได้อย่างเสียอย่าง...ผมบุญน้อยไปในการทดแทนบุญคุณของพ่อแม่ หลังจากคุณแม่จากไปเมื่อปี 2526 ก็หวังจะดูแลคุณพ่อให้ดีที่สุด...แต่...อนิจจา ...ทุกสิ่งมันไม่แน่นอน...ความม้วยมรณ์เท่านั้นเป็นความจริง...
ผมมักจะจดจำคติธรรมเพื่อสอนใจตนเองอยู่เสมอครับ...เช่น เห็นกันอยู่เมื่อเช้า...สายตาย...สายอยู่สุขสบาย...บ่ายม้วย...บ่ายยังรื่นเริงกาย...เย็นดับชีพนา...เย็นยังหยอกลูกหยอกหลาน...ค่ำม้วยดับสูญ...
วัฒนธรรมอินเดีย...ทางแห่งชีวิตของผมจบบริบูรณ์แล้ว...ครับ ฮา ๆ เอิก ๆ.
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi
ความเห็น (24)
อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง หนูก็อยากจะเรียนจบให้ไว ๆ ให้พ่อ-แม่ ได้ชื่นชมตัวหนูบ้าง เพราะหนูไม่เคยทำอะไรให้ท่านชื่นชมตัวหนูเลยคะ อาจารย์ แง ๆๆๆๆ
สวัสดีครับ คุณน้องนิว
คงไม่จริงมั้งครับ...คุณต้องทำให้ท่านชื่นชมแน่ ๆ แต่อาจจะลืมไปก็ได้...ลองคิดดูอีกทีนะครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
Nayaa saal mubaarakho,
Happy New year 2007
อยากทราบ
ธรรมเนียม และวัฒนธรรม ชาวอินเดีย ศาสนาอินดู
ว่าเค้าเป็นอย่างไร แตกต่างกับ ไทยอย่างไร และผู้หญิงต้องไปสู่ขอผู้ชายจริงหรือเปล่า เรื่องอายุสำคัญสำหรับการแต่งงานจริงหรือ
ดิฉันขอข้อมูลหน่อยนะคะ ขอบคุณคะ
lisa
Nayaa saal 2008 mubarak ho |
สวัสดีค่ะอ.ยูมิ
แวะมาทักทายค่ะ ....ได้ข้อคิดอีกด้วย
เห็นกันอยู่เมื่อเช้า...สายตาย...สายอยู่สุขสบาย...บ่ายม้วย...บ่ายยังรื่นเริงกาย...เย็นดับชีพนา...เย็นยังหยอกลูกหยอกหลาน...ค่ำม้วยดับสูญ...
Oh...Uma
Nayaa saal mubaarakho,
Happy New year 2009 too...
สวัสดีครับ คุณ lisa
ขอบคุณที่สนใจถามสิ่งเหล่านี้มา ผมว่าเรื่องนี้ถ้าผมได้พบคุณคงได้คุยกันง่าย
แต่ผมอยากเสนอแนะให้คุณหาหนังสือทางศาสนาพราหมณ์อ่านจะดีกว่าไหมครับ
ขอบคุณครับผม
Oh Uma Devi
Nayaa saal 2008 mubarak ho |
Happy New year 2009 too...
Thank you very much
สวัสดีครับ คุณคนไม่มีราก
วันนี้ลองย้อนดูบันทึกที่ยังไม่ได้ตอบนะ
มีความสุขมาก ๆ นะครับผม
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณบำรุง
อ่านแล้วไม่สร้างสรรค์ในทางดี กล่าวหาบุคคลที่สามลอย ๆ
ผมขอลบละ...
ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ล้วนไม่เที่ยงนะคะ
และแล้ว ก็มีเพียง ใจ ที่อยู่กับเรา
.... ทุกสิ่ง เป็น ราหุล บ่วง โดยแท้ ...
สวัสดีครับ คุณ poo
แน่นอน แต่คนเราก็ต้อวนอนแน่ ๆ นะครับ
อิ อิ อิ
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณสมหวัง
ผมอ่านแล้วเดี๋ยวผมเจอเพื่อนคนนี้แล้วจะถามว่าความจริงเป็นอย่างไรนะครับ
ขอบคุณครับ
บำรุง คำเอก
ผู้มีการศึกษา เป็นบัณฑิต คงไม่กล่าวหาคนที่มีความปรารถนาดีให้เสียหาย ขอให้ท่านอ.ดร.อุทัย ลบด้วยครับ ขอขอบคุณ
บำรุง คำเอก
สวัสดีครับ ดร. บำรุง คำเอก
ได้เลยครับ
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ขอบคุณครับ
Uma บำรุง คำเอก
Naya Varash ki Shubhkamanaem.
New Year of Wishes 2009 and Thai New year to Dr.Udhai and family.
สวัสดีครับ Uma บำรุง คำเอก [IP: 58.9.105.50]
เช่นเดียวกันนะครับ
โชว์ภาพของ ดร. บำรุง คำเอก ให้ดูหน่อยสิ นานแล้วไม่ได้เจอกัน ยังเหมือนเดิมอยู่
ไหมนี่ อิ อิ อิ
ขอบคุณครับ
นมัสเต ยี,
รูปของกระผมกำลังหาอยู่ครับ ท่าน Umi ยังมีรูปร่างน่าเลื่อมใสมาก เว็บไซต์ของท่านเป็นเว็บที่ให้ความคิด สร้างสรรค์ ปัญญา ผมคิดว่าท่านเป็นผู้ที่ทำงานหนักต่อประเทศชาติด้านศาสนา เพราะต้องประสานความสัมพันธ์ระหว่าง หลายๆ ศาสนา ขอให้กำลังใจครับ
ทำไปเถอะครับ ความดีที่คนทุกคนไม่สามารถทำ และแข่งขันได้
บำรุง คำเอก
สวัสดีครับ คุณUma Devi [IP: 202.44.136.52]
อิ อิ อิ...จะคอยชมภาพนะครับ...ช่วงที่อยู่อินเดีย คำทักทายคำนี้ใช้ตลอดเลยละ
ครับ
อ่านแล้วหวนคิดถึงถิ่นภารตะที่เราเคยอยู่อาสัยนะครับ
จงทำดี ดีอำนวยอวยสุขทุกสมัยนัครับผม
ขอบคุณครับ
อ้าวยังอยู่ในโลกนี้อีกเหรอ บำรุง นึกว่าตายโหงไปแล้วเสียอีก
เป็นหนังสารคดีชีวิตเรื่องยาวเลยนะอาจารย์
ชีวิตมีหลากหลายมิติให้ค้นหา...ค้นพบ...และชื่นชม
อาจจะขมขื่นบ้างบางครั้งบางครา
แต่สุดท้ายก็มักจะได้ข้อสรุปว่า..
"นี่แหละรสชาดของชีวิต"
Naye varash 2010 ki shubhkamanaem
sukh,sambatti,anamay ho.
Umi Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
Dr.Udhai ki jay
ลูกเลี้ยงแขกอินเดียที่บำรุงเป็นชู้กับเขาอะโตพอที่จะเอาทำเมียอีกคนได้หรือยังบำรุง