ตำนานคนไทยในอินโดนีเซีย

เล่าถึงคนไทยคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในอินโดนีเซียจนกลายเป็นตำนานเล่าขาน

ผมเรียกพี่แกว่า....พี่สมยง.... มี -ค์ ต่อท้ายหรือปล่าวไม่รู้....ไม่เคยถามพี่แก....รู้จักพี่สมยงครั้งแรกตอนไปทำงานที่อินโดฯ เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว....พี่สมยงเป็นเช้ฟใหญ่ประจำร้านอาหารซีฟู้ดแบบไทยๆที่ชื่อ....Kuningan Seafood กรุงจาการ์ต้า....แกอยู่ร้านนี้มานาน....ตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มน้อย...แกเป็นวัยรุ่นลูกอีสาน....ผู้ใจร้อนไม่ยอมใคร...ชกต่อยตีรันฟันแทงไปทั่ว...ตั้งแต่อีสาน...ยันบางแสนถิ่นกำนันเป๊าะ...จนถึงปากน้ำสมุทรปราการบ้านคนดังวัฒนา...แกเล่าให้ฟังหลังปล่อยอาหารตามออเดอร์ออกไปหลายชุดแกล้มเบียร์เย็นๆ ว่า....มันเงื้อมีดจะฟันพี่...พี่เมากระโดดขึ้นโต๊ะยกตีนเตะแม่ง...หลังเลือดตีนสาดกระเซ็น....พี่ก็หนีเข้ากรุง....ว่าแล้วก็ยกรอยแผลเก่าให้ดูแบบใกล้ชิด....

พี่สมยงค์เป็นผู้ชายนักเลงเต็มตัว...หน้าตาดุดัน...สี่เหลี่ยม...แดงใหญ่แบบสิงห์...หรือยักษ์ที่กำลังถลึงตา....เสียงห้าวและตัวหนา.......แบบเขาทรายแต่ไหว้ทุกคนที่เข้าร้าน...รวมถึงผม...แกสอนว่าคนเรามันต้องไหว้ให้ได้ทุกคน....มันคือการให้พรให้ชัย....แล้วมันก็คือการสั่งสอนอัตตาของตัวเอง...ผมนึกถึงมาเฟียอิตาลีคุมร้านแทบทุกครั้งที่เจอ....แกมักมาทำงานด้วยชุดกางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ต...หรือไม่ก็ทีเชิ้ต...ปลดกระดุมบนสองเม็ด....เห็นสร้อยพระเส้นโต....ใส่โรเล็กซ์มือซ้ายหรือขวาจำไม่ได้....ขับมากับเปอร์โยสปอร์ตสีดำ...ผมมักต้องไหว้พี่แกเป็นประจำให้ติดเบรคบ้าง...เวลาแกชวนไปควบต่อหลังร้านเลิก...แต่ไม่เคยสำเร็จ...ผมเจอพี่สมยงตอนแกอายุซักสี่สิบต้นๆ ได้....แกทำตัวหนุ่มเสมอต้นเสมอปลาย.....

ร้านนี้เป็นร้านประจำของคนไทยในจาการ์ต้าในสมัยนั้น....รวมถึงผม.....เป็นที่รวมคนไทยตั้งแต่พนักงานบริษัทตัวหนุ่มๆ รุ่นกระทิงเปลี่ยว....คนไทยที่มีครอบครัวอยู่ที่โน่น...เจ้าหน้าที่สถานทูตจนถึงท่านทูต....รวมถึงทูตทหาร....รักคุณเท่าฟ้า...ไก่ย่างห้าดาว...โทรศัพท์ดาวเทียม....โรงงานเฟอร์นิเจอร์....เหมือง....ทุกคนจะรู้จักกันและรู้จักกับพี่สมยง....พี่สมยงสนิทกับทุกคน....เมื่ออยู่ในจาการ์ต้าก๊วนกระทิงเปลี่ยวมักจะรวมตัวที่ร้านแกอาทิตย์ละไม่ต่ำกว่าสองถึงสามครั้ง....โดยเฉพาะตอนเย็นหลังเลิกงาน....ปรับอุณหภูมิร่างกายให้พอเหมาะ...จึงย้ายก้นต่อหลังร้านเลิก....หลายๆ คนกลับมาก้าวหน้าเป็นใหญ่เป็นโตในเมืองไทย...เอ่ยชื่อไปร้องอ๋อทุกคน.....

เซเลบฯ อินโดฯ มากมายมักมารับทานอาหารไทยที่ร้านนี้.....เจ้าของร้านเป็นลูกหลานเขยไขกลุ่มธุรกิจคนจีนขนาดคองกรอมเม่อเรต ของอินโดฯรายหนึ่งทีเดียว....รุ่นพ่อเป็นรุ่นร่วมทุนบุกเบิกธุรกิจไก่ย่างห้าดาวจากเมืองไทยกันขนาดนั้น...ช่วงผมอยู่ว่ากันว่าธุรกิจนี้ครองส่วนแบ่งตลาดอินโดฯ.....คนชอบกินไก่เป็นอาหารหลักเข้าไปร่วมสี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้ว.....พี่สมยงแกก็ซี้กับเซเลบฯ พวกนี้มากมาย....ตั้งแต่อีบูเมก้า....ปะบัมบัง...ปะทอมมี่...ตลอดจนนายพลที่คุมประเทศ...จนถึงเจ้าของธุรกิจระดับบิ๊กบึ้มของอินโดฯ....แกมักจะทำอาหารไทยแปลกๆให้พวกนี้กินเป็นประจำ.....

วันหยุดเพื่อนเซเลบฯ ของแกมักชวนแกไปออกสนามเป็นประจำ....เปล่าแกไม่ชอบตีกอล์ฟ....แบบสิบแปดหลุม....แกชอบเข้าป่ายิงนก...ยิงหมูป่า...ออกทะเลด้วยเรือยอร์ชชั้นนำ...ตกทูน่าแถบน้ำลึกฝั่งทะเลใต้.....ชิมเนื้อปลาสดๆ หายใจรวยรินชนิดซูชิชิดซ้าย....ไม่เคยกล้าพอที่จะไปกับแกซักครั้ง....แต่ได้กินหมูป่าผัดเผ็ดที่บ้านแกอยู่เสมอๆ.....วันหยุดไหนแกไม่เข้าป่าออกทะเลหรือเมาค้าง......แกมักชวนเพื่อนฝูงที่สนิทๆไปกินข้าวเหนียวตำอีสานบ้านแก...แน่นอนเบียร์เป็นส่วนประกอบสำคัญที่ขาดไม่ได้.....แกปลูกผักพื้นบ้านอีสานหลากหลายบนดาดฟ้า...จำไม่ไหว....รวมถึงปลาร้าที่หมักเอง....พี่สมยงไม่มีวิสัยของนักธุรกิจผู้มองหาผลประโยชน์.....แกมีแค่มิตรภาพที่ใสสะอาดของคำว่าเพื่อนเพียงอย่างเดียว....แกคงเป็นเถ้าแก่ใหญ่ได้ไม่ยากเย็นถ้าเพียงคิดอยาก.....

ไม่รู้ว่าพี่สมยงยังซ่าอยู่ที่ร้าน Kuningan Seafood อีกหรือปล่าว...ห่างอินโดฯ มานานพอ...ใครไปอินโดฯ....แล้วแวะที่จาการ์ต้า...ถ้าอยากรู้จักตำนานและเรื่องราวคนไทย.....ลองไปด้อมๆ มองๆ หาพี่สมยงใจนักเลงที่ร้านนี้ได้ครับ......

สุพัฒน์ เจริญสรรพพืช

6 สิงหาคม 2555

เขียนใน GotoKnow โดย บุหลันรมัย
ใน อินโดนีเซียรายา

คำสำคัญ (Tags): #คนไทยในอินโดนีเซีย#kuningan seafood

หมายเลขบันทึก: 501426เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2012 18:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2014 10:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (4)

ซาร่า

เขียนเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2016 23:40 น. ()

กำลังจะไปอยู่จาร์กาต้า อินโดนีเซียเดือนหน้านี้ค่ะ (ธันวาคม 2559) ไปตามหาตำนานพี่สมยงแน่นอน

บุหลันรมัย